Gratulacje dla zwyciężczyni. :)

Oj, Syfie, jak silnie depczesz osobistość mojej interpretacji. Jak silnie wpływasz na jej piękno. Czuję się ponownie licealistą, w których to czasach pan z papierem teoretyka literatury mówił mi co dobre, a co nie. Podczas gdy ja próbowałem patrzeć z zewnątrz! Ale wybaczam Ci, Syfie, bo mam dobry wieczór, a czasy licealne pamiętam jak przez mgłę. :)

No popatrz, Syfie, a mi z wieloma rzeczami. Co za piękno interpretacji przez pryzmat osobistych doświadczeń! :)

Może dlatego, że to nie jest literatura kobieca, tylko literatura po prostu. Napisana przez kobietę literatura.

Stanę na innym stanowisku i zapewnię, że są kobiety, którym się ten tekst podoba, a nawet bardzo podoba.

Nie są to, rzecz jasna, kobiety "wszystkie", nie mówią też "jednogłośnie".

O takie uproszczenia w realnym świecie trudno.

Dzięki, Sethrael, też mam taką nadzieję.

Lakeholmen, ano szkoda. Czytałem tekst Skillingsteada trzy razy, by dotrzeć do należytego poziomu skupienia, który pozwoliłby mi na zrozumienie, co autor chciał przekazać, ale i tak – jak widać powyżej – napisałem o tym opowiadaniu najmniej. Ot, zniechęcenie.

Bellatrix, wiem, czytałem. Dzięki, że zajrzałaś i do mnie.