komentarze: 6, w dziale opowiadań: 6, opowiadania: 3

Lk – Już spieszę wyjaśnić – cholera normalnie występuje tutaj jako choroba.

„Szparko” lecę poprawić, natomiast „farmazon” zdaje mi się być wyrazem użytym poprawnie. Ma kilka znaczeń – w tym „brednia, bzdura”. Link: https://sjp.pl/farmazon

„Nie Tutaj lub Nie teraz” miały raczej nakierować czytelnika na sposób, w jaki działa Namiar. Ale zmienię, jeśli nienaturalnie brzmi.

„Zapach” od dużej litery musi zostać – jest to nie tyle co zwykła woń, ale raczej coś w rodzaju ludzkiej obecności. W żargonie czarowników zwana „Zapachem”, co dobrze się przyjęło i zaczęło funkcjonować. Dłuższą chwilę zastanawiałam się, jak można to nazwać, ale „Obecność” mi po prostu nie pasowała. Więc postawiłam na „Zapach”, który przyjmuje formę jadowito zielonej esencji, gdy szukana persona znajduje się w pobliżu.

Jako ciekawostkę dodam, że ktoś, kto nosi przy sobie szklaną kulę – Namiar, w wyższych sferach pogardliwie nazywany jest Psem.

Co do „łapania” – zostawiam to słowo w spokoju, w końcu Zapach to nie zapach, jakby nie było ;P

Jeśli chodzi o rozwlekłe opisy – ten o piegach i krostach chciałabym pozostawić, żeby ukazać, jak mało główna bohaterka zauważała podczas pościgu. Uzasadnia to sytuację, w której nie spostrzegła zgubienia Zapachu.

Tego dowcipu nie znałam. Przyznaję jednak, że się zaśmiałam.

Resztę błędów poprawiłam, nad ciągiem deux ex machina będę pracować ;P

Wiem, wiem, moje teksty to takie trochę opisowe kaszaloty, ale postaram się to zmienić.

Nazwy zazwyczaj wymyślam, jednak Kotopaxi to faktycznie nieco zmieniona nazwa wulkanu. Rozgryzłeś mnie ;P

Naprawdę te dialogi były dobre? Ja uważałam je za najgorszą część tekstu, dlatego starałam się dodawać ich jak najmniej.

Finklo, bardzo mi miło, że tekst w miarę się podobał.

Drakaino – folklorem były tu (spoiler) wampiry. Bazowałam zarówno na ich wyobrażeniu w kulturze ludowej, jak i masowej, ale to ta pierwsza była dla mnie taką „podstawą”. Jej przykładem jest bardzo ważna w opowiadaniu (spoiler) przemiana w nocne zwierzęta: sowy, ćmy, wilki, nietoperze. Została ona zmodyfikowana, czarny charakter przemienia się w nomen omen czarnego kota – chciałam, żeby jego „pechowa” symbolika odwróciła od niego uwagę, jako tego, którego szuka moja bohaterka.

Żółty witraż po prostu mi pasował, tak go sobie wyobraziłam. Zresztą naprawdę chciałabyś, żebym dodatkowo dokładnie opisywała jak współgrają ze sobą kolorowe szkiełka, jak rzucają wielobarwne cienie na twarz Lynx? To mogłoby być bardzo nużące ;P

Podzielam Twoją niechęć do papierosów – dodałam je tylko ze względu na główną bohaterkę.

Szklana kula, o której w tekście mowa, jest nieco mniejsza od pięści – zapomniałam to opisać.

 Przebudzenie zmienia oddech, ale rzeczywiście tekst trzeba poprawić.

 Okulary były wspominane dwukrotnie: po prostu, że je ma i że śledzi Glistnika spojrzeniem „skrytym za przydymionymi szkłami”. I, odpowiadając od razu na następną sprawę, zrobiła to przed zsunięciem ich z nosa, zatem ta kwestia wydaje mi się w miarę logiczna.

“drżenie sparaliżował lęk” – miałam na myśli, że bał się już tak bardzo, iż nie odważył się nawet drżeć.

“Pod pęczkiem tojadu leżała ona, kobieta.“ – chodziło raczej o to, że leżała poniżej tego pęczka.

“Miała zamknięte ślepia.” – jakby nie patrzeć, nie miała normalnych oczu, tylko (spoiler) wampirze ślepia.

“On tylko wykonał skok. Jeden sus. Celny, bezbłędny. Prosto w tył głowy,” – tu miałam na myśli, że ten (spoiler) przemieniony w kota facet tak skoczył. Nie chciałam używać słowa „kopnąć, bo wówczas wyobraziłam sobie takiego kung-fu kota nokautującego główna bohaterkę ;D

“– Twoje miano?” – „miano” chciałabym zostawić, według mnie wpasowuje się w klimat i nie jest jakoś rażąco archaiczne.

“– Nie wiem. Nie przedstawił się – odparła. Miała chropawy głos.” – tutaj miałam nadzieję podkreślić jej ogromną obojętność.

“Ze swobodną przyjemnością wsłuchała się w delikatną melodię klepek podłogi.” – myślałam nad skrzypieniem, które po trudnej misji wydawało się wręcz przyjemnie spokojne i bezpieczne.

Reszta poprawiona.

Regulatorzy – Kwestia papierosów męczyła mnie bardzo długo. Rzeczywiście, masz rację – nie powinno ich tu być. Ale to nie jest powieść historyczna, a mnie bardzo na nich zależało. I zdecydowałam się wprowadzić je do tego świata, czego raczej wolałabym nie zmieniać. Co do krzesiwa: wyrzuciłam je i po przemyśleniach zastąpiłam zapałkami.

Resztę błędów poprawiłam.

 Słuchajcie – bardzo wam wszystkim dziękuję za tak wnikliwe poprawianie tekstu. To mnóstwo pracy, zdaję sobie z tego sprawę i to doceniam ;)

P.S. Ja również nie znoszę papierosów, w pełni zgadzając się z opinią o ich osobliwym zapaszku ;)