Piszę dla przyjemności, kiedy wena przychodzi po prostu siadam przed komputerem wylewając tam wszystkie moje myśli ;)
Staram się aby moje opowiadania/historie ciekawiły i miały w sobie dużo emocji – na tym najbardziej mi zależy.
komentarze: 5, w dziale opowiadań: 5, opowiadania: 2
Bardzo dziękuję za komentarz, i poprawiłam wszystkie błędy jakie zauważyłam. Wiem, że mój styl pisania jest bardzo “długi”. (Tak jak już wiesz) często piszę opisy zbędne, codziennych czynności. Mimo tego, lubię go i chyba tylko nie ja ;)
Po tych kilku komentarzach, chciałabym się zapytać, wszystkich którzy tu jeszcze zostali: Ile myślicie że mam lat, patrząc na powyższe opowiadanie?
Pytam głównie z ciekawości na odpowiedzi :)
Cieszę się że aż tak się moje opowiadanie spodobało :D
Rzeczywiście w kilku miejscach powtórzyłam to samo słowo, nie zwróciłam na to wcześniej uwagi. A zasady z dialogami również czasami mi się mylą. Jeśli chodzi o wątek tego chłopca, miałam nadzieję rozwinąć go później, jednak zakończenie zmieniłam w połowie pisania, więc ten fragment po prostu usunę. Jest on niepotrzebny i przez niego można się pogubić.
Do tego nie jestem pewien: czy te smoki naprawdę istnieją, czy to tylko jego wyobraźnia?
O to mi właśnie chodziło – zostawić niedopowiedzenie w zakończeniu. Chciałam aby ktoś, kto to przeczytał zastanawiał się jeszcze przez jakiś czas nad tym opowiadaniem. Chciałam aby każdy z osobna inaczej interpretował koniec opowieści.
Ogólnie już wszystko poprawiłam i cieszę się, że fragment o smoku się spodobał – to moja ulubiona część i jak dla mnie najbardziej udana :)
Dzięki, już poprawione :D
Trudno wytłumaczyć co mam na myśli.
Jak dla mnie, takie zdanie jest pójściem na skróty. Zawsze można opisać w taki sposób, aby z każdym zdaniem opowieść i dalsze przygody bohatera ciekawiły go jeszcze bardziej.
