Najciemniej pod Latarnią

Cześć, Elas!

Językowo do lekkiego szlifu (przecinki, szyk, zaimkoza, czasami dość dziwne konstrukcje albo niepasujące do kontekstu słowa), ale czytało się nie najgorzej. Momentami miałam wrażenie, że tempo trochę siada, zwłaszcza w środkowej części opka – dużo opisów, w dodatku niezbyt porywających, trochę zaczynały mi na nich błądzić myśli – gdzie moim zdaniem zabrakło nieco dynamiki. IMHO w tekście na 20k znaków zawalanie większej części tekstu opisami tego, co dzieje się z ciałem/umysłem głównej bohaterki zadziała raczej na niekorzyść opowiadania, uśpi czytelnika.

Przez motyw latarni oraz związanej z nią anomalii mocno mi się kojarzyło z trylogią Southern Reach Vandermeera. Przypadek czy inspiracja?

Najciekawszy wydał mi się świat; po tak krótkiej formie trudno ocenić, ale widzę potencjał na dalszy rozwój uniwersum, można by interesujące rzeczy z niego wciągnąć.

Powodzenia w dalszym pisanku!

three goblins in a trench coat pretending to be a human

Hej gravel, dzięki za komentarz!

 

To co napisałaś o opisach to dokładnie to co napisał Pulp Books, hah. Ogólnie opisy to zdecydowanie najsłabsza część mojego warsztatu i jestem tego świadom.

O Southern Reach pierwszy słyszę, więc zdecydowanie przypadek.

Ciesze się, że świat zainteresował. To jak udało mi się wpleść go w opowiadanie to chyba jego najlepsza część. Mam nadzieje, że w następnych tekstach uda mi się go sprzedać równie dobrze ;)

Pozdrowienia z Kopenhagi

Witaj, Elasie Trzeci! :) Mamy czwartek, więc środowy dyżurny melduje się na pokładzie :)

 

Zacznę od tego, co mi się spodobało w Twoim tekście. Świat przedstawiony jest całkiem intrygująco zarysowany, więc zdecydowanie masz na czym budować kolejne opowiadania. 

 

Całkiem pozytywnie odbieram też formę opowiadania. Mamy bieżące wydarzenia, elementy odbywające się “w głowie” Imogene (przeżycia wewnętrzne?), list, notatkę. Fajnie, że są takie zróżnicowane elementy.

 

Problem stanowią natomiast kwestie techniczne i językowe. Przykładowo, we wskazanej powyżej ciekawej formie opowiadania zdecydowanie zaburzony jest balans pomiędzy poszczególnymi elementami. Pod koniec tekstu miałem już przesyt wewnętrznymi przeżyciami Imogene. Ich nagromadzenie paradoksalnie doprowadziło mnie do utraty zainteresowania nimi.

 

Dość mocno kuleje warstwa językowa, w szczególności interpunkcja. Wiele zdań sprawia wrażenie pourywanych, albo stanowi rusycyzmy (te zdania zakończone “się”). Wybacz, że nie zrobię porządnej łapanki, ale niestety (stety?) jestem w pracy i nie mam aż tyle czasu. Wypatruj za to użytkowników bardziej doświadczonych w tych kwestiach (Regulatorzy, Tarnina) :)

 

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w dalszej pracy twórczej! :)

 

„Pokój bez książek jest jak ciało bez duszy”

Cóż, Elasie3, w zasadzie zgadzam się z komentarzami Gravel i Cezarego, więc niewiele mogę dodać do ich opinii, ale pozwalam sobie dołączyć łapankę, jako że wykonanie pozostawia sporo do życzenia.

Mam nadzieję, że Twoje przyszłe opowiadania będą równie zajmujące i znacznie lepiej napisane.

 

Re­wi­dent Imo­ge­ne stała w cie­niu po­tęż­ne­go bu­dyn­ku. → Skoro piszesz o kobiecie, to może: Re­wi­dentka Imo­ge­ne stała w cie­niu po­tęż­ne­go bu­dyn­ku.

 

Zimny dreszcz prze­szedł wzdłuż jej krę­go­słu­pa, gdzie zma­te­ria­li­zo­wał się w szorst­ką dłoń, wo­dzą­cą w dół jej ple­ców, dra­pią­cą na­zbyt dłu­gi­mi pa­znok­cia­mi.  → Czy zaimki są konieczne? Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję: Poczuła zimny dreszcz wzdłuż krę­go­słu­pa, gdzie zma­te­ria­li­zo­wał się w szorst­ką dłoń, wo­dzą­cą w dół ple­ców na­zbyt dłu­gi­mi pa­znok­cia­mi.

 

…aż serce uspo­ko­iło swój sza­leń­czy rytm… → Czy zaimek jest konieczny – czy serce mogło uspokoić inny rytm?

 

…czy­ta­nie run bez zna­nia In­ten­cji było ni­czym czy­ta­nie kryp­to­gra­mu bez klu­cza do szy­fru. → A może: …czy­ta­nie run bez znajomości In­ten­cji, było ni­czym czy­ta­nie kryp­to­gra­mu bez klu­cza do szy­fru.

 

Po­cią­gnę­ła za klam­kę i we­szła do środ­ka. → Raczej: Nacisnęła klam­kę i we­szła do środ­ka.

 

Za­wie­si­ła swój płaszcz na ścia­nie. Tuż obok wi­siał męski, który dał jej odro­bi­nę na­dziei. → Zbędny zaimek. Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję: Za­wie­si­ła płaszcz na ścia­nie, tuż obok męskiego, którego widok dał jej odro­bi­nę na­dziei.

 

Jeśli la­tar­nik dalej opie­ko­wał się za­klę­ciem, to nie mogło być mowy o jego wy­pa­cze­niu. → Czyim wypaczeniu – latarnika czy zaklęcia?

 

…jakby kil­ka­set istot pró­bo­wa­ło wy­do­stać się z jego ciel­ska, ro­ze­rwać go od środ­ka… → Piszesz o cielsku, które jest rodzaju nijakiego, więc: …jakby kil­ka­set istot pró­bo­wa­ło wy­do­stać się z jego ciel­ska, ro­ze­rwać je od środ­ka…

 

– Je­steś re­wi­dent­ Ko­mi­sji ani mi się waż stchó­rzyć – oznaj­mi­ gło­śno. → – Je­steś re­wi­dentem/ rewidentką­ Ko­mi­sji ani mi się waż stchó­rzyć – oznaj­mi­ gło­śno.

 

Wa­rio­wa­ła? Do­kład­nie tak, po­twier­dził cichy głos. Od­bi­ło ci, zbzi­ko­wa­łaś, do­sta­łaś fioła. Ucie­kaj stąd, wa­riat­ko, jeśli ci życie miłe. → Domyślam się, że ten głos to myśli Imogene. Niektóre słowa brzmią nazbyt współcześnie w opowieści fantasy.

Proponuję: Wa­rio­wa­ła? Chyba tak – pomyślała. Zgłupiałaś, zbzi­ko­wa­łaś, do­sta­łaś fioła. Ucie­kaj stąd, wa­riat­ko, jeśli ci życie miłe.

Tu znajdziesz wskazówki, jak można zapisywać myśli bohaterów. 

https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Dokladnie;1075.html

 

Za­klę­cie mu­sia­ło zna­czą­co zde­ge­ne­ro­wać, by do­pro­wa­dzić do ta­kich efek­tów. → Co zdegenerowało zaklęcie?

A może miało być: Za­klę­cie mu­sia­ło się zna­czą­co zde­ge­ne­ro­wać, by do­pro­wa­dzić do ta­kich efek­tów.

 

…kilka kocy i mała szaf­ka nocna… → …kilka koców i szaf­ka nocna…

Tu znajdziesz odmianę rzeczownika koc. Zbędne dookreślenie – szafka jest mała z definicji.

 

Za­pa­li­ła za­pał­kę i przy­ło­ży­ła ją do knota. → Zbędny zaimek.

 

…chi­ty­na skro­ba­ła o kość, chro­bo­ta­nie wi­bro­wa­ło w jej uszach. → Zbędny zaimek – chyba że chrobotanie wibrowało w uszach kości.

 

Za­miast tego wryły się w kości, roz­nio­sły się po ciele wraz z falą bólu… → Wystarczy: Za­miast tego wryły się w kości i roz­nio­sły po ciele wraz z falą bólu…

 

…wtar­gnę­ły do głowy, gdzie za­go­ści­ły tam na dobre. → Zbędny zaimek.

 

Słowa roz­brzmie­wa­ły w całym ciele Imo­ge­ne, czuła smak ich roz­pa­czy na końcu ję­zy­ka, wi­dzia­ła ich smut­ny ton. → Ton można usłyszeć, ale obawiam się, że nie można go zobaczyć.

 

POMÓŻ MI. → Czy ktoś umiał mówić wielkimi literami??? Jeśli to miał być krzyk, wystarczą trzy wykrzykniki – to one informują o krzyku/ wrzasku/ podniesionym głosie, nie wielkie litery. Uwaga dotyczy także podobnych zapisów w dalszej części opowiadania.

Proponuję: – Pomóż mi!!!

 

Mi­lio­ny igieł za­czę­ło wbi­jać się w jej ciało… → Piszesz igłach, które są rodzaju żeńskiego, więc: Mi­lio­ny igieł za­czę­ły wbi­jać się w jej ciało…

 

…igno­ru­jąc ból do­cho­dzą­cy z każ­de­go ka­wał­ka jej ciała. → Zbędny zaimek.

 

Cichy głos wrzesz­czał prze­ra­żo­ny… → Skoro głos był cichy, to mógł być przerażony, ale nie mógł wrzeszczeć.

 

…wciąż czu­jąc przej­ście Źró­dła przez jej ciało. → Zbędny zaimek.

 

WDECH. Po­wol­ny wy­dech. WDECH. Po­wol­ny wy­dech. → Czemu tu służą wielkie litery?

 

…do­sta­wa­ło się świa­tło sło­necz­ne, oświe­tla­jąc je­dy­ną… → Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję: …do­sta­wa­ły się promienie sło­necz­ne, oświe­tla­jąc je­dy­ną…

 

…ale jej tyłek w końcu spo­czął na fo­te­lu. De­li­kat­na bło­gość ro­ze­szła się po jej ciele… → Zbędne zaimki.

 

Ca­łość do­peł­nił kocyk… → Ca­łości do­peł­nił kocyk…

 

Obu­dzi­ła się do­pie­ro kiedy coś spa­dło na jej nogi. Opa­słe to­misz­cze le­ża­ło na jej no­gach. → Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję: Obu­dzi­ła się, kiedy coś spa­dło na jej nogi. Zobaczyła opa­słe to­misz­cze.

 

…że wal­czą o za­cho­wa­nie wspa­nia­łej przy­szło­ści. → Przyszłość to czas, który dopiero nastanie, więc teraz chyba nie można go zachować.

 

Ko­cha­na,

U mnie wszyst­ko w po­rząd­ku. → Zbędny przecinek w nagłówku.

 

Ża­łu­je tylko, że nie mogę go dzie­lić z wami. → Literówka.

 

Tech­ni­cy cią­gle są na szczy­cie, za to me­ne­dże­ro­wie… ->Te słowa nie brzmią najlepiej w opowiadaniu fantasy.

 

…za­miast je­dy­nie wy­mie­niać li­sta­mi. → …za­miast je­dy­nie wy­mie­niać li­sty.

 

…ale ta myśl szyb­ko umknę­ła z jej głowy. → A może wystarczy: …ale ta myśl szyb­ko umknę­ła.

 

– Je­stem. Przy­szłam ci pomóc – wy­krztu­si­ła z sie­bie. → Wystarczy: – Je­stem. Przy­szłam ci pomóc – wy­krztu­si­ła.

 

Każdy krok był cięż­ki, jakby mu­sia­ła wy­rwać stopę z bagna… → Każdy krok stawiała z trudem, jakby mu­sia­ła wy­rwać stopę z bagna…

 

Ledwo jej palec do­tknął kręgu, wrza­snę­ła. → Ledwo dotknęła palcem kręgu, wrzasnęła.

 

Jej usta otwo­rzy­ły się do krzy­ku… → Zbędny zaimek.

 

Magia prze­cho­dzi­ła przez jej ciało ni­czym pio­run. Ciało wy­gi­na­ło się… → Zbędny zaimek. Powtórzenie.

 

Nóż z im­pe­tem wbił się w jej plecy, wy­gi­na­jąc ją w pół i wy­ry­wa­jąc krzyk z gar­dła. → Nie wydaje mi się, aby nóż wbity w plecy spowodował czyjeś wygięcie wpół.

Proponuję: Nóż z im­pe­tem wbity w jej plecy sprawił, że gięła się wpół i krzyknęła.

 

Wart­ki stru­myk krwi za­czął ciek­nąć z jej nosa i kapać na runy. → Zbędny zaimek.

 

Od­dech miała po­szar­pa­ny i płyt­ki… → Obawiam się, że oddechu nie można poszarpać.

Proponuję: Oddech miała płytki, rwał się…

 

Łzy po­cie­kły przez za­mknię­te po­wie­ki. → Obawiam się, że łzy nie pociekną przez powieki.

Proponuję: Łzy po­cie­kły spod zamkniętych powiek.

 

…za­ko­twi­cza­ło w wła­snym ciele. → …za­ko­twi­cza­ło we wła­snym ciele.

 

Spoj­rza­ła na swoje dło­nie, łzy cie­kły po jej po­licz­kach, ka­pa­ły na ka­mien­ną po­sadz­kę. Spoj­rza­ła na krysz­tał. → Zbędne zaimki. Powtórzenie.

 

…spra­wa od­ci­snę­ła się na niej gru­bym pięt­nem… → Czy piętno może być grube?

Proponuję: …spra­wa od­ci­snę­ła się na niej w sposób dojmujący…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cześć, Elas! Wszystkie omyłki i niedociągnięcia zostały już wyłożone – dodam, że mi także zdarzyło się stracić uwagę i odpłynąć w kilku miejscach. Można byłoby kilka rzeczy przyciąć.

Ciekawie zbudowałeś świat, który – mimo ograniczeń ramowych formy, jaką jest opowiadanie – wydaje się większy i dobrze przemyślany. Polubiłem też dość szybko główną bohaterkę!

Z pewnością przeczytam w przyszłości Twoje kolejne prace. 

Hej wszystkim!

Zacznę od przeprosin za późną odpowiedź – chciałem zrobić to razem z korektą, a do niej potrzebowałem nieco trzeźwości umysłu, by jak najbardziej skupić się na swoich błędach.

 

Ciesze się, że wszystkim Wam spodobał się świat. Jestem pozytywnie zaskoczony, bo światotwórstwo jest raczej daleko na mojej liście priorytetów, ale ten akurat świat jest bliski mojemu sercu. Planuje tworzyć w nim dalej, a część z pewnością pojawi się tutaj, prędzej czy później

 

Będę też uważał na przyszłość, by nie zanudzać czytelników nazbyt wieloma odczuciami.

 

cezary_cezary

Ciesze się, że spodobała się forma jak i świat.

Natomiast poprawność językowa (i opisy) to w sumie moje najsłabsze strony, czego jesteś świadom i staram się nad tym pracować, ale szczególnie języki ciężko wchodzą. Jestem słaby z języków (co jest ironiczne w wypadku pisarza).

 

A i po prostu Elas, trójka powstała z powodów, że tak to ujmę, problemów portalu ;)

 

tomasz.fromasz

Dzięki za komentarz i ciepło zapraszam na moje przyszłe teksty, kiedy już się pojawią :D

 

regulatorzy

Last, but not least.

Jestem bardzo wdzięczny za korektkę <3 nawet wpłynęła na moje ograniczenie zaimkonozy w innym tekście. Dostanie tak wielką ilością wytkniętych zaimków, naraz, prosto w nos – cóż, otwiera oczy.

 

Większość po prostu zastosowałem, zaraz wrzucę do portalowej wersji tekstu, ale z paroma się nie zgadzam.

 

Domyślam się, że ten głos to myśli Imogene. Niektóre słowa brzmią nazbyt współcześnie w opowieści fantasy.

Z dokładnie mogę się zgodzić, ale Odbiło ci, zbzikowałaś, dostałaś fioła to cytat z Alicji w Krainie Czarów. 1865 rok, pi razy oko "rok" w którym opowiadanie jest osadzone, bo mimo wszystko nie da się zrobić przekładni 1:1 do świata realnego. Aczkolwiek w wypadku tylko tego shorta, industrialność świata może być mało zauważalna.

 

Słowa rozbrzmiewały w całym ciele Imogene, czuła smak ich rozpaczy na końcu języka, widziała ich smutny ton. → Ton można usłyszeć, ale obawiam się, że nie można go zobaczyć.

Owszem, ale to celowe. No i ciekawostka, w wypadku synestezji można dostrzec dźwięki, a więc i ton :p

 

Czy ktoś umiał mówić wielkimi literami???

To ma być coś ala krzyk, ale ma być przede wszystkim czymś wyróżniającym się w tekście już na poziomie wizualnym. Tu nawet nie ma wykrzyknika. Ogólnie to moja decyzja stylistyczna i trzy wykrzykniki mnie nie przekonują.

Rozumiem, że nie jest to normalnie wykorzystywany zabieg, ale preferuje go zostawić. Usunąłem natomiast wszystkie wykorzystania wielkich liter, które nie były głosem “ducha”.

…że walczą o zachowanie wspaniałej przyszłości. → Przyszłość to czas, który dopiero nastanie, więc teraz chyba nie można go zachować.

Miałem na myśli coś ala "zachowanie kierunku do którego dąży przyszłość", zadbanie o to by ludzkość z niego nie zboczyła etc. Nie mam teraz pomysłu jak to sensownie ująć.

 

Technicy ciągle są na szczycie, za to menedżerowie… ->Te słowa nie brzmią najlepiej w opowiadaniu fantasy.

W stricte fantasy zdecydowanie. Tu mi trochę kuleje, bo w polskim to (raczej) stosunkowo świeże słowo, a przynajmniej tak się kojarzy. Postaram się wrócić do niego jak mi wpadnie coś lepszego do głowy.

 

Pozdrowienia z Kopenhagi

Elasie3, miło mi, że uznałeś uwagi za przydatne. Pragnę jednak zauważyć, że wszystkie one to tylko sugestie i propozycje. To jest Twoje opowiadanie i wyłącznie od Ciebie zależy, jakimi słowami będzie napisane. Cieszę się, kiedy mogę się przydać, zrozumiem, kiedy będziesz wolał pozostać przy własnych sformułowaniach. :)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Interesujące. Może stanowić początek ‘serialu’. Pisz. :)

regulatorzy

Jak najbardziej się z Tobą zgadzam. W większości wypadków po prostu to były bardzo dobrze wytknięte błędy i z przyjemnością skorzystałem z korekty.

 

Koala75

Dzięki, ciesze się, że się spodobało! Planem na kiedyś jest pełnoprawna książka, jeśli nie nawet seria, w tym świecie, a Imogene jest jedną z planowanych bohaterek. Jednym z celów tego opka było wyczucie kim ona właściwie jest ;)

Pozdrowienia z Kopenhagi

 ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cześć, pora na chrzest ognia :) Zwykle nie czepiam się przedmów, ale na dobry początek:

 Szybko jednak okazuje się, że incydent jest znacznie poważniejszy. Czy Imogene podoła niespodziewanym wyzwaniom w jakie obfituje latarnia?

Te dwa zdania są bardzo telewizyjne, zwłaszcza drugie. "Wyzwanie" po polsku może być na pojedynek, ale na pewno nie jest czymś, w co latarnia może obfitować.

Z tej odległości, nawet zadzierając wysoko głowę, bardziej czuła niż widziała blade, niebieskie światło

Hmmmmmm.

 Pulsowało delikatnie magią, wysyłając kolejne sygnały.

Nie dam głowy za to "delikatnie".

 Czuła też strach

Troszkę słabo się to łączy.

 Jego zalążek zauważyła już kilkaset metrów od latarni, ale nie była pewna, co go wywołało.

Hmmm. Wywołało zalążek? Dziwne zdanie. Zrobiłabym to zupełnie inaczej, może tak: Już po drodze do latarni czuła się niewyraźnie, ale co ją niepokoiło?

 Zimny, jesienny podmuch?

Przecinek zbędny (nierównorzędne przydawki).

 Las, który nagle ucichł, jakby nawet wiatr go mijał?

Co masz na myśli?

 Statek którym przybyła, odbijający od portu, odbierający jej jedyną drogę ucieczki?

Po co antropomorfizujesz statek? Statek, którym przybyła, odbijający od nabrzeża, tak, że została bez drogi ucieczki?

 Wiedza, że była zdana tylko na siebie?

C.t.: jest zdana tylko na siebie.

 Wszyscy w Komisji Nadzoru Magii zapewniali ją, że to nic wielkiego, zwykła formalność.

Tnij: Wszyscy w Komisji Nadzoru Magii zapewniali, że to nic wielkiego, zwykła formalność.

 Tak więc czemu Komisja zignorowała wcześniejsze incydenty i zareagowała dopiero teraz, kiedy zatonął statek korporacji Silko, wraz z jego wartym miliony ładunkiem?

Zdanie długie, infodumpowe i zawierające niepotrzebne zapożyczenia: Skoro tak, to czemu Komisja nie zrobiła niczego wcześniej? Pchnęło ją do działania dopiero zatonięcie statku korporacji Silko z wartym miliony ładunkiem.

 Nie ostrzeżony w porę przez latarnię, podzielił los wielu lokalnych łódek i stateczków.

Nieostrzeżony. Lokalnych?

 Komisja musiała uznać to za przypadkowe incydenty, może błąd ludzki, zamiast obarczyć winą za brak ostrzeżenia przed nadchodzącą anomalią, a przynajmniej w to Imogen chciała wierzyć.

Bardzo niezgrabne zdanie. Brakuje dopełnienia do "obarczyć winą", "musiała" to anglicyzm: Najwyraźniej Komisja uznała te wszystkie wypadki za, cóż. Wypadki. Pech, błąd w nawigacji. Nikt nie pomyślał, żeby obwinić latarnika. Tak przynajmniej powtarzała sobie Imogen.

latarnii

Przez jedno i. https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/rzeczowniki-na-nia;7601.html

 Poczuła zimny dreszcz wzdłuż kręgosłupa, gdzie zmaterializował się w szorstką dłoń, wodzącą w dół pleców nazbyt długimi paznokciami.

…? Co się zmaterializowało? Dreszcz? Chyba dreszcz, ale zdanie jest jednym wielkim potykaczem. Warto je skrócić i uprościć: Zimny dreszcz przesunął się po kręgosłupie jak kościsty palec zakończony ostrym paznokciem.

 Zareagowała instynktownie. Obróciła się gwałtownie i uderzyła z całej siły.

Powtórzenie dźwięku: Instynktownie odwinęła się i uderzyła z całej siły.

 – To tylko twoja wyobraźnia – wyszeptała.

Klisza.

 przyłożyła całą dłoń

Do czego? Może to rozwiń?

 Kamień skakał pod jej dłonią, wyrywał się, szukał drogi ucieczki. Próbowała wyczuć Źródło, skupić się na nim, lecz uciekało przed nią.

Ciekawe…

 tynk spadał na jej czarne włosy

Ale ona tego nie widzi, bo ma zamknięte oczy. Skoro bohaterka nie widzi, skup się na wrażeniach niewzrokowych.

 Powtarzała aż do skutku, aż serce uspokoiło szaleńczy rytm, aż mięśnie rozluźniły się.

Powtarzała to, aż rytm serca spowolnił i wyrównał się, a mięśnie przestały ściskać kości. Hmm. Nie, moja poprawka też nie jest dobra. Ale lepszej teraz nie mam.

 Czy to też mogła być wyobraźnia? Chciała w to wierzyć.

Czemu bohaterka aż tak nie chce wierzyć w istnienie demona latarni? Jest w końcu profesjonalistką.

 ponownie przytknęła dłoń do latarni

Konkretniej, konkretniej! Nie do całej latarni, tylko do ściany. Spróbuj opisać jej wrażenie – zimny kamień, szorstką powierzchnię.

Powoli zamknęła oczy, niczym dziecko chcące zobaczyć jak najwięcej

?

Tym razem latarnia nie chciała się bawić. Wyczuła runy okalające budynek, chroniące go przed światem zewnętrznym i vice versa.

Kto wyczuł? Okalać budynek może ewentualnie płot, ale runy – raczej nie. Może takie zbudowane z cegieł.

 Latarnie standardowo zabezpieczano, jednak nie w aż takim stopniu.

Wytrąciło mnie z rytmu. Zdanie mocno się różni od poprzednich. Może: O wiele więcej, i o wiele potężniejsze, niż to było w zwyczaju.

 Ciąg run był pięciokrotnie dłuższy niż zazwyczaj, dużo bardziej skomplikowany, nieporównywalnie droższy w konstrukcji. Szesnaście runicznych znaków, niczym litery w alfabecie, układało się w opowieść, której nie mogła zrozumieć.

Hmm. Czy konkretne liczby będą do czegoś potrzebne?

 Czuła, że to zaklęcie ochronne, jednak jego szczegóły uciekały jej spod palców.

Zaimki: Czuła, że to zaklęcie ochronne, jednak szczegóły uciekały spod palców.

 Spróbowała jeszcze raz, marszcząc przy tym brwi, jednak czytanie run bez znajomości Intencji było niczym czytanie kryptogramu bez klucza do szyfru.

Spróbowała jeszcze raz, marszcząc brwi, ale czytanie run, gdy nie zna się stojącej za nimi Intencji, to jak czytanie kryptogramu bez klucza do szyfru. Fajny pomysł światotwórczy, choć nie wiem, czy tak bym to wyraziła – w kryptogramach chodzi o to, żeby nikt niepowołany ich nie odczytał.

 jednak wciąż nie nadeszła żadna odpowiedź

Lepiej: ale odpowiedzi nadal nie było.

 Cichy głos w jej głowie usilnie namawiał ją, by

Zaimki: Cichy głos w głowie usilnie namawiał, żeby.

smakowało niczym metal i było tak ciepłe, że Imogene momentalnie pokryła się kroplami potu

Raczej: smakowało metalem. Te "krople potu" psują efekt – człowiek tak się nie poci.

Latarnik mógł dalej opiekować się zaklęciem.

Angielska składnia. Może latarnik nadal opiekował się zaklęciem.

 Magia pozostawiona sama sobie stawała się groźna, nieprzewidywalna, wręcz szalona.

Infodumpowo to wypada – można tę samą informację trochę zgrabniej przekazać, np. Imogen mogłaby sobie przypomnieć taki przypadek ze szkoły albo i z autopsji.

 W skrajnych przypadkach, potrafiła nawet deformować rzeczywistość samą w sobie.

Tu nie może być przecinka, ale ważniejsze – tłumaczysz, zamiast pokazywać. Zob. https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842859

 Z całej siły trzymała się nadziei, że do tego nie doszło.

I widzisz – gdybyś pokazał, nawet tylko naszkicował, przykład takiego zdarzenia, nie byłoby potrzeby zapewniać, że bohaterka się boi. Wiedzielibyśmy, że to straszne.

 Głos poniósł się wzdłuż schodów

Mmmm, chyba nie. Głos niesie się po wodzie, w korytarzu (echem), ale po schodach?

 W środku panował półmrok, brudne szyby niemalże nie przepuszczały światła.

To powinno być wcześniej. Opis zaczynamy od tego, co bohater zauważa jako pierwsze. Imogene najpierw zauważyła zaduch, dobrze, ale ciemność zauważyłaby jednocześnie z nim albo zaraz po. "Niemalże" to przesada.

 poczekała, aż przyzwyczai się do ciemności

Aż co się przyzwyczai do ciemności?

 obślizgły potwór

 Grube, masywne cielsko rozpływało się na podłodze.

Mmmm, ale jeśli się rozpływało, to bardziej blob niż wąż…

 Kilkadziesiąt macek wiło się i skręcało, przypominając wywróconego żuka.

Widywałam przewrócone żuki, ale ta metafora zamąciła mi obraz, zamiast go rozjaśnić. Potwór jest biedny, nieporadny i mam mu współczuć, czy ohydny, czający się na bohaterkę i mam się go bać? Czy to i to? Macki w ogóle nie przypominają nóżek stawonoga.

 Owadzie nogi ocierały się o kamień, wydając chrobotliwy, wysoki dźwięk.

Dobra, męska decyzja – wąż czy żuk? Zdanie skracalne (zakładam żuka): Owadzie nogi z chrobotem ocierały się o kamień.

 Ściekała z nich gęsta substancja, falująca na powietrzu niczym dym.

Falująca w powietrzu, ale – ? Z tych nóg coś spływa, paruje, co się tu właściwie dzieje? Nie mam pojęcia, jak wygląda ten potwór.

 Imogene powstrzymała krzyk. Sięgnęła do pasa, jednak nie znalazła tam rewolweru. Rewident nie ma prawa używać broni palnej bez przełożonego, oznajmił ironicznie cichy głos.

Szybciej i dynamiczniej: Imogene przełknęła krzyk. Sięgnęła do kabury, pustej. Rewident ma prawo użyć broni palnej wyłącznie w obecności przełożonego, przypomniał ironicznie cichy głos. A swoją drogą – posyłają dziewczynę w niebezpieczeństwo – bez możliwości obrony? To nie jest niemożliwe, ani nawet nierealistyczne – ale coś mówi o jej szefach.

 Piskliwy śmiech w jej głowie rozległ się w tym samym momencie, co głośne bulgotanie.

Hmm?

 Potwór nabrzmiał gwałtownie, jakby coś, nie, jakby kilkaset istot próbowało wydostać się z jego cielska, rozerwać je od środka, znaleźć słaby punkt w rosnącej kupie mięsa.

Szybciej, dynamiczniej – mniej przysłówków, więcej czasowników. Na przykład: Potwór spuchł, jakby coś, jakby kilkaset cosiów napierało od wewnątrz na jego skórę, próbowało rozerwać od środka.

oznajmiła głośno

"Oznajmić" nie jest synonimem "powiedzieć". https://wsjp.pl/haslo/podglad/26605/oznajmic/4740898/powiedziec Oznajmianie to informowanie, a mowa ma też inne funkcje. Tutaj np. Imogen wydaje (samej sobie, ale zawsze) rozkaz. Uzasadnia go pewnym faktem, ale ona ten fakt już zna. Nie informuje siebie samej (no, bo jak?).

 To nic, że rewidenci byli wysyłani do rutynowych i prostych spraw, że nie miała żadnego sprzętu ani wsparcia.

Mmm, infodump. W sumie już ograniczenia w użyciu broni na to wskazują.

 Dobyła rapieru, broni już nietypowej w tych czasach,

A to już całkiem infodump i nie pasuje do niczego, co było dotąd. Jakie znaczenie ma "nietypowość" (?) broni?

 , i sięgnęła do Źródła, by wzmocnić swoje ciało. Cokolwiek się działo, musiała to powstrzymać.

Jeden: myślałam, że Źródło to coś lokalnego? Tj. część problemu? A teraz się okazuje, że chodzi o źródło mocy magów ogólnie, tak? Secundo: rym (ciało – działo). Tertio – drugie zdanie jest zbędne. Wiemy, co bohaterka tu robi, nie musisz tego tłumaczyć.

 Obniżyła środek ciężkości, tanecznym krokiem ruszyła do przodu.

…?

 I wtedy się roześmiała, nerwowo i spazmatycznie. Z mroku wyłoniła się kupa porozbijanych krzeseł.

Hmm. Ta kupa…

 Cichy głosik zamknął się, dając jej w spokoju pomyśleć.

Imiesłów nie oznacza przyczynowości: Głosik zamknął się wreszcie. Teraz mogła spokojnie pomyśleć.

 Zaklęcie musiało się znacząco zdegenerować, by doprowadzić do takich efektów.

Angielskawe, nieładne: Sądząc po efektach, zaklęcie było mocno zdegenerowane.

 Dotychczas takie skutki widziała głównie po stosowaniu czarnej magii.

Brak łączności logicznej, nieładna fraza. Trudno to poprawić, nie wiedząc, jak się ma degeneracja zaklęcia do czarności magii.

 Głupcy, którzy się tego dopuszczali, byli surowo karani przez Komisję.

Infodump. A zostało z tych głupców coś do ukarania?

 Tego mogła dowiedzieć się tylko w jeden sposób.

Spokojnie, spokojnie. Obejdziemy się bez tej frazy.

 Pomieszczenie było skromnie urządzone, tak jakby służyło jedynie do spania.

Hmm. A do czego służy sypialnia?

 Spora prycza z nałożonym nań siennikiem

Udziwniasz. Spora prycza z siennikiem.

 szafka nocna ze stojącą na niej oliwną lampą

Dość oczywiste, że lampa stoi na szafce, a nie stepuje. Może być np.: lampka oliwna ustawiona w geometrycznym środku blatu szafki (upiorna geometria – gratis).

Ten jednak, zamiast dać światło, zaczął je pochłaniać, emanować ciemnością. Imogene dmuchnęła mocno, próbując go zgasić. Ciemność zamigotała, czarny dym zawirował w lampie i sytuacja wróciła do względnej normalności. Postukała ostrożnie paznokciem w lampę, wciąż nie dowierzając w to, co się stało.

Zdania przedłużone i infodumpowe, uważaj też na imiesłowy: Zamiast rozjarzyć się światłem, zapłonął ciemnością. Imogene dmuchnęła z całej siły. Ciemność zamigotała, czarny dym zawirował i wszystko się uspokoiło, jak gdyby nigdy nic. Imogene ostrożnie postukała paznokciem w szkło lampy. (Okazuje się, że istnieją lampy oliwne ze szkłem, ale nie jestem pewna, czy o to Ci chodzi. Pasowały tu po prostu.)

 Nie potrafiła opisać jak to jest czuć Źródło

Nie potrafiła opisać, jak to jest, czuć Źródło. To w końcu czym są te Źródła?

Tego nie dało się ubrać w słowa, niczym najskrytszych pragnień, najgorętszej miłości czy najgorszych obaw. Jakkolwiek się tego nie określiło, otrzymywało się co najwyżej mgliste przybliżenie, ledwo muskające prawdziwą naturę uczucia. Przeważnie mówiła, że jest to dziwne i przyjemne zarazem, niczym mrowienie z tyłu głowy.

Przegadane, purpurowe. Skróć.

 szukał odpowiednich miejsc na skórze i ostrożnie rozcinał je czymś tępym i chropowatym

?

 próbując wydobyć je spod skóry

Hmm.

 chociaż nie czuła, żeby to była prawda

Angielskawe.

 Mała, szmaciana lalka

Bez przecinka, nierównorzędne przydawki.

 otworzyły się i wypowiedziały “pomóż mi”

Powiedziały.

 Słowa nie dotarły do jej uszu. Zamiast tego wryły się w kości i rozniosły po ciele wraz z falą bólu i wtargnęły do głowy, gdzie zagościły na dobre.

Hmm.

 Jej ręka zaczęła się wysuwać.

Hmmm.

 Napięła się niczym rażona prądem, mięśnie zaśpiewały w bolesnej symfonii.

Purpurowe. Czy w tym świecie znają elektryczność?

próbując sobie ulżyć

Hmmmm. Konotacje!

 kwaśny, metalowy smak

Kwaśny, metaliczny smak.

 głośny, świdrujący dźwięk

Tu nie dałabym przecinka.

 Czuła jak Źródło napływa do jej ciała

Napływać może woda (albo moc, w tym przypadku), ale nie źródło wody. Przed "jak" powinien być przecinek.

 razi serce

Razi?

 Czuła jak

Tu też brak przecinka.

 Głos huknął w jej głowie, przeganiając wszystkie myśli.

Głos huknął w jej głowie. Przegonił wszystkie myśli.

 Wyczuła skąd pochodzi Źródło

Wyczuła, skąd pochodzi Źródło.

 ignorując ból dochodzący z każdego kawałka ciała

A była taka fajna atmosfera… Opisz ten ból. "Ignorować" to słowo tak brzydkie, że wyrywa mnie z zawieszenia niewiary.

 jej serce biło jak szalone

Serce biło jej jak szalone.

 lecz napierała dalej, nieświadoma przeszkody

Nie tłumacz: lecz napierała dalej. Kropka.

 Chłód kamienia i czas pozwolił jej pozbierać się w sobie.

Dwa sklejone idiomy (pozbierać się i zebrać się w sobie), angielska konstrukcja: Upłynęło trochę czasu, zanim chłód kamienia zdołał ją otrzeźwić.

 Najpierw jęknęła głośno, wciąż czując przejście Źródła przez ciało.

Hmmmm.

 Potem podciągnęła nogi, objęła je mocno

Hmmmm.

 ciało pulsowało

Rym.

 natłok myśli w jednym momencie wrócił do głowy

Na tym polega natłok, że coś się tłoczy, więc nie przesadzaj.

 Bała się.

Opowiadasz mi o tym od początku tekstu właściwie – skąd pomysł, że nie wiem?

 żeby czym prędzej ruszyła w stronę wioski

Czyli nie jest aż tak odcięta, jak powiedziałeś wyżej.

 Było za późno, by czekać na wsparcie.

Troszkę klisza…

 Kierowała się jednak słowami swojego mentora – pozwalała istnieć strachowi, akceptowała go i rozumiała, lecz za żadne skarby nie pozwalała mu działać.

I to lepiej by wypadło, gdybyśmy wcześniej widzieli tego mentora. Ale Imogene może go wspomnieć tutaj, czemu nie?

 Bało się też coś jeszcze. Czuła strach, nie, czyste przerażenie unoszące się w powietrzu.

Za grubo to kładziesz.

 Nie była pewna gdzie kończy się rzeczywistość.

Nie była pewna, gdzie kończy się rzeczywistość. Nie do końca wiem, co to oznacza.

 Wiedziała tylko jedną rzecz.

Anglicyzm: Wiedziała tylko jedno.

 Nogi drżały pod nią tak bardzo, że musiała wspierać się o ścianę.

Nogi drżały pod nią tak mocno, że musiała się wesprzeć na ścianie.

 Powietrze raniło ją w płuca jakby wciągała drobinki szkła, mroczki latały przed oczyma

"Wciąganie" prowadzi umysł na manowce: Powietrze raniło płuca jak drobinki szkła, mroczki latały przed oczyma.

 Było tu inaczej.

Zbędne zdanie.

Przez czyste szyby dostawały się promienie słoneczne, oświetlając jedyną odrobinę luksusu w całej latarni.

Nieporządny szyk, reklamowa fraza: Promienie słońca wpadały przez czyste szyby. I kropka.

 Fotel stał dumnie przy oknie, prężył się i czekał.

Prężył się?

 Usiadła z trudem, pomagając sobie rękoma, ale tyłek w końcu spoczął na fotelu.

Ej, cały tekst robisz się na Lovecrafta – a tu nagle tyłek?

 Delikatna błogość

…? Co to znaczy "delikatny"? https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842860

Delikatna błogość rozeszła się po ciele, momentalnie zapomniała o wszystkich problemach.

Dlaczego błogość zapomina o problemach?

 była tylko ona i najwygodniejszy fotel

;3

 Z początku z tym walczyła, jednak delikatny, przyjemny szum w głowie skutecznie ją od tego odwiódł.

Hmm. Na początku z tym walczyła, ale łagodny szum w głowie tak przyjemnie kołysał…

 Całości dopełnił kocyk, którego nie widziała, lecz wyraźnie czuła wełnę na swojej skórze.

Hmm. Czuła dotyk wełny na skórze (bez zaimka), ale "całości dopełnił" jest nie z tej bajki.

 Obudziła się, kiedy coś spadło na jej nogi.

Obudziła się, kiedy coś jej spadło na nogi. Ekhm. Zrzuć sobie na nogę porządną, grubą książkę… (nie, nie naprawdę. Lepiej do eksperymentów wykorzystać rodzeństwo ;D)

 Książka opowiadała o Rewolucji Magicznej i jej pozytywnym wpływie na świat. Skupiała się na zdobyczach cywilizacji – pociągach, fabrykach i, rzecz jasna, napędzającej je magii. Ta obowiązkowa lektura miała wbić kadetom do głowy, że walczą o zachowanie wspaniałej przyszłości.

Hmm. Jest to infodump (nie mogłeś, np. zacząć od Imogen przeglądającej to dzieło na statku i znudzonej?), chociaż…

 Książka usilnie próbowała przekonać o tym, jak wiele korzyści magia przyniosła szaremu człowiekowi, jednak skrawki pamięci z jej dzieciństwa wyraźnie temu zaprzeczały.

Bardzo niechlujne zdanie (a przecież potrafisz!). Ja napisałabym tak: Arcydziełem propagandy książka nie była. Bezczelnie zaprzeczała nawet faktom zapamiętanym z dzieciństwa.

 Otworzyła ją wręcz odruchowo, nawet o tym nie myśląc.

Podwojona informacja.

 papier stwardniał pod jej palcami

Zaimek zbędny.

 Przygryzła nieco wargi

Czy można przygryźć wargi bardzo?

 usłyszała głośne pęknięcie

Pęknięcie to nie dźwięk.

 kartka została w jej dłoni

Kartka została jej w dłoni.

Jestem ciekaw co

 Jestem ciekaw, co.

 Z drugiej strony, pozwala mi to nieco odetchnąć.

Z drugiej strony, dzięki temu mogę odetchnąć.

 Na dodatek taki, za który mi płacą.

Na dodatek płatny.

 nie mogę go dzielić z wami.

Jak raz zaimek powinien być dużą literą – bo to jest list.

 Niestety dalej nie mogę opuścić wieży.

Niestety, dalej nie mogę opuścić wieży.

 Technicy ciągle są na szczycie, za to menedżerowie…

Mmm, menedżerowie? W świecie fantasy?

 rozmawiają bardzo chętnie, żywiołowo wręcz

Żywiołowo? https://wsjp.pl/haslo/do_druku/13518/zywiolowy Czy jednak żywo?

 Nawet nie wyobrażasz sobie jak się ucieszyłem!

Nawet sobie nie wyobrażasz, jak się ucieszyłem!

 Ponoć ma to się stać niedługo, jutro bądź pojutrze.

Mało naturalne.

 Ręce drżały jej tak bardzo, że trafiła

Ręce tak jej drżały, że trafiła.

 Ból ocucił ją nieco

Nie można "nieco" ocucić. Najwyżej rozbudzić, otrzeźwić.

 Jak mogli? Jak mogli?! Przynajmniej miała jakiś dowód, coś, co pozwoli Komisji znaleźć winnych, ukarać ich za tak rażące nadużycie.

Mmm, ale kto? Ukrywasz (p. https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842859 ).

 – Zrobię co w mojej mocy, by zakończyć twoje cierpienie – oznajmiła.

– Zrobię, co w mojej mocy, by zakończyć twoje cierpienie – oznajmiła.

 Powietrze naciskało dalej, raz było gorące a raz zimne, cały czas nieprzyjemne.

Hmmm. "Nieprzyjemne" osłabia zdanie.

 próbując pozbyć się drapania w gardle.

Hmmmm.

 To nie była standardowa praktyka, w tym miejscu nie powinno być dodatkowych zabezpieczeń.

Skróciłabym: W tym miejscu nie powinno być dodatkowych zabezpieczeń.

 W końcu dojrzała wszystkie runy, lecz nie była w stanie zrozumieć ich przeznaczenia.

Hmm. Może: Wreszcie miała w zasięgu wzroku wszystkie runy, ale nie rozumiała, do czego służą.

Usta otworzyły się do krzyku, lecz dźwięk uwiązł w gardle.

Przed chwilą wrzasnęła?

 Magia przechodziła przez nią niczym piorun. Ciało wyginało się w makabrycznym tańcu. Czuła zapach przerażenia i śmierci, w ustach miała smak krwi. Czy to był jej strach?

To już przesadne.

 Nóż z impetem wbity w jej plecy sprawił, że gięła się wpół

Na pewno forma niedokonana?

 Wartki strumyk krwi zaczął cieknąć z nosa i kapać na runy.

Raczej ciec, ale to brzydko brzmi, więc może: Strumyk krwi pociekł z nosa, prosto na runy.

 Oddech miała płytki, rwał się, powietrze drażniło poparzone płuca.

Dynamiczniej: Oddech się rwał, powietrze drażniło poparzone płuca.

 Źródło, tyle Źródła przechodzącego przez jej ciało. Widziała, skąd kryształ je czerpie, ale nie potrafiła tam sięgnąć.

Nie czerpie się źródła… I nie mogła, albo nie była w stanie, albo nie dosięgała. "Potrafić" tu nie pasuje.

 Skażenie było ogromne. Powoli zaczynała rozumieć znaczenie run, jednak nie była w stanie pojąć go w całości.

A możesz wreszcie powiedzieć coś wprost? Hmm?

 Czuła się, jakby była dwoma osobami jednocześnie, pragnącymi innych rzeczy.

Różnych rzeczy.

 Poczuła jak

Poczuła, jak.

Brzmienie jej imienia pomagało, zakotwiczało we własnym ciele

…?

Zaczęła łączyć krąg run z tym, który otulał całą latarnię. Mogła zmienić ich znaczenie. Uwięzić to, co skrywało się w krysztale, odciąć go od świata, powstrzymać jego niszczycielski wpływ.

OK, to na pierwszy rzut oka wygląda fajnie, ale na drugi powoduje zawrót głowy. O co chodzi?

 Wszystkie szyby pękły w tym samym momencie. Lodowaty wiatr trzasnął nią o kamienie. Kości pękły niczym suche gałęzie.

Dynamiczniej: Wszystkie szyby trzasnęły. Lodowaty wiatr uderzył nią o kamienie. Kości pękły niczym suche gałęzie.

 Posoka płynęła

Posoka to krew zwierzęca.

 Latarnia morska rozpierzchła się na wszystkie strony.

?

 niemalże całkowita pustka

Niemal.

 Zniknęło nawet jej ciało. Przyjęła to z ulgą, wraz z tym zniknął ból.

Przegadane: Zniknęło jej ciało. Wraz z nim zniknął ból.

 po prostu rozniósł się w pustce

?

 Światło przygasło, ukazując doskonałą czerń.

?

 Ostatnia runa skończyła na swoim miejscu.

A nie wylądowała aby?

 powietrze stało się chłodne i przyjemne

Hmm.

 Wraz z zaklęciem musiała zapieczętować w nim duszę Latarnika.

Dlaczego?

 powiedziała wstając.

Potrzeba przecinka.

 

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Sama końcówka:

 Sprawy odszkodowań powinny toczyć się pomiędzy poszkodowanymi a Morską Kompanią Oświetleniową.

Mało naturalne, ale to żargon.

 Rewidentka musi zostać pod pilną obserwacją. W/w sprawa odcisnęła się na niej w sposób dojmujący i istnieje ryzyko, że będzie kontynuowała śledztwo mimo zakazu.

Jak wyżej. "Dojmujący" nie pasuje tutaj.

 Proponowanym rozwiązaniem jest przydzielenie jej tak znacznej ilości obowiązków, by było to fizycznie niemożliwe.

Hmmm.

 

Hmmmmmmmmmmmmmmmmm. Atmosfera jest. Język warto podszlifować, nie zawsze nad nim panujesz, ale ogólnie – obiecujący. Problemu upatrywałabym gdzie indziej. Otóż – budujesz ciekawy świat (trochę się chwieje tu i ówdzie, ale to się podszoruje). Potem umieszczasz w nim bohaterkę i stawiasz przed nią zadanie… ale to zadanie nie jest umocowane w świecie. Rocks fall, everybody dies. Jako początek czegoś (tj. jeśli potem wyjaśnisz, kim był latarnik i dlaczego spotkał go taki los) to może być bomba, ale jako samodzielny tekst? Kluczowe informacje zostały w Twojej głowie.

 Ogólnie opisy to zdecydowanie najsłabsza część mojego warsztatu i jestem tego świadom.

Nie są takie złe. Miejscami wymykają Ci się z rąk, bywają purpurowe i nie całkiem dobrze zorganizowane – można je poprawić, ale podstawy masz.

 te zdania zakończone “się”

Czyżbym przyszła na gotowe? :) A, tak, reg już była. No, cóż :)

 Dostanie tak wielką ilością wytkniętych zaimków, naraz, prosto w nos – cóż, otwiera oczy.

Trochę jeszcze zostało ^^

 Aczkolwiek w wypadku tylko tego shorta, industrialność świata może być mało zauważalna.

Miałam wrażenie gaslight fantasy – lampka oliwna wyglądała w mojej głowie tak:

Zresztą zapałki wskazują na przemysł.

 To ma być coś ala krzyk, ale ma być przede wszystkim czymś wyróżniającym się w tekście już na poziomie wizualnym.

Mnie odpowiada. Jak Śmierć u Pratchetta.

 Tu mi trochę kuleje, bo w polskim to (raczej) stosunkowo świeże słowo, a przynajmniej tak się kojarzy

Tak, właśnie. Może: zarządcy? Urzędnicy kompanii?

 Planem na kiedyś jest pełnoprawna książka

A, to w takim razie:

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Mnie również podobał się świat i chętnie przeczytałabym inne historię w nim osadzone :-)