Kosmiczna trauma

Witaj.

Wiele tu strachu, tytułowej traumy, obaw, leków, przerażających opisów i… obleśnych dotyków kosmity.

Zastanawiającym jest fakt, czy bohater/narrator, mający wuja-kosmitę, sam czasem także nie jest przybyszem z kosmosu. :)

Starasz się na pewno stworzyć nastrój, opisujesz go tak, aby udzielił się również czytelnikowi. 

Mam tu pewne niejasności, nie do końca umiem sobie wszystko dopowiedzieć oraz wyobrazić, lecz ogólnie szort przyjemny w odbiorze. :)

Pozdrawiam. 

Pecunia non olet

Dzięki, Bruce,

to taki żart, tekst na wesoło i na straszno zarazem, a co ciekawe oparty na faktach.

Wesołych Świąt!

M :)  

Dla jasności mogę opisać to jeszcze inaczej, prościej i dobitniej, o właśnie tak:

Mam traumatyczne wspomnienie z dzieciństwa, uraz psychiczny. Zaczęło się od tego, że wujaszek Jacuś wysmarował mi plecy olejem spożywczym, co miało chronić mnie przed słońcem. Siebie też wysmarował, po czym powędrowaliśmy razem na plażę, jako że pogoda była cudna. Nigdy nie zapomnę tego, jak wróciliśmy potem do domu, ja od razu wziąłem prysznic, natomiast Jacuś oznajmił, że już się kąpał w morzu i że mu ta kąpiel morska w zupełności wystarczy. Leżał, wylegiwał się, a nawet spał w warunkach kempingowych cały tłusty w jednym łóżku z moim ojcem, któremu szczerze współczułem. Od tamtej pory zakodowałem sobie, że tłuszcz i niemycie się oznaczają olej, a olej to nic innego, jak frytka. A ja nie chcę czuć się jak kurczak na patelni albo ziemniaczki w frytkownicy. No i nie lubię słońca, bardzo, bardzo nie lubię słońca. Z Jacusia to jest jednak kosmita.

No albo inaczej jeszcze (w postaci – jak mniemam – drabbelka):

W dzieciństwie przeżyłem straszną traumę. Wuj wysmarował mi plecy olejem spożywczym, co miało chronić mnie przed słońcem. Siebie też wysmarował, po czym poszliśmy na plażę, gdyż pogoda była cudna. Kiedy wróciliśmy natychmiast wziąłem prysznic, krewniak natomiast oznajmił, że już się kąpał w morzu i że mu ta kąpiel wystarczy. Leżał potem w warunkach kempingowych cały tłusty w jednym łóżku z tatusiem, któremu szczerze współczułem. Od tamtej pory zakodowałem sobie, że niemycie się oznacza olej, a olej to nic innego, jak frytka. A ja nie chcę czuć się jak frytka i nie znoszę słońca. Wuja też nie znoszę, bo to kosmita.  

Dziękuję bardzo, Wesołych i Zdrowych dla Ciebie. :)

Pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Jakkolwiek zwyczaje wujka Jacka były nie z tej ziemi, to zastanawiam się, czy aby na pewno był kosmitą… No, ale Ty, Maćku, znałeś wujaszka osobiście, więc wiesz najlepiej, jak było. ;)

Tak przywykłam do opisów Twoich górski wycieczek, że z pewnym zdumieniem znalazłam Cię na nadmorskiej plaży. ;)

Na ich widok za­drża­łem. Sta­ram się zro­bić unik, ale mi nie wy­szedł. Dłu­gie, ko­sma­te szpo­ny nie­śpiesz­nie do­ty­ka­ły… ―> Dlaczego nagle czas teraźniejszy?

…roz­sma­ro­wu­jąc tłu­stą ciesz… ―> Literówka.

…za­czer­wie­nio­ne ciała pół-lu­dzi, pół-kra­bów. ―> …za­czer­wie­nio­ne ciała pół lu­dzi, pół kra­bów.

https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/pol-martwy-pol-zywy;11320.html

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dzięki, Reg, za Twą nieocenioną pomoc, bo – jak widać – i w takim króciaku mogą pojawić się bambusy… znaczy babole. A przy okazji i Tobie życzę spokojnych świąt w domowych, czyli ulubionych, pieleszach, wśród ciekawych lektur oczywiście! :)  

Dziękuję, Maćku, i też życzę, aby święta mijały Ci miło. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Przyznam, że absurd jakoś do mnie nie trafił, choć miło było znaleźć się na słonecznej, zatłoczonej plaży… ech, marzenia ;)

deviantart.com/sil-vah

Dzięki! Zdrowych, Wesołych i Mokrych (ale nie Śnieżnych)! :)

Cześć!

Czytając tekst zastanawiałem się, o co tu chodzi. Bez podpowiedzi w komentarzach nie złapałem, o czym jest. Po przeczytaniu podpowiedzi odnoszę wrażenie, że nie jestem targetem: nie czuję klimatu, widzę komizm, ale jakoś to do mnie nie trafia. Krótka forma literacka na temat wrażliwości. Niestety, bez fantastyki (nie licząc kosmity). Napisane sprawnie, bez zgrzytów, nie wiem, co więcej napisać.

wyjąc jak krwawiący baranek.

Od kiedy baranki wyją?

Pozdrawiam!

„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski

Mam podobne odczucia co krar85 – nie odnalazłam się za bardzo w tym tekście. Ale rozumiem, że miał być żartobliwy, a nie wszystkie żarty trafiają do każdego ;)

Pozdrawiam!

„Bóg jest Panem aniołów i ludzi, i elfów” – J.R.R. Tolkien

O, jaka niespodzianka, Nati! Jesteś cieszynianką? Kiedyś mieszkałem w Górkach, miejscowości kojarzącej się z Z. Kossak i W. Krząszczem. Śląsk Cieszyński. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz. :) 

Dzięki Krar. Szczerość jest zawsze w cenie, a baranka poprawię. Może ten była jakiś inny, może to była czarna owca? :)

Maćku, owszem, cieszyniaczka pełną gębą ;D Pozdrawiam sąsiada! Nie piszę „byłego”, bo myślę, że masz ten nasz Śląsk ciągle w sercu ;)

„Bóg jest Panem aniołów i ludzi, i elfów” – J.R.R. Tolkien

Oj, mam w sercu, mam. :))

Hmmm. To tylko scenka, w dodatku bez fantastyki (chyba że liczyć dzieciaka, który przejmuje się spieralnością plam) i bez fabuły. Wydaje mi się, że bohater histeryzuje.

Babska logika rządzi!

Masz rację, Finkla. To tylko scenka rodzajowa. Na dodatek nie wiadomo, czy zabawna. Jedno się udało z całą pewnością: ukazać bohatera w sposób pogłębiony (o jego własną histerię, a nawet wspominkową historię). A to już coś. Dzięki i pozdrawiam! :)

Oj, Maciuś. Jak zwykle onirycznie, ale dowcip zrozumiałam. Chyba. Choć widzę, że od wakacji nad morzem, w upałach, wśród szumu fal i aromatu ryb, wolisz jednak górskie hale :) czego pochwalić mi nie pozwala patriotyzm lokalny, ale ogólny już tak.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Oj, Tarninko (mogę tak do Ciebie mówić?), cieszę się, że napisałaś, co napisałaś, ale bardziej jeszcze cieszę się, że w ogóle po tylu miesiącach, nocach i dniach przypomnieliśmy sobie o sobie i swoim istnieniu. Morze, ech! Może z gór się już trochę wyleczyłem, bo musiałem. Wiadomo: jak się nie ma, co się lubi, to się lubi… miasto Wrocław. ;)

To Chronos, cholernik jeden, tak mnie pogania i popędza, i łykędy (słowo łykęd pochodzi od łyku świeżego powietrza) mi zawala, że nie wiem, co olać jako pierwsze XD

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

“Łykędy” wchodzą od teraz oficjalnie do mego słownika. :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.