Bufo bufo

Mi się podobało. Świetnie wrzuciłaś/-eś(?) uszczypliwe ropuchy i inne gady do garnka. Fajna scena, jak w bajce. ;)

Myślałam, że babcinka okaże się jakąś wiedźmą.

Jedyne, co mi nie pasowało do “wystroju” to ubiór dziewczynki. Białe lakierki i różowa wstążka skojarzyły mi się z komunią i raczej gryzły się z wyobrażeniem babcinej chałupy. Ale to tylko moje odczucie. Taki kontrast? Czemu nie? :)

Powodzenia w konkursie! 

Chciałam/-em(?) zagrać kontrastem, przyznaję. Chociaż po Twoim komentarzu nie jestem już do tego pomysłu tak przekonana/-y(?). Niemniej fajnie, że się podobało.

Dzień dobry, Ktoś! 

Rzeczywiście całkiem lekkie, ale było kilka konstrukcji, które mimo braku błędu trochę mi nie pasowały i zazwyczaj się przy nich zacinałem. Kilka razy się uśmiechnąłem, raz zaśmiałem, ale to tyle. Niestety nie porwało, jednak poczucie humoru jest bardzo subiektywne, więc to ja mogę być po prostu gburem. ;)

– Ach, nie przesadzaj Przecież nic ci nie będzie.

Niepotrzebna duża litera.

– Przepraszam wnusiu, musiałam. – Dziewczynka się uśmiechnęła. W zasadzie bolało tylko przez chwilę.

To jest złe, bo część po półpauzie sugeruje, że powiedziała to dziewczynka. Powinieneś zacząć od drugiego akapitu, albo dodać coś w stylu “powiedziała babcia” i reszta w drugim akapicie.

Wśród składników brakowało tego warzywa.

To może być czyste czepialstwo, ale jakoś mi to nie pasuje. Nie wiem czy ten zaimek jest potrzebny, skoro dopiero co dziewczyna wspomniała, że chodzi o pietruszkę. Ja bym jeszcze na początku dodał “Rzeczywiście, na stole brakowało…”, jakoś lepiej się komponuje (przynajmniej dla mnie).

Staruszka zupełnie o nim zapomniała. Pamięć coraz częściej ją zawodziła.

Zapomniała i pamięć obok siebie nie brzmi zbyt dobrze. 

– Muszę pilnować wywaru, dziecko. – Dziewczynka natychmiast przyjęła wytłumaczenie.

To samo co wcześniej. 

Pobiegła w białych lakierkach, podskakując co kilka kroków na jednej nodze.

Nie podobają mi się te lakierki, bo w tym momencie ta informacja jest zupełnie zbędna. Nie chodzi nawet o ekonomię językową. Nie pasuje mi ten opis, bo nie było opisu jej wyglądu, ani chociażby reakcji babci, że będzie biegać w tych butach po grządkach (to może być jakoś przewrażliwienie i szukanie błędów tam, gdzie ich nie ma, ale rzuciło mi się w oczy, więc napisałem).

Amerykańscy imigranci mnie kupili, rewelacja. 

Pozdrówko i powodzenia! :) 

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Szkoda, że nie było mi dane dowiedzieć się, cóż to za wieloskładnikową miksturę warzyła babcia w żeliwnym garze i do czego była jej ona potrzebna. Może wtedy coś by mnie rozśmieszyło.

Uważam, że nie sposób pomylić pietruszkę z chrzanem.

 

Zie­le­ni­na w sumie nie są po­trzeb­na. –> Zie­le­ni­na w sumie nie jest po­trzeb­na. 

 

Ba­bu­nie czeka ty­dzień sprzą­ta­nia. –> Literówka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Jakub Wędrowycz w spódnicy? A przynajmniej coś w klimatach. 

Podobnie jak regulatorzy żałuję, że historia zawieszona jest w próżni, przez co wydaje się niepełna. Przychylam się też do opinii, że pomylenie pietruszki i chrzanu wymaga naprawdę fatalnego wzroku. I upośledzonego węchu ma dodatek. Dialogi momentami całkiem, całkiem, stonka chyba faktycznie najjaśniejszym punktem całości. Ale ogólnie czytałem raczej bez emocji. 

@MaSkrol Z wszystkimi uwagami pełna zgoda. Lakierki bym już teraz zmienił/-a, ale że nie można dłubać przy tekście… ;) Dzięki za lekturę.

 

@regulatorzy @None

Chrzan i pietruszka. Przyznaję tego się najbardziej obawiałam/-em. Uznałam/-em jednak, że odpowiednio dobrane rośliny i można się pomylić. Szczególnie w warunkach słabej “technologii” uprawy tych roślin. Porażenie warzyw, bulwiaste korzenie czy ich rozgałęzianie się to nic rzadkiego, wszędzie tam gdzie średnio dba się o ogródek ;)

W każdym razie dzięki za poświęcony czas :)

Ups… nie wiedziałem, że nie można dłubać, no trudno. ;)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Anonimie, będę się upierać, że pietruszkę, roślinę z rodziny selerowatych, o korzeniu stożkowatym, wydłużonym, cieniutkim u końca, nie sposób pomylić z chrzanem, rośliną z rodziny kapustowatych, o korzeniu palowym, masywnym i rozgałęzionym. Ponadto Marysia przyniosła roślinę pozbawioną liści, więc w miejscu ich oberwania intensywniej pachnącą charakterystyczną ostrą wonią. I nie ma tu nic do rzeczy dbanie o ogródek, bo chrzan dziko rosnący bywa równie dorodny jak ten starannie uprawiany.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cytat z pierwszego postu Finkli w wątku konkursowym: Teksty można betować, poprawiać i cyzelować aż do 25 sierpnia. Potem odkładamy klawiatury i nie zmieniamy nawet literówek.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Mikstura niewątpliwie ciekawa, ale Wędrowycz to klasa sama w sobie :D Ogólnie miłe sympatyczne wakacyjne opowiadanie w klimatach bajkowych z nutą słowiańskiej metody wyrównywania porachunków ;)

 

 

 

Przeczytawszy.

Finkla

lozanf@fantastyka.pl

Reg prawdę powiada – teksty można poprawiać, póki nie upłynie termin konkursu.

lozanf@fantastyka.pl

Regulatorzy, nie chodzi o to jak wygląda chrzan tylko jak zdaniem babulki wygląda “normalna” pietruszka (bo to do niej gdzieś w głowie porównuje przyniesione przez Marysię warzywo). Pietruszka z takich upraw przecież różni się od takiej jaką znamy z supermarketu. Sąsiadka, co najwyżej posypała grządkę popiołem, podczas gdy pietruszka z seryjnej produkcji dostaje odpowiednią glebę, pożywienie itd. Tu przykład jak może wyglądać korzeń:

 

 

Tym samym jeśli wyobrażenie babulki co do “normalnej” pietruszki to: grube, uszkodzone i powykręcane korzenie to czemu staruszka ze słabym wzrokiem nie mogłaby pomylić pietruchy z chrzanem? Ale ok. Chodzi przecież o to jak odbiera temat czytelnik. Pozmieniam, ale muszę pogłówkować ;)

 

PS. Dzięki za wklejke z wątku konkursowego, uf. Sorry za zamieszanie ;)

Fajna, lekka scenka. Dobrze się czytało. Powodzenia w konkursie, który – moim zdaniem – do prostych nie należy :) Niestety, zdecydowanie łatwiej kogoś zasmucić niż rozśmieszyć…

Przyjemnie się czytało . 

@katia72, @Monique.M

 Dzięki za komentarze :)

Lekkie, całkiem zabawne opowiadanie. Też miałem skojarzenia z Wędrowyczem, chociaż on jest nie podrabialny.

Fajne lekkie, opowiadanie. W moich oczach nie było jakieś wybitnie komediowe. Z drugiej strony czytałem je z uśmiechem na twarzy :D. Pozdrawiam. Powodzenia! 

@belhaj, @Marzec

Dziękuję za lekturę :)

Sympatyczna scena. Stylizujesz na bajkę, przez co wydała mi się trochę sucha. Też jestem ciekaw co to miał być za napój. Koza bohaterką!

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

W jakim sensie sucha? ;)

Takie w sumie sympatyczne, lekkie, choć mnie nie rozbawiło.

„Często słyszymy, że matematyka sprowadza się głównie do «dowodzenia twierdzeń». Czy praca pisarza sprowadza się głównie do «pisania zdań»?” Gian-Carlo Rota

Sucha, w sensie – nie wywołująca u mnie emocji ;-)

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

@Mytrix

A ok ;)

 

@SzyszkowyDziadek

Dzięki za komentarz :)

Mnie opowiadanie raczej urzekło niż rozbawiło. Cała atmosfera opowieści była sielankowa bardziej niż komediowa, pomijając może gadające składniki wywaru. Myślę, że do tego wrażenia dokłada się choćby opis stroju dziewczynki. Na plus oczywiście konflikt sąsiedzki, który mimo fantastycznego tła wydaje się bardziej niż rzeczywisty. Powodzenia w konkursie. 

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow, Creeps in this petty pace from day to day, To the last syllable of recorded time; And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death.

Dzięki :)

 

PS Zmieniłem nieznacznie opis pietruszki/chrzanu

Ładne. Nie wiem, czy bardzo zabawne, raczej sympatyczne, tym nie mniej fajnie spędziłem czas. Podoba mi się pomysł, natomiast mam wrażenie, że potencjał tego opowiadania został przez Ciebie wykorzystany jedynie częściowo. Mamy tu trochę w tle konflikt sąsiedzki, historię bardzo wdzięczną do budowania wokół niej humoru, tymczasem wykorzystujesz ją jedynie zdawkowo, koncentrując się bardziej na samej scenie warzenia mikstury, która (ta scena), tak, jak oczywiście bardzo fajna, sprawdziłaby się lepiej (przynajmniej moim zdaniem) jako taki element drugoplanowy, uzupełniający w zabawny sposób historię budowaną wokół konfliktu.

Nie zmienia to oczywiście faktu, że opowiadanie oceniam pozytywnie.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Fajnie, że się podobało. Dzięki za komentarz :)

Sympatyczny, ale chyba nie wpakowuje się do Fun. 

Dzięki za komentarz :)

Wielki plus za stonkę!

I ogólnie całkiem fajne, humoru w sam raz, ładnie ograne różne rzeczy, włącznie z taką stereotypową chłopską mentalnością i mściwością. Dobry twist z sąsiadką i chrzanem, fajna ropucha. Mnie się. Klik.

 

– Jesteśmy kwita[+,] Stefcia – wykrzyczała.

I skoro wykrzyczała, to czemu bez wykrzyknika?

http://altronapoleone.home.blog

Dzięki za komentarz i klika. 

 

Wykrzyknik dodany :)

Hmmm… Mam mieszane uczucia. No bo jest fajne i przyjemne, ale… Też mnie ciekawi po co była mikstura, zbudowało(a?e?)ś wokół tego aurę tajemniczości i pomysł pozostał niewykorzystany. A szkoda, bo mogła być fajna, dodatkowa puenta.

Napisane porządnie, czytałam z uśmiechem na ustach (ale nie ze śmiechem :P). Pomyśl, przemyśl, uwarz no coś z tej mikstury :)

Rozmowa w garnku fajna, chociaż wrzątek zdecydowanie mi przeszkadzał. Konflikt z sąsiadką – najciekawszy.

Czy zabawne? tak ciut-ciut:)

Złapała leżący na kredensie białe warzywo. Przegryzła go ostatnimi sześcioma zębami.

chyba, odmieniłabym kierując się warzywem: „leżące” i „je”, ale może nie mam racji.

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Dzięki za lekturę i komentarze :)

 

Hmmm… przyznaję, że pojawił mi się pomysł na coś nowego nawiązującego do mikstury babci Stefci. Do zakończenia konkursu jeszcze kilka tygodni, może uda się coś uwarzyć… ;)

Warz:)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Oczywiście, że leżące ;) pieruńskie babole.

Przyjemny, lekki tekst. Może nie zapadnie w pamięci na dłużej, ale kilka chwil rozrywki mi dostarczył.

Cieszę się, że dostarczyłem Ci rozrywki :)

dwudziestolitrowego żelaznego garnca

A, jesteś kucharzem :) Normalni ludzie nie wiedzą, ile to jest dwadzieścia litrów. Ponadto – żeliwnego garnca, u licha. Może jestem skrzywiona, ale z żelaza nikt niczego nie robi (angielska nomenklatura jest myląca, tak – ale polska nie).

Who cares czy ci gorąco

Chciałam się czepić, ale przeczytałam resztę zdania – hilarious. Tylko dałabym przecinek: Who cares, czy ci gorąco. I może trochę bardziej "Mariusz Max Stonko"?

trzymając za drewniany uchwyt

Nie widzę uzasadnienia dla tego szczegółu.

wzięła w dziecięce dłonie, blaszaną, emaliowaną miskę

Jakie inne dłonie miała? Przecinek przed "blaszaną" zbędny (dałobyś go, gdyby nie było określników? No, właśnie).

leniwie usiadła

Ale czemu leniwie?

uderzając delikatnie owada plastikową łapką

Przestawiłabym: delikatnie uderzając owada plastikową łapką.

Zmarszczyła nos.

Może jednak jaśniej będzie, jeśli powiesz, kto.

Przepraszam wnusiu,

Przepraszam, wnusiu.

Przejęła od wnuczki naczynie

Ostatnim naczyniem był gar, więc się tu potknęłam.

Głos wydobył się tuż przed ponownym zakryciem wrzątku.

Dziwnie to brzmi. Może opisz, jak to wyglądało? Głos, któremu przerywa brzęk pokrywki?

Nic tak nie sprawia dzieciom frajdy,

Raczej: Nic nie sprawia dzieciom takiej frajdy.

Wśród składników brakowało warzywa.

To jest strasznie sztuczne, zrób coś z tym.

Kochanie widzisz

Kochanie, widzisz.

Babciu to

Babciu, to.

Pobiegła podskakując

Pobiegła, podskakując.

Pobiegła podskakując co kilka kroków na jednej nodze.

Przestawiłabym: Pobiegła, co kilka kroków podskakując na jednej nodze.

loki spięte różową wstążką

Wstążką najwyżej związane.

delikatnym, letnim wietrze

Argh, delikatny. Może: letnim wietrzyku?

nie powiedziała wszystkiego wnuczce

Znów, nienaturalne.

Dziecko to co innego

Dziecko, to co innego.

Powód zwady był poważny

Powtórzone dźwięki, dziwnie to brzmi.

Jak to dała?

Jak to, dała?

Tak wiem

Tak, wiem.

Warzywa niczym gołąbki pokoju.

Co mają warzywa do gołąbków? Tylko to:

piłaś kochanie

Piłaś, kochanie.

rotował barwy

Że co, przepraszam, robił?

podziemną łodygę

Kłącze, bracie-lub-siostro, kłącze.

przez sień na zewnątrz parterowego domku.

Wybiegły z domku, koniec, kropka. Każdy wie, że wiedźmy nie mieszkają w willach, tylko w kurnych chatach.

O mało nie upadły z tego powodu, dziewczynka zachichotała

Ojoj, taki zgrzyt pod sam koniec. Pokaż to.

Izba kuchenna

Naturalniej: Kuchenna izba.

Żeliwna kuchnia zalała się substancją.

Zbędne, następne zdanie oddaje to dostatecznie.

Muszyska mimo kleistej konsystencji roztworu bardzo szybko

Muszyska, mimo kleistej konsystencji roztworu, bardzo szybko. Wiesz, co to jest roztwór?

Jedna z nich usiadła

Ostatnim rzeczownikiem w rodzaju żeńskim była "chata", więc zobaczyłam siadający na dłoni malutki domeczek :P

człapiącego, pokrytego brodawkami płaza.

Bez przecinka, "człapiący" to określenie tego, co płaz robi, nie jaki jest.

przystanęła z chustą zawiązaną na głowie sąsiadka

Nienaturalne okropnie, przestawiłabym: przystanęła sąsiadka z chustą zawiązaną na głowie.

Jesteśmy kwita Stefcia!

Jesteśmy kwita, Stefcia!

Przepraszam kochanie

Przepraszam, kochanie.

 

Szału nie ma, ale nawet miło się czytało. Wiedźmy zawsze w cenie :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Dzięki za komentarz :)

 

Anonim tyle przecinków pożarł? Smuteczek :(

 

A, jesteś kucharzem :) Normalni ludzie nie wiedzą, ile to jest dwadzieścia litrów. Ponadto – żeliwnego garnca, u licha. Może jestem skrzywiona, ale z żelaza nikt niczego nie robi (angielska nomenklatura jest myląca, tak – ale polska nie).

Eeee no, czepiasz się Myślę, że dowolny śmiertelnik łatwo sobie wyobrazi dwadzieścia litrów skoro w domu ma pięciolitrowy garnek na rosół/pomidorową/żur. Co innego gdybym w kiblach to opisał. Żelazny, bo później była żeliwna kuchnia. Żelazo to przecież nie tylko Fe, ale też określenie stopów Fe z czymś. Chociaż jeśli wytnę żeliwną kuchnię … 

 

Nie widzę uzasadnienia dla tego szczegółu.

Myślę, że bez tego, oparzenia drugiego stopnia gwarantowane. Babunia kilka razu złapała za pokrywkę (:

 

Wybiegły z domku, koniec, kropka. Każdy wie, że wiedźmy nie mieszkają w willach, tylko w kurnych chatach.

Ej, no! Przed chwilą nikt nie wiedział ile to dwadzieścia litrów :) Niemniej słuszna uwaga, do wycięcia.

 

Co do reszty przyjmuję i poprawię wieczorem. Dzięki jeszcze raz za poświęcony czas. Co złego to nie ja.

 

PS Zrobiłaś mi smaka na gołąbki. 

 

 

Żelazo to przecież nie tylko Fe, ale też określenie stopów Fe z czymś.

No, właśnie. NIE. Tylko po angielsku. Po polsku stopami żelaza są żeliwo, staliwo i stal, żelazo to pierwiastek. Wrr.

Myślę, że bez tego, oparzenia drugiego stopnia gwarantowane.

Oczywiście, my, niedomyślne istotki, nie zgadniemy sami, że zastosowała Łapkę do Garnków/Ściereczkę/Inny Sposób Ochrony przed Poparzeniem :)

Przed chwilą nikt nie wiedział ile to dwadzieścia litrów :)

Tylko zawodowi kucharze potrafią to zmierzyć jednym rzutem oka. Ha, ha, nie ukryjesz się XD

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

No dobra, to co z tym?

 

https://sjp.pwn.pl/sjp/zelazo;2548140.html ?

 

«stop pierwiastka żelaza z innymi składnikami; też: bryła tego stopu»

 

PS https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/22730

stop pierwiastka żelaza z innymi składnikami; też: bryła tego stopu»

Tak, ale tylko:

1. jeśli dodatków stopowych jest bardzo mało LUB
2. metonimicznie (niech cię połechcę tym żelazem!)
3. 

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Że tak się wtrącę: chyba jeszcze na broń białą można mówić “żelazo”.

F.

lozanf@fantastyka.pl

No, to właśnie jest metonimia (z mojego przykładu).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jakuba Wędrowycza nie znam (tylko z widzenia), pewnie dlatego miałem inne skojarzenie – obrazek tej sceny ułożył mi się w głowie bardziej w atmosferze i klimacie jakich doświadczałem przy lekturze Pratchetta, przywołał wspomnienie Akwili i Babci Dokuczliwej.

Miłe wspomnienie.

Zdecydowanie autor/ka ponosi odpowiedzialność za przyjemność zaczerpniętą z lektury.

Uważam, że tekst jest zabawny – nienachalnie, lecz klimatycznie, dobrze napisany – czytało się gładko, a do tego za krótki…!

 

Dzięki, pozdrawiam! ;)

 

 

Bardzo dziękuję za miły komentarz i nominację :)

 

 

Sympatyczne opowiadanie, głównie dzięki temu, że udało Ci się wytworzyć swojski, wiejski klimat. Rozbawił mnie chrzan jako ukryta bomba (czy raczej jej składnik) ;D

Postać babci uważam jednak za niewiarygodną. Powinna wiedzieć, że należy strzec się łaskawości sąsiadów!

Uważam, że nie sposób pomylić pietruszkę z chrzanem.

Hmm, jeśli dobrze zrozumiałem, chrzan był zaczarowany tak, by wyglądać jak pietruszka.

Dzięki za komentarz :)

 

Co do chrzanu to pierwotnie nie było tam magii. Po komentarzach zmieniłem to i owo :)

Ten Wędrowycz w spódnicy jakoś się do tego tekstu klei, choć wątpię, żeby pilipiukowszczyzna stanowiła tu inspirację. Niby fajne, lekkie i w ogóle, ale jakoś mnie nie urzekło. 

Dzięki za odwiedziny i lekturę :)

Podobało mi się, babcia jest świetna, choć pewnie węch i wzrok już nie ten, skoro nie odróżniła pietruszki od chrzanu. ;) Ciekawa jestem, czy ten napój miał po prostu zapokajać pragnienie, czy też miał jakieś dodatkowe właściwości.

Dobrze napisane, lekko się czyta, uśmiechnęłam się parę razy i generalnie miło spędziłam czas. :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Na początek pomarudzę, że miałem większe oczekiwania co do zakończenia historyjki.

Zastanawia mnie przeznaczenie warzone mikstury – to na prawdę miał być najlepszy w mieście napój? Lepszy od coli? Brr i fuj.

Na zakończenie pochwalę, że dobrze się czytało. Babcia sympatyczna, zwierzątka dowcipne, wnusia mogła by być trochę bardziej rezolutna, ale i tak jest ok.

Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.

@Irka_Kuz @fizuk111

 

Dzięki za komentarze :) 

 

Tak, miałem coś jeszcze napisać na temat tej mikstury, ale nie było weny… :(

Fajnie się czytało. Historia lekka, zabawna, ciekawe dialogi. Interesująco połączony bajkowy świat warzenia eliksirów i realizm sprzeczek sąsiedzkich. Tekst skojarzył mi się z Wędrowyczem.

Ogromnie się cieszę, że się podobało. Dzięki za odwiedziny i lekturę :)

Przyjemne, sympatyczne, lekko humorystyczne. Fajne :)

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak poszedłbym nominować, bo Drakaina powiedziała, że fajne". - MaSkrol

Dzięki za lekturę i komentarz :) 

Słodkie… Same swoje…

umiesz liczyć - licz za siebie

Dzięki za komentarz i punkty :)

Całkiem zabawne. Porównania z Wędrowyczem całkiem adekwatne, choć tu humor chyba subtelniejszy. Czytało się przyjemnie, w sumie chciałoby się więcej :)

Jako a) baba ze wsi rodem, b) namiętna kucharka potwierdzam jednak: nie ma szans pomylić pietruszki z chrzanem. Zapach, twardość, skórka w dotyku zupełnie inna, nawet jeśli pominąć różnice w wyglądzie. Korzeń pietruszki można, owszem, pomylić z paroma mocno trującymi paskudztwami, ale akurat z chrzanem – nie (aha, i chrzanu się nie wyrywa, jak pietruszkę, chrzan się kopie i to trwa dość długo :D ).

No to się wypowiedziałam nt. poważnego literackiego problemu :D

ninedin.home.blog

Fajne :)

Przynoszę radość :)

@ninedin @Anet

Dzięki za odwiedziny i komentarz. 

 

Rzeczywiście pietruszka i chrzan to był pewien problem. Na szczęście udało się z niego wyjść obronną ręką magii ;)

Bardzo przyjemny, leciutki tekścik, oddający klimat wakacji u babci na wsi, oczywiście zakładając, że ma się babcię czarownicę :) Chociaż humoru jako takiego nie było wiele, a raczej był bardzo subtelny. Podobały mi się groźby muchy i jankeska stonka, tutaj faktycznie pojawił się uśmiech. Sympatycznie!

Dzięki za lekturę i komentarz :)

Uśmiechnęło, ale przedmowa prawdę rzecze: raczej lekkie niż zabawne.

Fantastyka jest, chociaż szału nie robi – to gadające we wrzątku zwierzęta i pokaz świateł w końcówce. A jak dla mnie, szort jest o kłótni sąsiadek.

Postacie ledwo zarysowane; wiadomo, że jedna sąsiadka ma wnuczkę i kozę, a druga ogródek za stodołą.

Fabuła przedstawia epizod, z którego niewiele wynika (koza i tak wejdzie w szkodę), a większość sprowadza się do gotowania dziwnej mikstury (uch, to naprawdę miało być smaczne? Brrr!).

Kołek od zawieszania niewiary trzeszczał mi przy pomyleniu pietruszki i chrzanu. OK, babcia mogła mieć słaby wzrok, mogła nie umyć warzywka przed wrzuceniem (w sumie, skoro w kociołku wylądowały niewypatroszone stworzenia, wydaje się to nawet prawdopodobne)… Ale są jeszcze inne różnice – kształt i mocny zapach jednego i drugiego.

Warsztatowo można było tekst jeszcze wyszlifować; momentami przecinki mi nie pasowały, gdzieś tam literówka albo niewłaściwe słowo.

Związek między tytułem i treścią taki sobie. OK, nazwa ładna, można ją uznać za wesołą, ale przecież ropucha nie odgrywa znaczącej roli w fabule.

Babska logika rządzi!

Dzięki za bardzo rzeczowy komentarz :)

Bycie jurorką i organizatorką zobowiązuje. ;-)

Babska logika rządzi!