Kreska

Cześć, anonimie.

Tekst przyjemny, do kawusi w sam raz. Generalnie wariacji na temat żyjących, książkowych tworów czytałem już trochę, ale nigdy w liczbowej otoczce. I choć matematyka była moją szkolną zmorą a matura z tego przedmiotu przyprawiała mnie o mdłości, to Twoje cyferki okazały się całkiem strawne.

Wiele więcej nie jestem w stanie powiedzieć, więc powtórzę na koniec: przyjemna opowiastka z pomysłem. Tylko tyle, albo aż tyle, zależy jaki efekt chciałaś tym tekstem wywołać :)

Pozdrawiam

Witaj, @Realuc, dziękuję za odwiedziny, to naprawdę świetny komentarz.

Pozdrawiam ciepło. :)

Pecunia non olet

– Co ty nie powiesz? – Popatrzyłam na nie pogardliwie, po czym znowu spojrzałam na leżącą na pościeli dziewczynę, mówiąc z wyrzutem. – Zdała dzięki nam egzamin, to się ważni!

– Skąd wiesz, że zdała? Przecież wyniki będę dopiero za tydzień – zapytało mnie zdumione Marianowe EM.

– Nie bądź śmieszne! – Żachnęłam się. – Każdy przecież wie, że to ja byłam wynikiem ostatecznym! – Z dumą wypięłam brzuch górny.

Co to znaczy “to się ważni!”? Celowe?

Potem masz literówkę “będą”.

Żachnęłam się, chyba z małej powinno być, bo to czynność paszczowa.

To “ja” pogrubione i podkreślone lepiej wyglądałoby, gdyby było tylko capsem. Ale to akurat subiektywne zdanie.

– Naprawdę tak uważasz?! – Zachichotałam, szczerząc Górną Trójkę.

Zachichotałam chyba też z małej. Ale o to trzeba by Reg zapytać najlepiej.

Co my teraz zrobimy?! – Zapłakało Niebieskie Koło.

– Skończymy marnie, to pewne… – Załkało Marianowe I.

Zapłakało i załkało chyba też z małej.

Fajne opowiadanie, ale nagromadzenie bohaterów mnie przerosło. W pewnym momencie przestałem się zastanawiać, kto co mówi, skupiając się wyłącznie na tym o czym mówią.

Niemniej jednak, sympatyczne, całkiem gładko napisane i oparte na prostym pomyśle. Przeczytałem z zaciekawieniem :)

Pozdrawiam

Q

Known some call is air am

@Outta Sewer, witaj, bardzo dziękuję za odwiedziny oraz komentarz.

Jak widać, jednak nie do końca jeszcze kumam te dialogi… Zaraz poprawiam. :)

Ok, zmienię na mniejszą ilość bohaterów. 

Napstrzyłam ich tylu, bo chciałam obrazowo pokazać, jaka ta okładka. :) Przedobrzyłam. :)

Pozdrawiam serdecznie, miłego wieczoru. :)

Pecunia non olet

Uroczy tekst, myślę, że oryginalny. Ja swoje podręczniki raczej sprzedawałam, żeby służyły innym, więc mogę spać spokojnie ;)

Pozdrawiam!

„Bóg jest Panem aniołów i ludzi, i elfów” – J.R.R. Tolkien

Hej, Nati-13-98.

Dziękuję za odwiedziny, cieszy mnie, że tekścik Ci się spodobał. :)

Ja ostatnio zaczęłam oddawać je do biblioteki, ale niestety obecnie jest to niemożliwe.

Pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Cześć Bruce.

Całkiem przyjemnie, ale miałem podobnie jak Outta.

Też w pewnej chwili przestałem zwracać uwagę na autorów wypowiedzi, tym bardziej, że z tego kto mówi nie wynikło nic konkretnego.

Zanim zdążyłam jej coś ripostować, usłyszeliśmy karcący głos:

– Opanujcie się! Czym wy się zajmujecie?! Cicho! – powiedziała surowym tonem Połówkowa Kreska.

Usłyszeliśmy nagle głos Iśki podczas telefonicznej rozmowy:

Wyeliminowałbym powtórzenie.

I sporo masz didaskaliów (chyba przy każdym dialogu), które utrudniają czytanie.

Przykładowo:

– W sumie to fajna z ciebie dziewczyna, Trzy Czwarte – powiedziało do mnie nieoczekiwanie słodkim głosem Osiem, mrużąc oba swe koła.

– Naprawdę tak uważasz?! – zachichotałam, szczerząc Górną Trójkę.

– Może się umówimy? Wiesz, taki romantyczny spacerek po całej okładce o zachodzie słońca – kontynuowało, mrugając swoim dołem.

– Serio? Zapraszasz mnie na randkę? – Tym razem wyszczerzyłam Dolną Czwórkę. – Ale jazda!

– Będzie fajnie, zobaczysz! – namawiało, prężąc się.

– A ja mogę choć na was popatrzeć? – zapytał rozmarzony Zielony Trójkąt. – Tak dawno nikt tu nie randkował.

Pogrubione usunąłbym, skoro mówi ta sama “osoba”.

Podkreślone być może też usunąłbym, albo zmieniłbym chociaż na: “Wyszczerzyłam Górną Trójkę.”

Pozdrawiam :)

Witaj, @Silvan, serdeczne dzięki, poprawię natychmiast. :)

Pozdrawiam, miłego wtorku. :)

Pecunia non olet

Normalnie “Plastusiowy pamiętnik” ożył w moich zwojach mózgowych (gimby nie znajo  ) Miłe wspomnienie i przyjemnie się czytało. 

Dziękuję, Homar, za tak przemiły komentarz. :)

Pecunia non olet

Dobry wieczór, bruce.

Z matematyka od zawsze miałem na pieńku :D W szkole jej nie cierpiałem, ale kiedyś (przed maturą) mój brat stwierdził – żebym nie był zakałą rodziny, to mnie nauczy :D Ciągi, równiania itp. nie były tak miłe jak matematyka w twoim szorcie, lecz po czasie okiełznałem ją. Do dziś czerpie z tego korzyści. 

Widać, że poprawiłaś tekst, bo czytało mi się dobrze. Życzę kolejnych oppek i sukcesów.

Cześć, Bruce!

Przyjemny tekst. Aż mi się czasy szkolne przypomniały. :) Teraz nie ma już szkoły, ni czasów. ;) Chociaż szkoła często śni mi się po nocach…

Pozdrawiam cieplutko!

Cześć, Bruce!

Tekst z pomysłem, szkoda, że taki krótki. Mam wrażenie, że sporo z tego, co chciałaś nam przekazać zostało w Twojej głowie, bo mnogość bohaterów i mknąca bez trzymanki akcja utrudnia głębsze wejście w temat i świat. A powtórzę, że szkoda, bo pomysł naprawdę niebanalny.

Pozdrawiam

@Pendrive, dzięki wielkie za komentarz; ja to typowa humanistka, zatem przedmioty ścisłe (szczególnie fizyka) były dla mnie ciężkie. :)

Cześć, @Utrapienico, miło mi ogromnie, też miewam sny o szkole. :)

To prawda, @Oidrin, skróciłam znacznie. Cieszy mnie Twoja ocena. :)

Dziękuję i pozdrawiam Was serdecznie. :)

Pecunia non olet

Z tej Ósemki to niezłe ziółko! Tylko randki jej w głowie.

Zakończenie dość brutalne ale sama sobie zasłużyła!

Dobrze się czyta i zaskakuje!;)

Witaj, @Ambush, przemiły komentarz, dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Cześć, ale to było przyjemne!

Fajny i lekki szorcik, takie matematyczne toy story, mega fajny pomysł. Całość do tego chyba tłumaczy, czemu wyniki nie zawsze wychodziły takie jak powinny…

Zawsze coś da się poprawić

Cześć, @Kulosław, dziękuję za miłą wizytę; rzeczywiście, taka teoria wiele wyjaśnia i prawie każdego usprawiedliwia. :)

Pozdrawiam. 

Pecunia non olet

Kto by pomyślał, że tyle emocji i takie intrygi zmieszczą się na jednej okładce. Mega oryginalny pomysł. Trochę się pogubiłam w bohaterach. Gdybym miała okładkę przed oczami, pewnie byłoby łatwiej. Ale i tak mi się podobało.

Pozdrawiam

Żywy_Jaszczomp, witam Cię serdecznie, dziękuję za wpis, pozdrawiam i życzę udanego weekendu. 

Pecunia non olet

Sympatyczny tekst.

Cóż, właścicielka sobie zasłużyła na taki los. No, jak można wyrzucać książki?! A jeszcze przed wynikami egzaminów to nie tylko zbrodnia, ale i piramidalna głupota.

Od tej ósemki to bym się trzymała z daleka, motylek jeden. Liczbiarz!

Babska logika rządzi!

Cześć, Finkla, fakt – wyrzucanie książek (zwłaszcza – posiadanych w jednym egzemplarzu) to rzeczywiście zbrodnia. :)

Od tej ósemki to bym się trzymała z daleka, motylek jeden. Liczbiarz!

Pozdrawiam. 

Pecunia non olet

Wiesz, lektura sprawiła mi przyjemność. W poniedziałek z rana, coś co daje powód do odprężenia się jest cenne. Dziękuję.

Tak na marginesie. Teksty lekkie, ale sprawnie napisane, bez metafor z trzecim, czwartym i piątym dnem, też są potrzebne. Ba, w mojej ocenie, pożądane. 

ManeTekelFares, niezmiernie mi miło czytać tak pozytywny komentarz, szczególnie w poniedziałek. :) Cały tydzień zatem powinien nieść same pozytywne nowiny. ;)

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję. :)

Pecunia non olet

Na wszelki przypadek warto byłoby wkleić tekścik reprezentatywny, wtedy miniatura pokaże się na stronie głównej, gdy zawita w bibliotece… 

Sympatyczny tekst o tematyce rzadko spotykanej, sprawnie napisany. Dodatkowo zawiera dość wyraziste przesłanie. Rzadko teraz spotykany ciepły humor, a w natłoku tekstów ponurych – sam takowe z zasady piszę – tym bardziej jest on cenny.

Brawo za pomysł i wykonanie.

Pozdrówka.

RogerRedeye, dziękuję. :)

Pecunia non olet

Niezmiernie mi milo, dziękuję za pomoc i życzliwość oraz za polecenia do Biblioteki. 

Pecunia non olet

Bardzo ciekawie napisany tekst. Pomysł świetny.

Dobrze się czytało.

Pozdrawiam.

Hej, GOCHAW, miło Cię widzieć, dzięki za odwiedziny i za miłe słowa, pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Przyjemny i zabawny tekst, z fajną puentą. Idealny na wieczorową poprawę humoru. Oby więcej takich powstawało :)

Pozdrawiam :)

PanDomingo, witaj, dziękuję bardzo, pozdrawiam. :) 

Pecunia non olet

Podoba mi się pomysł, a i czytało się nieźle, tyle że chyba nie wszystko do mnie dotarło, bo ja z tych, którzy już niemal zapomnieli, że chodzili do szkoły. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli, co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Regulatorzy:

Podoba mi się pomysł, a i czytało się nieźle, tyle że chyba nie wszystko do mnie dotarło, bo ja z tych, którzy już niemal zapomnieli, że chodzili do szkoły. ;)

Witaj, Regulatorzy; dziękuję bardzo za tak miły komentarz. :)

Mnie szkoła od zawsze mocno dołowała, uczęszczałam do niej jeszcze w latach, kiedy byliśmy bici, nienawidziłam jej szczerze i dlatego postanowiłam… uczyć. :) Zawsze sobie żartowałam w klasach, że będąc uczniem byłam bita, teraz uczę w czasach, kiedy uczniowie mogą mnie bić i nigdy nie doczekam pory, abym wreszcie sama mogła kogoś porządnie sprać.  Na marginesie zaznaczę, że jestem łagodna, jak baranek. 

Nie wiem, czy to wspomniane przeżycia z czasów PRL-u, tak mocno zakorzenione w psychice oraz pamięci, czy fakt nauczania, ale lekcje szkolne śnią mi się bardzo często. :) Zazwyczaj jestem wówczas nieprzygotowana i przerażona, że zostanę wyrwana do odpowiedzi. :)

Pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Miałam zdecydowanie więcej szczęścia – w szkole nikt mnie nie bił, nie pamiętam też, abym kiedykolwiek dostała linijką/ piórnikiem po łapach. Innych dzieci też nikt nie bił, no, chyba że tłukły się między sobą. A edukowana byłam naprawdę dawno, bo w czasach, kiedy nauka w podstawówce trwała siedem lat!

A koszmarne sny o szkole nękają ludzi w różnym wieku, niezależnie od tego, w jakim ustroju przyszło im żyć. Mam wrażenie, Bruce, że Twoje wspomnienia utrwaliły się nie z powodu, że rzecz działa się w PRL-u a raczej dlatego, że chodziłaś do szkoły, w której panowały jakieś straszne i wyjątkowo barbarzyńskie obyczaje.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli, co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja jestem młodszy od Was, drogie panie, a też pamiętam epizody z obrywa niem za różne przewiny. I to głównie ze strony księży i katechetów. Po nocach mi się tamte czasy nie śnią, ale te wspomnienia to jeden z powodów dla których instytucję kościoła darzę głęboką i szczerą niechęcią.

Known some call is air am

…instytucję kościoła darzę głęboką i szczerą niechęcią.

Rozumiem Cię, Outto. Moje uczucia wobec rzeczonej instytucji są daleko bardziej radykalne.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli, co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja akurat miałam niebywałe szczęście mieć wspaniałego Katechetę. :) Był serdecznym, skromnym i naprawdę dobrym, uczciwym człowiekiem. :) Podczas mojego ślubu, przy spowiedzi mojej Klasy, która nań przyjechała, jako pokutę dawał wszystkim tylko polecenie, aby byli dobrzy dla mnie.

W przedszkolu panie biły nas takimi grubymi drewnianymi linijkami po dłoniach np. za bieganie na spacerze (pamiętam, bo sama często w ten sposób obrywałam), za to w podstawówce kojarzę wbijanie ułamków dosłownie – tłuczenie głowami o tablicę. Koledzy mieli dosłownie pokrwawione głowy, matki w domach jeszcze im dodawały. Przyznam szczerze, nienawiść do szkoły była we mnie dość głęboko zakorzeniona. Mimowolnym skutkiem było przesadne wręcz złagodzenie obyczajów podczas nauczania, płynące z mojej strony. :)

Oczywiście, jestem daleka od uogólnień, miałam wielu wspaniałych Nauczycieli/Profesorów, do teraz utrzymuję z Nimi kontakty, podobnie, jak i moi byli Uczniowie są moimi Znajomymi na portalach społecznościowych, co jest dla mnie prawdziwym zaszczytem. :)

Pozdrawiam Was. 

Pecunia non olet

Cześć!

Bardzo podobał mi się ten tekst i niecna intryga “okładkowych stworów”. Super pomysł.

„Nic wędruje wszędzie, zawsze wyprzedzając coś, a w wielkim obłoku nieświadomości pragnie stać się czymś". T. Pratchett

Cześć, Alicello, miło mi bardzo.

Pozdrawiam. :)

Pecunia non olet

Zabawne, ale może lepiej nie straszyć cyferkami. Nawet w słusznej sprawie. Wielu i tak dostaje dreszczy na widok ułamka z kreską. Może by tak postraszyć przy pomocy SJP, w najlepszym razie kurzącego się na półce? :D

Hej, Koalo75, dzięki za odwiedziny; to doskonały pomysł. 

Pozdrawiam. 

Pecunia non olet