Morski pająk

Całkiem przyjemny szorcik, troszkę mi światem Sponge Boba powiało ;) Pointa może nie odkrywcza, ale słuszna. Historyjka pajączka i syreny w sumie ujmująca, tylko nie jestem pewna, czy spotkanie czegokolwiek pajączka nauczyło ;) Wykonanie dobre, więc dam Ci kliczka bibliotecznego na zachętę, bo to zdecydowanie najlepszy z Twoich dotychczasowych tekstów.

http://altronapoleone.home.blog

Lekkie, błyskotliwe, pomysłowe, zabawne. Zgrabnie wykonane – zadziwiająco sprawnie technicznie. Spodziewałem się zabawniejszego twistu na koniec, bo wyszło nieco patetycznie. Udany szort.

 

Opowiadałeś już tę historię wiele razy.

A może: Opowiadałeś tę historię już wiele razy?

odpychające prądy morskie

Odpychające znaczy budzące niechęć, odrazę. Mimo że logicznie jest ok.

Jack Pająk przeżył wiele przygód, zdobywając doświadczenie, pozwalające wytypować najznakomitszych i najbardziej kompetentnych załogantów.

Coś mi tu nie gra z przecinkami.

Usiane licznymi pułapkami dno przebyto bez strat.

A może: Usiane licznymi pułapkami dno przebyli bez strat ?

Ciążąco na nim klątwa stanowiła kompas.

Literówka. Btw, piękne zdanie.

Przybyłem po należną mi zemstę za to, co mi zrobiłaś.

Powtórzenie. A może: Przybyłem po zemstę należną mi za to co zrobiłaś?

Twoje życie na lądzie dobiegło końca w chwili, gdy wpadłeś do morza. Dałam ci nowe życie.

A może: Twoje życie na lądzie dobiegło końca w chwili, gdy wpadłeś do morza. Dałam ci nowe.

Spod głazu wysunęły się setki krabich nóżek i zaczęły rytmicznie poruszać się, nadając okrętowi pęd.

Coś mi nie pasuje w tym zdaniu, ale nie wiem co.

Bardzo fajne opowiadanko. Dałem klika, z komentarzem wrócę później.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Całkiem zacna i nieźle opowiedziana historyjka, i tylko trochę szkoda, że chyba zabrakło pomysłu na lepsze, niebanalne zakończenie.

Jeśli poprawisz usterki, kliknę.

 

Spod głazu wy­su­nę­ły się setki kra­bich nóżek i za­czę­ły ryt­micz­nie po­ru­szać się, na­da­jąc okrę­to­wi pęd. ―> A może: Spod głazu wy­su­nę­ły się setki kra­bich nóżek. Za­czę­ły ryt­micz­nie dreptać, uruchamiając okrę­t i nadając mu prędkość.

 

…ska­zu­jąc na życie pod po­wierzch­nią wody! ―> Raczej: …ska­zu­jąc na życie pod wodą!

Pod powierzchnią wody oznacza znajdowanie się tuż pod lustrem wody, a kapitan żyje na dnie.

 

…prze­my­ka­jąc po­mię­dzy nie­zli­czo­ny­mi nie­bez­pie­czeń­stwa­mi, czy­ha­ją­cy­mi się wśród za­ka­mar­ków mor­skie­go dna. ―> …czy­ha­ją­cy­mi wśród za­ka­mar­ków mor­skie­go dna. Lub: …czającymi się wśród za­ka­mar­ków mor­skie­go dna.

 

…Jack miał silne prze­czu­cie, gdzie po­wi­nien się udać. ―> …Jack miał silne prze­czu­cie, dokąd po­wi­nien się udać.

 

Nic nie mogło ujść uwagi pa­ję­czym oczom. ―> Nic nie mogło ujść uwadze pa­ję­czych oczu.

 

Przy­by­łem po na­leż­ną mi ze­mstę za to, co mi zro­bi­łaś. ―> Przy­by­łem, aby zemścić się za to, co mi zro­bi­łaś.

 

…co można by uznać za war­to­ścio­wy skarb. ―> Masło maślane – czy bywają skarby bezwartościowe?

Wystarczy: …co można by uznać za skarb.

 

– Kie­dyś za­wi­śniesz za ga­da­nie głu­pot – od­padł znie­sma­czo­ny Jack. ―> Literówka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dziękuję za lekturę i uwagi. Poprawiłam zgodnie z zalecieniami i rzeczywiście, teraz jest opowiadanie miejscami nabrało większej płynnosci ;^)

Cieszę się, że mogłam pomóc. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Fajnie napisany, przyjemny szort w formie bajki. Może bardziej dla dzieci, ale z przesłaniem, więc czytało się całkiem nieźle.

Ładnie napisane, aż dziw bierze, gdy spojrzy się na wiek Autorki. To jest bajka, ale bajka nietypowa, bo bez klarownego morału, ale za to z niegłupim finałem.

Napisane bardzo obrazowo, plastycznie, ładnie zaplanowane kompozycyjnie, fajnie przyprawione ozdobnikami w opisach (głównie dotyczących podmorskiej flory i fauny). Ciekawie ponawiązywałaś do znanych motywów (np. zaginiona Atlantyda, bardzo morskie i pirackie imię bohatera). Czuć tutaj lekką inspirację "Piratami z Karaibów" ale tutaj są to tacy milusińscy i sympatyczni piraci z bajkowego morza. I nawet klątwa Jacka Pająka, która łączy go w pewien sposób z wszystkimi klątwami Jacka Sparrowa, jest taka bardziej baśniowa, a jej rozwiązanie mądre i bardzo dojrzałe.

Co jeszcze. Dobre, przemyślane dialogi, fajnie pomyślane postaci. Fajny Jack i fajna wiedźma-syrena. Podobają mi się także chwyty literackie i wątki, jakie tutaj wykorzystujesz i snujesz, zarówno w warstwie fabularnej, jak i np. w dialogach. Tę dojrzałość i świadomość literacką widać w bardzo udanych fragmentach jak np. ten:

 

– Przeszukać, zabrać kosztowności – polecił Jack. – Ja mam randkę z przeznaczeniem – dodał tajemniczo, choć załoga wiedziała doskonale, co miał na myśli.

– Kapitanie, powodzenia.

Albo ten:

– A może skarbem, którego szukaliśmy nie są świecidełka, a nasza przyjaźń? – zastanowił się głośno Gregor.

Kapitan zmierzył go wzrokiem.

– Kiedyś zawiśniesz za gadanie takich głupot – odparł zniesmaczony Jack. – Na razie ostrzegam.

Ogólnie sporo tutaj dobrego. Niezwykle poczciwa lektura.

 

Ps. Brakuje tylko kilku przecinków.

Po przeczytaniu spalić monitor.

I misię podobała Twoja opowieść, Hazel. To bajka, ale nieoczywista z – dla mnie – zaskakującym finałem, przesłaniem. Wiedziałaś o czym chciałaś napisać i ubrałaś ją akuratnie! w fabułę i bohaterów.

Zwracam się o bibliotecznego klika:)

 

 

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Podoba mi się ogólny pomysł. Wizja napędzanego krabami głazu jako okrętu pirackiego podwodnych stworzonek jest fantastyczny i za to szacunek. Fajna też była syrena i niektóre dialogi, chociaż ciągle potrzebują trochę szlifu, żeby nabrać ogólnej miękkości. 

Początkowo nie do końca przemawiał do mnie rodzaj zastosowanej narracji, ale to raczej kwestia tego, że nie spodziewałem się bajki, bo stwierdzam, że całościowo pasuje. Miałem za to inny, bardzo poważny problem. Mianowicie, kim jest Jack? A może raczej, czym jest Jack? Imię wskazuje, że pająkiem. Zdanie “Spod głazu wysunęły się setki krabich nóżek.” zasugerowało mi, że może tak naprawdę jest krabem, a “Pająk” to tylko przydomek – to miałoby dużo więcej sensu, niestety dalsza treść wskazuje, że jednak jest pająkiem. No i to mi bardzo się nie podoba. Jako biolog nie bardzo jestem w stanie pogodzić tego, co opisujesz, z pająkami. 

Przede wszystkim, nie ma zbyt wielu pająków wodnych. Morskich zaś generalnie nie ma w ogóle. Jedynym gatunkiem pająka, który spędza całe (no, niemal całe) życie w wodzie, jest nasz rodzimy topik, który zamieszkuje raczej wody słodkie. Do tego topik, tak jak i wszystkie inne pająki na naszej planecie, oddycha tlenem atmosferycznym, co wyklucza twoje zdanie:

Teraz nie mogę wyjść na powierzchnię przez twoją klątwę! Nie mogę oddychać powietrzem, tylko wodą!

Pająki wodne oddychają powietrzem (topik gromadzi powietrze przy pomocy włosków porastających odwłok i co jakiś czas musi ten odwłok wystawić nad powierzchnię), nie wodą. No i pająki wodne mogą wychodzić na powierzchnię, czasem to robią. No niestety, ale biologia w tym wypadku jest bezlitosna :/ 

Zgrzytnęło mi też kilka innych zdań, np:

Snułem najlepsze sieci. Wszyscy je podziwiali. 

Rozumiem, że chodziło tutaj o analogię do snucia sieci przez pająki, ale raczej w przypadku ludzi nie używa się takiego określenia. Sieci, to nasz Jack mógł wyplatać.

Zakamuflowane ośmiornice, hipnotyzujące ukwiały, wabiące urokliwymi barwami ślimaki morskie lub zdradliwe ruchome piaski znane były każdemu, kto decydował się na niebezpieczne życie głębinowego zawadiaki.

To bardzo fajne zdanie, zwłaszcza termin “głębinowy zawadiaka”. Ale nie jestem pewny, czy jest coś takiego jak podwodne ruchome piaski. 

– Tak, udało się – dodał Jack. – Wracamy na statek.

Okręt! Żaden kapitan piratów nie nazwie swojego okrętu statkiem! To kategoryczna różnica. “Wracamy na okręt”, ewentualnie “wracamy na pokład”. 

Do tego jeszcze takie drobne zgrzyty, jak np. magiczne bariery Atlantydy, które pojawiają się nagle i trochę bez większego celu, bo żadnej istotnej roli w opowiadaniu nie odgrywają, a moim zdaniem trochę jakoś tak zaburzają bajkowy klimat. 

No, to sobie ponarzekałem do woli, to na koniec jeszcze raz podkreślę, że generalnie całość mi się podobała. Zwłaszcza, biorąc pod uwagę twój wiek. Na tyle mi się podobała, że chyba wyślę cię na zachętę do biblioteki :D 

 

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Dziękuję za kliki do biblioteki!

Trochę się inspirowałam „Piratami z Karaibów”, no i „Sponge Bobem” :)

Arnubisie, już wyjaśniam niejasności. Jack Pająk jest i był pająkiem, takim prawdziwym. Na początku był lądowym pająkiem i żył sobie na powierzchni, snując sieci w lasku na klifie, no i oddychał powietrzem, jak inne pająki. Ale pewnego razu wpadł do wody, topił się i to byłby koniec. Ale syrena dała mu drugie życie, w zamian nakładając na niego pewne ograniczenia: nigdy nie wróci na powierzchnię i już nigdy nie będzie mógł oddychać powietrzem. W ten oto sposób został jedynym na świecie „morskim pająkiem”. Nie spodobało się to Jackowi i się obraził ;^)

Czyli zupełnie źle wszystko zrozumiałem, bo spodziewałem się, że Jack był człowiekiem, który został zaklęty w pająka przez morską wiedźmę. Trochę to wszystko zmienia, ale omija problem morskich pająków. No i w zasadzie bardziej podoba mi się wizja syreny-wiedźmy zajmującej się ważnymi sprawami małych pajączków, dużo bardziej trzyma bajkowy klimat.

Ale zauważyłem za to, że mimo wskoczenia do biblioteki nie pojawiłaś się na głównej stronie portalu – prawdopodobnie wrzucając opowiadanie nie uzupełniłaś okienka z reprezentatywnym fragmentem. Lekcja na przyszłość. 

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Bardzo zacna bajka, stworzona z niebanalnych i ciekawych pomysłów. Szorcik napisany z zadziwiającą lekkością, widać, że dobrze się przy nim bawiłaś.

Czytałam wszystkie Twoje dotychczasowe teksty, choć nie jestem pewna, czy wszystkie skomentowałam i muszę powiedzieć, że z każdym nowym opkiem idzie Ci coraz lepiej. Tak trzymać. :D

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Arnubisie, rzeczywiście nie uzupełniłam tego pola. Nie wiedziałam, że jest istotne.

Irka_Luz, dziękuję :^)

 

Moim kolejnym opowiadaniem będzie horror tak straszny, że bałam się iść spać jak już skończyłam pisać. Teraz tekst leżakuje i czeka na poprawki przed publikacją, ale muszę sobie od niego odetchnąć jeszcze trochę :)

Przede wszystkim, nie ma zbyt wielu pająków wodnych. Morskich zaś generalnie nie ma w ogóle.

A słyszał o czymś takim, jak kikutnice? One nie są wprawdzie “prawdziwymi” pająkami i nie przędą sieci, ale jak najbardziej mówi się o tym “morskie pająki”.

"Moim ulubionym piłkarzem jest Cristiano Ronaldo. On walczył w III wojnie światowej i zginął, a teraz gra w reprezentacji Polski". Antek, 6 l.

Słyszał, jak najbardziej. Nawet lubi, bo ładne są. Ale ani to pająki, ani nawet pajęczaki. Jasne, mówi się na nie “morskie pająki”, ale i na strzykwy mówi się “morskie ogórki” :P 

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Ba, są jeszcze słonie, lwy, lamparty, psy i koniki morskie.

"Moim ulubionym piłkarzem jest Cristiano Ronaldo. On walczył w III wojnie światowej i zginął, a teraz gra w reprezentacji Polski". Antek, 6 l.

Że o morskich wilkach nie wspomnę. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Coś gładko napisane jak na 15 deklarowanych lat, ale to chyba dobra wróżba na przyszłość… ;)

Podobała mi się zabawa punktem widzenia bohaterów i rozumienia przyczyny stanu rzeczy, chociaż wywalony morał jakby trochę mniej.

Ciekawe jak rozwinie się Twoje pisanie z biegiem lat :)

 

Pozdrawiam Czwartkowy Dyżurny

 

Na wstępie chciałabym nadmienić, że pająki są fajne :)

 Głęboko, pod powierzchnią zimnego morza

Nie dawałabym tu przecinka.

 maleńkich, wodnych żyjątek

Tu też – to grupa nominalna, tj. kilka słów tworzących razem nazwę.

 te nie mogły równać się z tym

"Te" i "tym" obok siebie zgrzytają, ale musiałabyś przerobić całe zdanie.

 rozważając głośno o tym

Rozważa się coś, nie o czymś.

 legendarnej, upadłej cywilizacji

Znowu grupa nominalna.

 Mianowicie, sprawy zemsty.

Tu też nie dałabym przecinka.

 Nieznośne bujanie i silne prądy morskie

A skąd to bujanie się bierze, jak nie z prądów, a?

 pozwalające wytypować

To jest techniczne, dziennikowe – nie pasuje w bajce.

 Usiane licznymi pułapkami

Skoro usiane, to z definicji licznymi.

co miał na myśli.

Co ma na myśli (c.t.).

 Natomiast Jack miał silne przeczucie

Hmm.

 wytworzyła się niewyczuwalna więź

Dobrze, tylko, że on ją wyczuwa (skąd inaczej miałby wiedzieć, gdzie wiedźmy szukać?)

 jaskini przy wulkanicznej górze

Przy? Czy "w"?

 Lata mi to zajęło, lecz w końcu znalazłem cię. Przybyłem, aby zemścić się za to, co mi zrobiłaś.

Troszkę ta wypowiedź zbyt książkowa.

 Zaakceptuj je,

Nowoczesne, mało fantastyczne. Może: przyjmij?

 Ta w żaden sposób nie zareagowała.

Ta trucizna, jak rozumiem? Ale serio – to zdanie możesz spokojnie wyrzucić. Następne wystarczająco oddaje reakcję syreny.

 Gdy zakończył straszny atak

Pokaż to może? Mógłby na przykład wznieść szczękoczułki w triumfie, albo wycofać się, zmęczony.

 Załoga, (…) zebrała się niemal w komplecie. Dzielili się

Kto jest podmiotem drugiego zdania? Jeśli załoga, to "dzieliła się". Jeśli chcesz, żeby się "dzielili", to muszą być marynarze, piraci albo coś w tym stylu. Rozumiesz? Nie zmieniaj podmiotu w ten sposób.

 niezwykłych maszyneriach

Maszyneria jest rzeczownikiem zbiorowym, tj. oznaczającym wszystkie rzeczy jakiegoś rodzaju. Zatem – o niezwykłej maszynerii.

 licznych, zniszczonych morską wodą księgach

Grupa nominalna.

Nikt niestety nie znalazł

Wtrącenie: Nikt, niestety, nie znalazł.

 skarbem, którego szukaliśmy nie są świecidełka

Wtrącenie: skarbem, którego szukaliśmy, nie są świecidełka.

 Niektóre walki mogą wydawać się z góry przegrane, lecz trzeba je podjąć

Ano, tak.

 

Bardzo wdzięczny szorcik (na pewno masz tylko piętnaście lat?). Brakuje mu trochę spójności – spójrz na to, co napisałam dzisiaj ANDO, to o Emmie – ale też spójność omawiamy w następnej klasie ;). Nadrabiasz za to bajkową atmosferą i fajnymi pomysłami (ten statek!). O Twoją karierę chyba mogę być spokojna.

 Jako biolog nie bardzo jestem w stanie pogodzić tego, co opisujesz, z pająkami.

Arnubisie, to bajka jest :P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Dziękuję za szczegółową analizę :^) Poprawki wprowadzone! Chyba wiem, co masz na myśli pisząc o spójności. W przyszłych opowiadaniach postaram się być bardziej konsekwentna.

Chyba będę musiała jeszcze trochę douczyć się o przecinkologii, bo to trudniejsza sztuka niż myślałam.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Taka lekka bajka, całkiem przyzwoita.

Przynoszę radość :)

Wprawdzie nie oglądałam “Piratów karaibskich”, więc dużo nawiązań mi umknęło, ale obrazki urokliwe. Cóż, wspomnienie o rafie koralowej zazwyczaj wzbudza miłe myśli. :-)

Fabuła sympatyczna, chociaż bez szału.

Babska logika rządzi!