Oki

E… No nie wiem. W gry za bardzo nie gram, więc może po prostu nie potrafię wczuć się w bohatera. O czym właściwie był ten tekst? Większość opowiada o historii imienia Onufrego, który przypomina ją sobie w coś grając i pijąc. A potem idzie sikać, tak?

Wykonanie nie najgorsze, jak na debiut. Takie średnie.

ninedin.home.blog

O ile twój drugi tekst konkursowy miał swoje zalety, tak tutaj nie dostrzegam zbyt wielu jaśniejszych punktów. Jakiś pomysł w tym tekście jest, ale szczerze mówiąc nie zachwycił mnie. Fabuła, bohater, watek mitologiczny – wszystko ledwie istnieje. Bardziej przydługi żart niż opowiadanie.

Z przykrością muszę stwierdzić, że mam problem ze zrozumieniem tego tekstu. Sam pomysł ze współczesnym Odysem grającym w gry nawet ciekawy, ale wydaje mi się, że wymagający nieco innego opakowania. No bo po co te rozważania na początku o genezie imienia? Co to daje? A i sama gra taka nieco naciągana. To gracz sam w niej ustala zasady? Tu piwo, tu wino, tu religia. Trochę nie widzę powiązania. Ale napisane nie najgorzej.

Powodzenia przy kolejnych tekstach :) 

Tekst zdał mi się dość chaotyczny i cóż, niewiele zeń pojęłam. :(

Kur­cze, kto nalał ta­kie­go si­ka­cza… –> Literówka.

Czer­wo­ne li­te­ry wa­li­ły po mo­ni­to­rze

przy akom­pa­nia­men­cie elek­tro­nicz­ne­go ja­zgo­tu… –> Zbędny enter.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nie zrozumiałam :(

Przynoszę radość :)

Ja chyba też nie rozumiem.

Mimo najszczerszych chęci – nie zrozumiałem. I mi się nie spodobało. 

Jest jakiś pomysł, ale czy na pewno mitologiczny?

Trochę chaotyczne, trochę przegadane, za to o samym Odysie tylko kilka zdań. Szkoda, bo pomysł całkiem całkiem.

Pierwsze prawo Starucha - literówki w cudzych tekstach są oczobijące, we własnych - niedostrzegalne.

Niestety z tego chaosu nie wyłania się nic. Bywa. Polecam linki, które dałem do poczytania pod Twoim poprzednim tekstem.

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

Ten tekst jest gorszy od poprzedniego. Nie jestem pewien, czy dobrze zrozumiałeś zamysł konkursu. Gdzie tu fantastyka, gdzie mitologia inaczej?

http://altronapoleone.home.blog

Idea, że Odyseusz rozgrywa wojnę trojańską w postaci gry komputerowej, mogłaby być ciekawa. Nie jest jednak w tym wykonaniu. Tekst jest niespójny, chaotyczny (po to te kawałki o Onufrym i jego imieniu?) i generalnie nieciekawy. Językowo i stylistycznie poprawny, choć bezbarwny, znowu z tym dziwnym podziałem na akapity. Jakiś szczególnych zalet brak, niestety.

ninedin.home.blog

No dobra, a gdzie tu fantastyka?

Bohater jest Odysem, bo Ty tak twierdzisz. W ogóle po nim tego nie widać. A ponoć pierwowzór uchodził za cwaniaka. Ciekawam, czy Onufry to nawiązanie – o Zagłobie mówili, że chytry jak Ulisses…

Że w grze chodzi o Troję, dowiedziałam się z komentarza Ninedin, sama na to nie wpadłam.

Babska logika rządzi!

Gracze mają ksywki, gra toczy się o jakieś miasto – ale dlaczego mamy wierzyć, że tymi graczami są naprawdę antyczni bohaterowie?

Puszczając wodze fantazji, widziałabym Twój zalążek pomysłu tak: nieśmiertelni herosi po setkach lat znudzeni życiem, rozgrywają w wirtualu swoje dawne przygody, ale to nie to samo, nuda wyziera też stąd, wszystko jest sztuczne, brak adrenaliny. I brak realnych konsekwencji wygranych czy porażek. Nawet Odyseusz nie ma siły na intrygi, a zamiast wrócić do Itaki ginie w odmętach internetu. Mogłabym coś takiego czytać.

Niestety zamiast pełnokrwistego opowiadania dostałam strzęp o browarze i pęcherzu. To by mogło być w tekście, ale pod warunkiem, że stanowiłoby jeden ze zrównoważonych elementów. A nie stanowi.

Najwięcej literackiego potencjału ma przedostatni akapit.

http://altronapoleone.home.blog