Wieczór. Matka chłonie z napięciem filmową adaptację "Dumy i Uprzedzenia", po chwili odzywa się do syna siedzącego obok.

- Ach, synku,  też kiedyś miałam okazję dobrze za mąż pójść...

- Cóż stanęło na przeszkodzie matko?

- Bo to taki ciul jak ty, był. 

Żyjmy z radością, albowiem bez niej próżne nasze starania.

Kiedy zamykam oczy w miejscu gdzie czas jakby się zatrzymał, nie zmieniając niczego. Gdzie trwa niezwykła aura, której nie sposób umieścić w żadnej przestrzeni i czasie. Ten dźwięk natury przenikający przez mnie, wzmacnia moje zmysły. Słyszę bicie własnego serca zharmonizowane z tętnem, rytmem życia. Wszystko to tworzy jedną wspólną pieśń, melodie, która gra na naszych uczuciach, igra z nami. Kusi pięknem, mocą wyrazu zdolną tworzyć nieuchwytne wyobrażenia światów, żywych i barwnych. Żałujesz tylko, że nie są prawdziwe. Lecz zatrzymaj ten obraz mimo wszystko, podziel się z innymi. Bądź jak jednooki wśród ślepców, bądź królem w świecie twojej wyobraźni. Wtedy otwieram oczy i świat przepełnia się wespół ze światem marzeń. Realny świat wydaję się być wtedy piękniejszym.