Szewc z Lichtenrade (recenzja)

– SZEWSKI WARSZTAT -

MACIEJ KAŹMIERCZAK

Korekta: Aleksander Kusz

Andrzej Pilipiuk kolejny raz otwiera przed nami wachlarz opowieści z różnych miejsc, czasów i rzeczywistości alternatywnych. Kolejny raz bohaterowie zmierzą się z nienazwanym…

Tekst na okładce książki „Szewc z Lichtenrade” autorstwa Andrzeja Pilipiuka może nie wywoła wielkiego zainteresowania u czytelnika, który nie jest zaznajomiony z twórczością tego autora, jednak całej reszcie przedstawi, iż po raz kolejny dostajemy od Andrzeja dawkę opowiadań bezjakubowych, których styl znamy już z jego poprzednich zbiorów.

Zbiór zawiera dziesięć opowiadań. Otwiera go „Wunderwaffe”, tekst o alternatywnym świecie, gdzie Niemcy przegrali II wojnę światową.Hitler jest niedocenionym malarzem, a Żydzi czują się jak w raju. Czyli podsumowanie tego, co autor sądzi o naszych zachodnich sąsiadach sprzed kilkudziesięciu lat. Opowiadanie to było już wcześniej publikowane, w antologii "Strasznie mi się podobasz". Ktoś taki jak ja, czyli czytelnik, który zna to opowiadanie, zmuszony jest od razu przeskoczyć na trzydziestą siódmą stronę.

Kolejne opowiadanie, czyli „Traktat o higienie”, czyta się bardzo przyjemnie. Rozpoczyna się najwyraźniej ciekawa fabuła, jednak opowiadanie kończy się w taki sposób, jakby jego autorem nie był nasz Wielki Grafoman, a zwykły, początkujący pisarz, który dopiero poznaje możliwości swego warsztatu. Doznajemy małego zawodu, jednak z powodu gładkiego stylu, jakim autor opisuje wydarzenia, czytamy dalej, a kartki zdają się co chwila same przerzucać.

Kolejne trzy opowiadania są naprawdę ciekawe. Czyta się je jak zwykle przyjemnie, tworzone przez Andrzeja opisy wywołują wrażenie, jakby autor był ich świadkiem, czy nawet uczestnikiem. Jednak mimo wszystko, dalej nie jest w stanie zaskoczyć nas zakończeniem. Pointa mile dopełnia całość, jednak nie daje nic do myślenia. Jakby autor nie miałczasu na stworzenie lepszego zakończenia; jakby napisał je od niechcenia.

Dopiero opowiadania „W okularze stereoskopu”, „Sekret Wyspy Niedźwiedziej” i „” przyprawiają zbiór o nieco lepszy smak i dodają mu fantazji. Tutaj dostajemy teksty, nad którymi autor najwyraźniej pomyślał i siedział trochę dłużej. Zakończenia są lepsze od pozostałych, fabuła bardziej pociągająca. Jednym słowem – autor na prawie sam koniec zostawił najlepsze.

„Świątynie”, kolejne opowiadanie, można by bardziej zaliczyć do tych z początku zbioru, jednak postać Tomasza Olszakowskiego i jego „skrobanie w skorupie ziemskiej”, pozwalają nam wybaczyć autorowi wszystko to, czego nie zdołał w nim przedstawić.

Ostatnie, tytułowe opowiadanie, jest najlepszym z całego zbioru. Pomysł niezwykle ciekawy, opisy wydarzeń i podróży bohaterów są przedstawione w taki sposób, iż dostrzegamy prawdziwy warsztat Andrzeja Pilipiuka. Delikatne zakończenie przyjemnie wieńczy cały zbiór, dzięki czemu odkładamy go z satysfakcją i chęcią dostania więcej.

Całość dopełnia ładna, nieprzeciętna okładka, tym bardziej, iż jest to wersja zaintegrowana. Mapa po jej wewnętrznej stronie jest bardzo dobrym dodatkiem. Ilustracje Dismasa może nie zachwycają, jednak ich tajemniczy klimat pogłębia nieco zagadkowy styl książki.

Czemu „Szewski warsztat” starałem się wyjaśnić powyżej. Autor naprawdę potrafi znakomicie pisać, jednak nie zawsze okazuje to w całej okazałości. Tak jakby był wprawionym szewcem, który jednak musi tworzyć, używając do tego nie swoich narzędzi. A przecież to, co opisuje Pilipiuk, w większości jest mu dobrze znane. W szczególności prace archeologiczne. No ale cóż, najwyraźniej stwierdził, iż tym razem wykonuje buty dla kogoś, kto nie do końca na nie zasługuje. Dlatego moja ocena to 7/10, a nie pełna dziesiątka, na którą miałem nadzieję sięgając po „Szewca…”

Tytuł: Szewc z Lichtenrade

Autor: Andrzej Pilipiuk

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Data wydania: 04.07.2012

ISBN: 978-83-7574-880-2

Liczba stron: 377

Wymiary: 125 x 195 mm