Seksorcysta (Recenzja filmu The XXXorcist z 2006 roku) (+ 18)

Tak to już jest na tym świecie, że każde dzieło klasyczne, wybitne, każda superprodukcja doczeka się w końcu przeróbek i parodii. Takie są prawa show biznesu i nic tego nie zmieni. Nie inaczej ma się sprawa z filmem Williama Friedkina z 1973 roku pod tytułem „Egzorcysta”.

Tym razem za odcinanie kuponów od sukcesu owego horroru wzięła się wytwórnia pornoli o piekielnie brzmiącej nazwie „Burning Angel Entertainment”.

Nieziemsko ciekawy, co też, oprócz rznięcia, może mi zaoferować tego typu dzieło, zaparzyłem sobie zieloną herbatkę, otworzyłem paczkę słoneczniku, zasłoniłem zasłony, żeby zrobić w pokoju odpowiedni nastrój i odpaliłem XXXorcystę.

Zaczęło się podobnie jak w pierwowzorze. Do domu zrozpaczonej mamuśki przytargał nieco zniewieściały kaznodzieja, by wypędzić złe moce, które opętały jej ukochaną córeczkę Regan. Dziewczynka miała zielone oczy, poharataną gębę, pokryty parchami język i bluzgała na wszystko, co zobaczyła. Podsumowując, nie zachowywała się jak normalna nastolatka.

Już w pierwszych kilku minutach producenci jadą po całości. Kiedy pastuch z mamcią wchodzą do pokoju opętanej, ta, obracając kilkakrotnie głowę o trzysta sześćdziesiąt stopni, zaczyna rzygać dookoła gęstą, zielonkawą cieczą.

Zszokowany ksiądz wyprasza nestorkę, po czym przywiązuje krzyczącą „Fuck me!” ofiarę mocy piekielnych do łóżka, które nagle zaczyna podskakiwać i unosić się. Następnie wyciąga Biblię i kropiąc małolatę wodą święconą odczytuje egzorcyzmy. Nic to jednak nie daje.

Zrozpaczony, rozżalonym głosem prosi Pana Najwyższego o przebaczenie, ponieważ będzie musiał skorzystać z broni ostatecznej. Seksorcyzmu.

I tutaj zaczyna się to, o co tak naprawdę w tej produkcji chodzi, czyli ostre walenie.

Z miną cierpiętnika ksiądz rozbiera Regan i wpycha jej fiuta w usta. Krzycząc „Damn you, Satan!” i co chwilę kreśląc członkiem znak krzyża nad jej czołem, próbuje wypędzić z nieszczęśnicy zło. Ta jednak nic sobie z tego nie robi. By zamanifestować swą siłę, w regularnych odstępach czasu wymiotuje seledynową mazią.

Wobec tak oczywistych drwin naszemu bohaterskiemu jebace nie pozostaje nic innego, jak tylko przejść do penetracji przeklętej waginy, co też z pewnymi oporami czyni. Wykonując intensywne ruchy frykcyjne, w rytm lecącej w tle ostrej muzyki heavy metalowej, niezmordowanie seksorcyzmuje uradowaną tym faktem dziewoję.

Beztroskie igraszki kończy tak zwany „kobiecy wytrysk”, którego siła rzuca utaplanym w zielonej wydzielinie księdzem o ścianę.

Tutaj do akcji wkracza mamcia, zaniepokojona odgłosami dochodzącymi z pokoju córki.

Zarażona przez pierworodną opętaniem pozwala brandzlować się krucyfiksem, po czym zabiera się za dogadzanie jej językiem.

Następnie obie panie rzucają się na pastucha, który właśnie odzyskał przytomność i poświęconym dildem próbuje je spacyfikować.

Po kilku minutach szaleńczej kopulacji z mamuśki uchodzą siły, a wraz z nimi zło. Jednak jeśli chodzi o Regan, to sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Kaznodzieja wyczytuje w Biblii, iż jedyna nadzieja w analu. Zabiera się więc do dzieła, a po przerobieniu kilku pozycji, kończy udzieleniem ostatniego błogosławieństwa – potężnym wytryskiem do ust.

Osłabionej, będącej na skraju wyczerpania, wpycha w piczę gumowego penisa w kształcie krucyfiksu z ukrzyżowanym Jezusem. Gdy ta niespodziewanie zaczyna srać seledynową magmą, drugim zatyka tyłek, a kiedy Regan wymiotuje, trzeciego wkłada jej do ust.

Potem w akcie desperacji i poświęcenia wzywa demona by to jego opętał, a następnie wyskakuje przez okno.

Cały film trwa nieco ponad czterdzieści minut. Jest to moim zdaniem nieco za długo, gdyż sceny seksu zaczynają nużyć. Mogłyby zostać skrócone przynajmniej o połowę, bez żadnej straty dla całości.

Za to dużego plusa należy dać efektom specjalnym. Jak na kiczowaty film pornograficzny prezentują się całkiem nieźle. Zwłaszcza scena z obracającą się głową, podskakującym łóżkiem oraz wszelkie momenty wymiotowania. Aha, i głos opętanej brzmi nawet do rzeczy.

Jeśli chodzi o momenty humorystyczne, to oceniłbym je najwyżej. Rzygająca dookoła siebie dziewczynka, jej spojrzenia i teksty, ale przede wszystkim miny jakie robił ksiądz podczas kopulacji co chwilę wywoływały u mnie salwy śmiechu.

Do zalet filmu zaliczyłbym również warstwę muzyczną. Nie jest za głośna, ani nie przeszkadza. Heavy Metalowe riffy świetnie budują klimat, a współgrająca z tempem rżnięcia perkusja dopełnia widowiska.

Podsumowując, parodię uznaję za udaną. Reżyser uchwycił kilka charakterystycznych dla oryginału motywów i potrafił zrobić z nich odpowiedni użytek. Jeśli nie jesteście fetyszystami ani zwichrowanymi zbokami, to podniecić się przy XXXorcyście nie podniecicie, za to ubawicie przednio.