BEZ DOTACJI NIE MA POSTĘPU

W opowiadaniach pojawiają się motywy z historii najnowszej Polski: stan wojenny Powstanie Warszawskie, rewolucja 1905. W dwóch, których akcja rozgrywa się w czasie stanu wojennego, nietrudno dostrzec antykomunizm. Głównym bohaterem opowiadania Teatralna opowieść jest szeregowym działaczem opozycji antykomunistycznej. Po tym jak rozdawał ulotki, został aresztowany i przeszedł „ścieżkę zdrowia”. Gdy spożywał w samotności wódkę wygłaszał toast: „żeby ten głupi Jaruzel do reszty oślepł”, a nawet: „Jaruzelski i Kiszczak na szubienicę”. W opowiadaniu Operacja „Jajca” major SB wcale nie jest sympatycznym młodym człowiekiem walczącym w pocie czoła z kontrrewolucją, aby uchronić PRL przed „większym złem”, ale został opisany w sposób odpychający. Generalnie w pozytywnym świetle przedstawiani są opozycjoniści, a negatywnym komuniści.

W Buncie Szewców autor zmierzył się z pozytywnymi skojarzeniami jakie zgodnie z polityczną poprawnością budzić ma słowo republika i demokracja. Bohaterem jest szewc Amiwelechus Marv pochodzący z Rozety, z miasta Fresia, poddany króla Kassaora. Po tym jak Republika podbiła Monarchie uczestniczył w powstaniu rojalistycznym przeciwko okupantowi. Republika prowadzi wojnę totalna, dokonuj eksterminacji arystokratów, próbują zmienić świadomość podbitych ludzi, jednym słowem Republika to twór totalitarny. Szewc okazuje się bardzo ideowy. Mimo, że grozi mu śmierć nie chce złożyć przysięgi na wierność demokracji i Republice. „Żyć w Republice. W świecie, gdzie byle pasożyt-urzędnik ma równe prawa z szewcem?… gdzie głos dwu leni zbijających bąki w biurze liczy się bardziej niż głos chłopa uczciwie uprawiającego swoje pole. Żyć z piętnem zdrajcy? To już lepiej umrzeć” – mówi Marv.

Widoczne jest zainteresowanie Pilipiuka historią alternatywną, szczególnie w wypadku Rosji. Docenia „dorobek” caratu i nietrudno dostrzec, że uważa, iż historia Rosji potoczyłaby się pomyślniej, gdyby utrzymały się rządy cara. W opowiadaniu Sprawa Filipowa w pozytywnym świetle przedstawia Ochranę zmagającą się z lewicowym terrorystom Borysem Sawinkowem, planującym przy pomocy broni bakteriologicznej wymordowanie mieszkańców Petersburga.

Ksiądz Antoni z opowiadania, które dało tytuł zbiorowi wcale nie jest pedofilem, ale odważnym i rozsądnym człowiekiem, a zakonnik, niemal dziewięćdziesięcioletni ojciec Zygfryd wykazuje się znaczną wiedzą. I mimo kalectwa, które dla każdego jest ciężką próbą, nie porzucił zakonnego habitu, aby stać się takim Obirkiem i gwiazdą postępowych mediów. Kozacy z opowiadania Połoz to nie dzielni mołojcy, jak z filmu Jerzego Hoffnama, gdzie reżyser obdarzył ich samymi pozytywnymi cechami, ale pijaki i tchórze. Co więcej okazują się ludźmi naiwnymi, pozwalają się ograbić spółce sołtysa, chłopów i popa.

Proszę i to wszystko bez dotacji z budżetu, a jak są dotacje, to zaraz w roli głównej, jak nie homoseksualista to feministka.

Andrzej Pilipiuk, Rzeźnik drzew, Lublin 2009, ss. 479.

***

Recenzja została napisana dla jednego z prawicowych miesięczniów społeczno-politycznych (nie została jednak opublikowana). Dlatego zwróciłem uwagę w niej tylko na niektóre elementy opowiadań Pilipiuka, pewnie nie najważniejsze.