Recenzja: "Świat Rocannona - Ursula K. Le Guin"

Podróż po tytułowym świecie rocannona, rozpoczynamy od zapoznania się z opowiadaniem „Naszyjnik Semley". Ze względu na swoje znaczenie, w dalszych etapach historii, wydaje się ono idealnym wprowadzeniem w realia świata, w którym terminy "historia" i "Bóg", zamieniono na "legenda" i "bohater". Po czym, niemal natychmiast, zostajemy „zabrani" w awanturniczą podróż po planecie niezwykłej, zarówno ze względów czysto fizyczno-geograficznych, jak i etnicznych. Zamieszkują ją rasy już przez nas znane lub do złudzenia je przypominające, oraz te o których się „filozofom się nie śniło". Z pewnością starczyłoby tego na kilka książek, jak mniemam, między innymi, z tego właśnie powodu na „świecie rocannona" "wyrósł", całkiem solidny cykl ekumena.

Powieść zaskakuje i zachwyca aktualnością oraz uniwersalnością tematu. Tu oczywiście, powinienem wspomnieć, że pierwsze(oryginalne) wydanie ukazało się w 1966 roku, a fakt, iż przekładem na naszą piękną, słowiańską mowę, zostaliśmy uraczeni dopiero w roku 1990– za pośrednictwem wydawnictwa Amber-raczej nie powinien nikogo dziwić.

W gruncie rzeczy, jest to epicka opowieść o „zderzeniu" dwóch skrajnie różnych kultur. O tym co dzieję się w momencie, gdy cywilizacja bardziej rozwinięta technologicznie natrafia na tę, którą w całej swej arogancji, napendzanej elektronami i uranem, śmie ochrzcić mianem prymitywnej. Jak brutalnie depcze piękno nieskażonej współczesnymi wynalazkami prymarnej cywilizacji, w imię jedynego słusznego kierunku i prędkości rozwoju i za wszelką cenę, stara się wyciągnąć „bandę troglodytów" z jaskiń i zaprowadzić za rączkę na szczyty cywilizacyjne. Konsekwencje takich działań są tragiczne dla przedmiotu „badań", a niemal niezauważalne dla badacza.

Niestety przy całym potencjale jaki owa historia, niewątpliwie posiada, temat przewodni wyczerpuje się już po-w przybliżeniu– siedemdziesięciu stronach, co pozostawia olbrzymi niedosyt, a dalej to po prostu całkiem dobre, godne polecenia czytadło.