Bastion

W „Bastionie” Stephen King roztacza przed czytelnikami wizję świata po niemal całkowitej zagładzie ludzkości. Jak poradzą sobie pozostali przy życiu? Czy ludzka natura pozwoli im się zorganizować, czy też w obliczu katastrofy zmienią się w walczące o przetrwanie zwierzęta?

Do dorobku literackiego Stephena Kinga zalicza się sporo książek wykraczających poza ramy horroru, jednak to właśnie dzięki nim został on uznany za jednego z najbardziej znanych pisarzy amerykańskich. „Lśnienie”, czy „Miasteczko Salem” stały się już klasyką ulubionego przez Kinga gatunku. „Bastion”, który miałem okazję przeczytać, także się do niego zalicza. Książkę zakupiłem będąc już po lekturze wielu książek tegoż autora, więc mniej więcej wiedziałem czego się po niej spodziewać. Widząc opasłe, tysiącstronicowe tomiszcze, z entuzjazmem zabrałem się do czytania. Jedyną wadą, na jaką od razu zwróciłem uwagę była okładka – pomijając jej szkaradność (wszak stara prawda mówi, iż to nie po niej poznaje się wartość książki), była ona miękka. Kto do licha wpadł na pomysł, by dzieło o rozmiarach bliskich objętości Biblii wpakować w taką delikatną obwolutę? Jestem estetą i pognieciony grzbiet to dla mnie duży zgrzyt, a niestety nie sposób tego uniknąć w tym wypadku.

Jednak, gdy zanurzyłem się już w świecie Ameryki końca dwudziestego wieku, wszystkie wyżej wymienione mankamenty straciły wszelkie znaczenie. King pokazał, że jest królem! „Bastion” opowiada o losach ostatnich ludzi. Szczęśliwców, którzy tak naprawdę nieraz większe szczęście mieliby, gdyby zginęli razem z pozostałymi dziewięćdziesięcioma dziewięcioma przecinek cztery procentami populacji. Do upadku cywilizacji doszło tak, jak dochodzi do większości tragedii – przypadkiem. Na skutek wypadku w amerykańskiej bazie militarnej uwolniony zostaje wirus supergrypy. Wojskowi naukowcy okazują się geniuszami – ilość zarażeń gwałtownie wzrasta, a zaraz za nimi idą zgony, miliardy zgonów. Tematyka książki dziś znów stała się aktualna, wszak świat opanowuje panika w związku z H1N1, tak zwaną „świńską grypą”. Wracając do fabuły – początkowo zszokowane i przerażone niedobitki ludzkości w końcu zaczynają się organizować. Pomagają im w tym niezwykle sugestywne sny, sny przypominające wizje. Jednakże odbudowanie cywilizacji nie będzie takie łatwe – zło nie zasypia nigdy, a na świat przybyło jego przedstawicielstwo. Poza tym ocalałych nęka jedno, najważniejsze pytanie – czy odporność na wirusa jest dziedziczna? Czy ludzkość dostanie drugą szansę? A może są oni już tylko reliktem skazanym na wymarcie, mutantami, którzy nie mogą się rozmnażać?

King jak zawsze opowiada historię w niesamowicie lekki i sugestywny sposób. Bohaterowie są żywi i nie odnosi się wrażenia sztuczności czytając ich dialogi, bądź obserwując poczynania. Postacie są złożone i wielowymiarowe, każda ma swoje jasne oraz ciemne strony i nigdy nie wiadomo co ostatecznie przeważy.

Podsumowując – jest to zdecydowanie bardzo dobra książka, być może najlepsza ze wszystkich tego autora. Z całą pewnością każdy miłośnik jego twórczości, każdy miłośnik gatunku powinien się z nią zapoznać. Do perfekcji jej nieco brakuje, dlatego też nie dostanie ona ode mnie „dziesiątki”. Ostateczna ocena to 9/10.

Firnomir