komentarze: 2, w dziale opowiadań: 2, opowiadania: 2

Dzięki za szczegółowe wytknięcie błędów. Zwłaszcza tej nieszczęsnej firanki, to z wiatrem też poprawię. Chyba chciałem, żeby było melodramatycznie i przymknąłem na moment oko na pewne kwestie. 

Co do reszty – założyłem z góry, że jest to człowiek mający jakąś negatywną historię, uciekający przed czymś, co go prześladuje, powoli, ale z uporem (polubiłem ten motyw zwłaszcza od czasu obejrzenia “It follows”). Dlatego, dysponując pieniędzmi, kupił byle jaki dom z byle jakimi okiennicami, chcąc po prostu mieć święty spokój. Ale oczywiście masz rację i każda próba mojej obrony będzie nieudolna, zwłaszcza, że mogłem precyzyjniej opisać tę sytuację w tekście i że jeśli są jakiekolwiek nieporozumienia i konieczność dopowiadania, tłumaczenia, to jest to zawsze wina autora. ;)

Ciepła deska była punktem wyjścia i będę się przy niej upierał. To swego rodzaju wariacja na temat historii: “Ostatni człowiek na świecie siedział w pokoju. Nagle usłyszał pukanie do drzwi.” Pomyślałem, że równie dziwnie mógłby poczuć się człowiek pozbawiony sąsiadów, w środku nocy siadający za potrzebą na desce sedesowej i odkrywający, że jest ciepła. A że zawsze wolałem historie o duchach od tych z mordercami na tylnym siedzeniu itp., zdecydowałem się na takie rozwiązanie przy dobudowywaniu do tego historii. 

Raz jeszcze dzięki za krytyczne uwagi i za Twój czas, mam nadzieję, że jednak ostatecznie nie zmarnowany. ;)