Droga do nieba

Palińska, nauczycielka polskiego, wyraźnie zadowolona, mówi:

-Wyciągamy karteczki. Podpisujemy się i notujemy polecenia.

Przestaję słuchać. Jakoś nigdy nie potrzebowałem poleceń. Palińska nie ma w sobie żadnego talentu magicznego. A ja mam. Jestem po prostu od urodzenia magiem. Naturalne bariery na umyśle nauczycielki nie są zbyt silne, nie czuje nawet, że ktoś czyta jej myśli. Zresztą w okolicy tylko ja jestem obdarzony talentem. Nie ukrywam swoich działań, bo przed kim? Skupiam się i po chwili znam już pytania i odpowiedzi. Przepisuję co trzeba i odprężam się. Tak jak zwykle, gdy mam trochę wolnego czasu na lekcji, bawię się czarami. Nic wielkiego, sprawdzę sobie co myślą o mnie dziewczyny, zobaczę czy kolega się wczoraj upił, trochę przenikania wzrokiem przez ubrania koleżanek– w końcu jestem Widzący. Ot, rutyna.

Mniej więcej po połowie lekcji do klasy wchodzi człowiek w garniturze, wyraźnie znudzony. Wizytator. Palińska jest sprytna. Zrobiła sprawdzian i nie ma się do czego przyczepić. Ale ja czuję się dziwnie, co samo w sobie jest dziwne, bo co mnie obchodzi jakaś wizytacja?

-Dzień dobry panie Pawle…Bogdanik?

Nikt nie zwrócił na to uwagi. Kurwa. Obdarzony. I to niezły skoro umie symulować głos, bo przy normalnym kontakcie umysłowym czuć jednak różnicę. Pewno zobaczył co robiłem i będę miał problemy w Kręgu.

-Panie Pawle?

-Słucham? Kto pyta?

-Znudzony garnitur. Może pan wyjść?

Sondował mnie cały czas. Znowu będę miał szlaban w Kręgu za to, że tego nie zauważyłem.

-Jak? Teraz? Tak, o ?

-Tak. Tak, o.

Wstaję i wychodzę, nikt nie zwraca na to uwagi.

**************************************************************

-Wiesz kim jestem? – W głosie faceta w garniturze pobrzmiewa zdegustowany ton

-No… Przypuszczam tylko, że kimś z Kręgu, bo stawiasz zapory.

-Nie mylisz się. Skoro wiesz kim jestem to mogę odczytać ci wiadomość od rady Kręgu– teraz mi dojębią, wiedziałem, że kiedyś się to stanie, ale sądziłem, że raczej później niż wcześniej. No cóż, bywa.

-Czuję twoje zdenerwowanie, uspokoję cię, nie masz powodów do obaw, bo chociaż brzydzę się tym co robiłeś w klasie, to nic ci za to nie grozi. Wiadomość jest następująca: czarna dwadzieścia i dwa, wiesz kto i co, a my wiemy kto. Powodzenia. Koniec wiadomości. Do widzenia. Wracaj na lekcje.

**************************************************************

Więc to już. Krąg nigdy nie przeprowadzał lekcji z nieukształtowanymi magami w myśl idei wolnego formowania się talentów. Tylko dawali mi mieszkanie i starali się nauczyć mnie minimum kultury w używaniu mojego specyficznego talentu, żebym nie szpiegował, a przynajmniej powstrzymał się od donoszenia komuś o tym co zobaczyłem. A teraz widać uznali mnie za gotowego na test. Czarna dwadzieścia dwa. Na pewno chodzi o Kamilę, Krąg nigdy nie słynął z wyrafinowania w układaniu „tajemnych” wiadomości do testowanych, więc nie ma opcji, że chodzi o kogoś innego niż o moją niespełnioną miłość, śliczną, nieśmiałą brunetkę – numerem 22 w dzienniku, mieszkająca w domu o numerze 22. Krąg bywa paskudny w układaniu zadań, bo chociaż wie, że znam jej myśli i wiem czego chce to nigdy nie odważyłem się do niej zagadać, a teraz każą mi zrobić to czego zwykle oczekuje się na egzaminie Widzących – za pomocą swoich zdolności muszę wydobyć z niej wiedzę o sobie– musi mnie poznać na tyle dobrze, żeby poznać prawdę o Kręgu i w nią uwierzyć , a potem musze siłą swojego umysłu wymazać wszystkie wspomnienia o mnie z jej głowy. Nienawidzę ich.

*******************************************************************

Wiatr wieje dość mocno, ale nie jest to jakiś huragan. Deszcz nie pada, właściwie to jest pięknie. Ale ja nie chcę żeby było pięknie. Nie teraz. Teraz chcę żeby było groźnie, burzowo. Przecież kończy się mój świat. Wiem co grozi za niepodołanie Testowi. A ja nie chcę mu podołać. Więc idę na żwirownię. Idę bo to czego chcę tam jest. Wysokie ściany, ładny kąt prosty z podłożem. Już jestem. Hop….

***************************************************************

2012.12.12

Kolejny. Komuś musi się tam śpieszyć. Od kiedy ten mały w czarnym kapeluszu dorwał się do biurka Szefa to jest coraz więcej samobójców parających się magią. A krąg dla nich przeznaczony nie jest wielki bo kto by się spodziewał, że magowie będą zabijać sami, przecież mają w życiu wszystko co chcą. Niestety chyba Krąg się dowiedział kiedy będzie sąd ostateczny– gdy zapełni się choć jeden krąg piekielny. I chyba robią w tym kierunku wszystko co w ich mocy by było to jak najszybciej. Akurat wtedy drogi Michale gdy Szef jest na leczeniu sanatoryjnym gdy przeczytał to kłamstwo „ Bóg pan umarł”. Cóż, gdybym chciał powpuszczać do nieba złych kumpli to próbowałbym to zrobić chyba tylko wtedy gdy Szef nie będzie w pełni sił….a mają oni w tym kręgu takich kamratów całkiem sporo…..

Piotr, biskup rzymski.