Wywiad z Elfem- zakończenie

-Czy potrafisz czarować?-zapytałam po chwili.

-Czarować?-powtórzył z rozbawieniem.-Nie…To raczej inny rodzaj magii.

-Inny rodzaj magii?Jaki?

-Na przykład potrafimy uzdrawiać.Ale nie robimy tego za pomocą zaklęć, lecz zaledwie dotknięciem dłoni.

-To cudowne-szepnęłam.-I co jeszcze potrafisz?

Nie odpowiedział.

-Więc…Nie chcesz mówić.No dobrze…-powiedziałam rozczarowana.

-Ja potrafię tylko uzdrawiać.

Powiedział to tak cicho, że naprawdę musiałam się wysilić, aby cokolwiek usłyszeć.

Znów ta krępująca cisza.

-Może…może już nie chcesz odpowiadać?-spytałam widząc wyrażny smutek na jego twarzy.

W milczeniu skinął głową.

-Tak więc-rzekłam wstając-Do widzenia.

-Do widzenia.

Gdy postąpiłam krok do przodu zapytał z nadzieją:

-Ale jeszcze przyjdziesz, prawda?

Odwróciłam się.

-Ch…chciałbyś?-spytałam.

-Tak.Zapoznałbym Cię z innymi i pokazałbym im, że ludzie nie są tacy żli.

-Nie wszyscy-powiedziałam cicho.-Nie wszyscy…

Powoli zawróciłam i poszłam w stronę ścieżki.W czasie drogi obejrzałam się tylko raz, ale nikogo nie zauważyłam.

Obiecałam sobie, że kiedyś tam wrócę.

I wróciłam.

Lecz nikogo już nie zastałam.