Blask księżyca w świetle dnia

– Bogowie Nieba i Ziemi, klnę się na was, że odzyskam utraconą nadziejęęeeeeeeeee…! – Krzyczał w niebo pewien człowiek pogrążony w smutku i żalu.

 

Historia ta jednak nie opowiadana o nim lecz o jego ukochanej, która zapłaciła wysoką cenę za jego życie, ale w zamian nie otrzymała tego czego pragnęła.

 

 

 

Rozdział pierwszy . – Noc.

 

Tego dnia słońce świeciła mocno, a żar którym oblewał ludzi powodował u nich silne osłabienie i obojętność na otaczające ich wydarzenia.

 

Jedyną osobą, której słońce nie przeszkadzało był młody chłopak, beztrosko uciekający przed ścigającą go policją.

 

Troje policjantów goniło go od kilku minut w pełnym słońcu, zlani potem i coraz bardziej ociężali z przegrzania, a za każdym razem kiedy go doganiali chłopak szybko przyśpieszał. Bawił się z nimi, ciągle zwalniał i nagle przyśpieszał, żeby nie odpuścili pościgu, gdyby uciekł zbyt daleko.

 

Uciekał tak przed każdym następnym patrolem, a pomimo takiego ciągłego biegu przez godzinę nie wydawał się być ani trochę zmęczony. Policjanci próbowali wszystkich sztuczek jednak chłopak był jak Hudini, pojawiał się i znikał. Na ich szczęście w końcu sam się poddał, a oni nie wiedzieli bowiem dlaczego tak nagle się zatrzymał, wszedł do sklepu i wyszedł z butelką wody w ręku kilka minut później.

 

To w sklepie zobaczyła go po raz pierwszy stała między półkami z napojami zastanawiając się co kupić i wtedy przeszedł obok niej, młody chłopak, spocony i zziajany.

 

Chłopak był młody, przystojny i zadbany. Miał lekko pociągłą twarz pokrytą małymi włoskami, jakby nie ogolił się dziś rano. Był wysoki, miał około metra dziewięćdziesięciu i był dobrze wyrzeźbiony jak atleta. Dobrze go wszyscy widzieli bo był nagi i tak biegł przez pół miasta.

 

Gdy stanął obok niej z butelką wody w ręku zaczął się jej przyglądać z uśmiechem na twarzy. Wtedy też ona spojrzała na niego, a gdy zobaczyła jego uśmiech i dołeczki zaczerwieniła się i odwróciła po butelkę napoju dla ochłonięcia.

 

– Cześć! – przywitał się. – Słuchaj dasz mi swoją bluzę i sukienkę?

 

– Co! – z zaskoczenia upuściła na kafelki puszkę oranżady, która się otworzyła z sykiem i rozlała po ziemi. – Co … Przepraszam… chcesz ode mnie? – zapytała trzymając się za szyję trochę z zażenowania, a trochę z zaciekawienia.

 

– Pytałem czy pożyczy mi pani sukienkę i bluzę, bo tak nago nie mogę iść do więzienia. Proszę panią bardzo! – złożył ręce jak do modlitwy i prosił Ją aż się zgodziła.

 

Dziewczyna rozebrała się na środku sklepu i oddała mu swoje rzeczy, sama zostając w bieliźnie.

 

– Dzięki wielkie! – podziękował Jej chyląc czoło. – Zawsze możesz powiedzieć im, że Cię zmusiłem do oddania mi swoich ciuchów. – dodał odchodząc wolnym krokiem, aż zniknął za drzwiami sklepu.

 

Kiedy wyszedł i zanim go zatrzymali pokazał im dłonią żeby poczekali aż wypije, a kiedy wypił duszkiem litrową butelkę poddał się bez szarpania.

 

– Ty kurwo…! – krzyknął do chłopaka jeden z policjantów i uderzył do pięścią w brzuch.

 

Chłopak zaśmiał się po tym uderzeniu co rozzłościło bardziej i tak wściekłych niczym rozżarzone węgle policjantów. Zaczęli go kopać i bić pięściami. Nawet kiedy upadł na ziemię bili go dalej, jednak on śmiał się nawet kiedy złamali mu nos. Chwilę potem podbiegło kilku funkcjonariuszy i odciągnęli swoich znajomych od ofiary. Podnieśli go i wsadzili do radiowozu.

 

Dziewczyna wyszła ze sklepu, rozejrzała się na boki za chłopakiem i zobaczyła jak wsadzają go całego we krwi do auta. Chwilę później odjechał, a ona podeszła do jednego z oficerów, którzy spisywali i rozmawiali z ludźmi.

 

– Przepraszam! – musnęła lekko ramię policjanta, by na nią spojrzał.

 

– Tak? – odwrócił się.

 

– yyyy…..eeeee……aaa – Dziewczyna stała oniemiała z otwartą buzią.

 

– Przepraszam pana, ale muszę zająć się tą panią, bo chyba została okradziona przez podejrzanego. – powiedział policjant do mężczyzny, którego właśnie spisywał. – Chodź szybko! – szepnął jej do ucha i złapał za ramię. Przy okazji nałożył na nią marynarkę od munduru.

 

Kiedy oddalili się wystarczająco daleko od całego zamieszania i skryli się w bocznej uliczce powiedział do niej.

 

– Przepraszam za sukienkę i bluzę, ale chyba już ci jej nie zwrócę. – uśmiechnął się chłopak.

 

– Ale ty…bo… by… – jąkała się, nie mogąc nic powiedzieć.

 

– No zamknęli mnie na chwilę. – powiedział. – Gnoje złamali mi nos. – splunął krwawą grudką na ziemię.

 

– Czekaj! – krzyknęła cicho odpychając go na bok. – Kim ty jesteś i co ty w ogóle wyprawiasz.

 

– Jestem Paretari. – zgiął się w pół. – Witaj.

 

– C…co . Co to za imię!?

 

– Paretari! Jestem prawowitym władcą tej planety.

 

– C… co.. ? To jest kurwa jakiś obłęd! Pomogłam wariatowi. Kurwa! Czemu ja mam zawsze takiego pecha. – dziewczyna załamała ręce i zapytała. – Czego ty ode mnie chcesz jeszcze? Hyym. Może planety? Cholera zaczyna mi padać na mózg.

 

– hehehehehehe! – Chłopak stał i śmiał się w niebogłosy. – Żartowałem! Jestem Oliver Szaro-Łomski i pochodzę stąd, ale dopiero co przyleciałem z Australii. – rzekł.

 

Dziewczyna niczego nie powiedziała, tylko stała z opuszczoną głową.

 

– I tutaj zaczyna się moja przygoda z waszą policją! Ja nie wiedziałem, że nie wolno wwozić zwierząt, a zwłaszcza węży. Oni zabrali mnie do jakiegoś pokoju i rozebrali, to się tak przestraszyłem, że mi coś zrobią, że uciekłem, ale teraz mają moje wszystkie rzeczy i chyba będę musiał się do nich zgłosić.

 

– Ty kurwa idioto…! Wciągnąłeś mnie w takie coś!? Ty nie wiesz co to rewizja! Fuck… Chyba się zastrzelę.

 

– Czekaj! Spokojnie! To nie było celowe! Przepraszam, wynagrodzę ci to jakoś…

 

– Ciekawa jestem jak.

 

– Zobaczysz! A teraz spadam stąd po swoje rzeczy, na razie. – pomachał jej na pożegnanie i ukłonił się w pół.

 

– Zaraz! Ty tak chcesz tam iść!? – ale chłopak zniknął za rogiem, dziewczyna pobiegła za nim, jednak już nie mogła go znaleźć.

 

,,Kim on był’’ – Zastanawiała się w myślach. – ,, Czas do domu’’.

 

Nie znając przyczyny tego dziwnego jej zachowania, zaczęła się zastanawiać nad sobą i swoim życiem.

 

Dziewczyna szła powoli przez park w centrum miasta i choć w około było pięknie, kwiaty zakwitły w pięknych barwach, wydzielając piękne zapachy, to jednak nic nie mogło odwrócić jej uwagi od ,,niego’’.