Pustelnik

To, co wielcy prorocy przewidywali, wydarzyło się. Może nie wtedy kiedy zapowiedzieli, ale ostatecznie wojna totalna wybuchła. Nikt nie był na nią przygotowany i nie można było jej zapobiec. Ludzkość była skazana na zniszczenie.

Znalazł się jednak jeden, jedyny wybawca. Nazwali go PUSTELNIKIEM.

Wyglądał jak naukowiec, choć był zbyt mizerny, a oni zawsze byli grubi. Oczywiście zanim ich zlinczowano. Za to, że to prawdopodobnie naukowcy byli winni wybuchu WOJNY.

Nie wiadomo skąd PUSTELNIK przyszedł. Być może nigdy nie ruszał się z PLACU. Za to JEGO słowa o wybawieniu przyciągnęły miliony.

Gdy JEGO głos zaczął gubić się w tłumie, zbudowano mu ogromną MÓWNICĘ. Stanął tam, spojrzał na ludzi GO otaczających i donośnym krzykiem oznajmił: „Czuwajcie i bądźcie silni w wierze, a okażę wam zbawienie".

Znikł za parawanem swojego DOMU na MÓWNICY. Nie było GO tydzień i dwa dni. Co chwilę tylko ktoś donosił MU jedzenie i przyprowadzał chętne kobiety. Bo CUDOTWÓRCA miał swoje potrzeby.

Po dniach dziewięciu i godzinach dwóch stanął przed LUDEM. Wtedy ucichli wszyscy. I każdy z osobna wpatrywać się począł w to, co stało na podeście.

PUSTELNIK silnym ruchem ściągnął płachtę przykrywającą CUD. Ludzie oniemieli. Co słabsi z nich zemdleli, jeden nawet umarł.

Na MÓWNICY stał CUD. Jego liczne tryby obracały się we wszystkie strony, napędzane znaną tylko PUSTELNIKOWI, zapewne nieziemską, siłą.

PUSTELNIK w blasku swej chwały przysunął się do krawędzi MÓWNICY, jakby chciał wchłonąć całą cześć swojego ludu. Potknął się o gwóźdź niechlujnie zbitego PODESTU. Przechylił się i spadł. Po raz ostatni wydał z siebie wrzask, lecz już nie tryumfu, a strachu. I zginął.

Jego lud wzruszył tylko ramionami. Po co im zbawca jak mają CUD. Najodważniejszy wspiął się na górę i zajrzał pomiędzy tryby maszyny. Ujrzał tam…

Małego Chińczyka, sumiennie pedałującego na swoim pseudorowerku. Za pomocą licznych przekładni napędzał on CUD.

Ludzie usłyszawszy to odwrócili się od siebie i odeszli ze wstydem, gdyż dali się nabrać. Powrócili do swych domów, by dalej wieść swoje szare życie. WOJNA w międzyczasie się skończyła. Prorocy znowu się mylili. Ktoś dodał: „Jak zawsze."

I wszyscy zapomnieli o PUSTELNIKU.

Tylko na odległym PLACU, na MÓWNICY, koło DOMU stał CUD.

A jego trybami dzielnie poruszał sumienny Chińczyk.