Uciążliwa misja techlików

– Lampusie, chcę usłyszeć raport o rozwoju technologii w ostatnim dwudziestoleciu.

Drobny techlik w średnim wieku, pełniący zaszczytną funkcję lampusa elektronowego, wydobył z teczki plik kartek, odchrząknął i zaczął referować, zerkając niekiedy na wydruk.

– Najszybszy Tranzystorze, w ciągu minionych dwudziestu lat ilość przełomowych odkryć zmniejszyła się znacząco.

– Czyżby nasi chłopcy przestali dbać o szerzenie techniki wśród człowieczej społeczności?

– Ależ skąd, Wasza Tranzystorowatość. Nasz personel pracuje bez zarzutu.

– To co się wydarzyło? Liczba ludzi nagle spadła? Kolejna epidemia czy ogólnoświatowa wojna o kawałek skały?

– Nie, naszych podopiecznych stale przybywa.

– To z czego wynika marny postęp?

– Na przyhamowanie złożyło się kilka przyczyn…

– Słucham.

Najszybszy Tranzystor usiadł wygodniej w fotelu i nadstawił szarawe spiczaste uszy, aby nie uronić ani słowa.

– Odnotowano zastój w urzędach patentowych. Proces uzyskiwania patentu wyraźnie się wydłużył.

– Dlaczego? Resort Certyfikatorów przestał dbać o tę gałąź?

– Gdzieżby śmieli, Wasza Tranzystorowatość. – Lampus aż cofnął się z oburzenia. – Robią co mogą, ale ostatnio urzędy zatrudniają więcej prawników niż inżynierów.

– Dziwne. Po cóż im juryści?

– Nasi chłopcy dotychczas nie zrozumieli tego dokładnie. Ale podają kilka przykładów; prawników wykorzystuje się między innymi do rozstrzygania, czy można opatentować kształt lub część kodu genetycznego…

– Przecież powinno być jasne, że nie.

– Wasza Najszybsza Tranzystorowatość ma absolutną rację.

– Czekaj, ludzie zaczęli badać genom?

– Tak, to jeden z nielicznych epokowych przełomów.

– Wybornie! – ucieszył się Najszybszy Tranzystor. – Zatem należy oczekiwać postępów w medycynie?

– To nie takie pewne, Wasza Tranzystorowatość. W omawianym okresie za najbardziej pożyteczne nowe lekarstwo uznano jakieś niebieskie tabletki.

– Czyżby specyfik leczył raka?

– Obawiam się, że nie, Wasza Tranzystorowatość. Gdzieś tu miałem ulotkę…

Techlik poszperał w teczce, znalazł poskładany świstek, rozprostował go pieczołowicie i zaczął czytać, starannie artykułując słowa.

– „Lek działa poprzez wspomaganie rozkurczu naczyń krwionośnych w prąciu, zwiększając napływ krwi do prącia podczas podniecenia seksualnego…”

– Na cóż ludziom zwiększony napływ krwi? I co to jest „podniecenie seksualne”?

– Nie wiem, Wasza Najszybsza Tranzystorowatość, ale wszyscy zachwycają się tym medykamentem. Ludzkość ciągle nas zadziwia i chyba nigdy nie zdołamy jej zrozumieć.

– Nie zwalnia to nas z obowiązku dbania o nią!

– Oczywiście, że nie, Wasza Tranzystorowatość – pospiesznie zgodził się Lampus. – Nic takiego nie ośmieliłbym się zasugerować. Ale ludzkie upodobanie do prawniczego języka jeszcze bardziej utrudnia nasze niełatwe zadanie.

– A właśnie! Jeśli dobrze pamiętam, to kilkadziesiąt lat temu zainicjowaliśmy projekt wychowania techlików, którzy mogliby zrozumieć i wytłumaczyć pozostałym tekst pisany przez jurystę. Czy eksperyment zakończył się sukcesem?

– Na razie nie. Wybrano grupę młodych techlików stosunkowo słabo interesujących się technologią, odizolowano ich od logiki, matematyki i fizyki.

– Czy to wskazane? Mniemałbym, iż prawo winno być logiczne.

Etykieta nie przewidywała wzruszania ramionami w obecności Najszybszego Tranzystora, ale barki młodszego techlika leciutko drgnęły.

– Z ubolewaniem stwierdzam, że to jedynie teoria.

– Jakże to?

– Dotarła do mnie plotka – Lampus rozejrzał się czujnie, ale prócz nich w gabinecie Najszybszego Tranzystora z całą pewnością nie było nikogo. – jakoby prawo uznało, iż ślimak jest rybą – wyszeptał nerwowo.

– Niedorzeczne!

– Bez dwóch zdań, Wasza Najszybsza Tranzystorowatość.

– Czyżby ludzie nie pojmowali, że to mięczak?

– Sprawdziłem, wiedzą to doskonale. Te informacje zawarto nawet w specjalnych książkach, zwanych „podręcznikami”. Młode osobniki uczą się z nich w szkole.

– Czyżby legislatorzy nie pobierali nauk w owych szkołach? – Jego Tranzystorowatość nie posiadał się ze zdziwienia.

– To możliwe. Albo plotka nie zawiera ni krztyny prawdy.

– Ale wróćmy do naszego projektu. Młode techliki pozbawiono dostępu do logiki. Co działo się dalej?

– W zamian przekazywano im wszystko, co wiemy o ludzkiej polityce, handlu i tym podobnych dziedzinach.

– I cóż? Jakie rezultaty osiągnięto?

– Mizerne. Po latach okrojonej edukacji podsunięto temu, który rokował największe nadzieje, tekst jakiegoś starego i ważnego prawa zwanego konstytucją. Rozpłakał się z frustracji przy trzeciej stronie.

– To straszne. Nie można tak bestialsko znęcać się nad chłopcami. – Najszybszy Tranzystor aż się otrząsnął z obrzydzenia. – Zalecam zwiększoną ostrożność. Jeżeli w ciągu pięciu lat nie odnotujemy większych postępów, przerwać projekt.

– Przekażę wasze słowa, gdzie należy, Wasza Tranzystorowatość.

– Kontynuuj raport, lampusie. Pojąłem, iż z patentami mamy problemy. Co z innymi metodami krzewienia nowych technologii?

– Majsterkowanie jako hobby zanika. Ludzie coraz więcej czasu spędzają przed telewizorem.

– Ha! Film, to był jeden z naszych najlepszych wynalazków. Jak świetnie nadaje się do rozpowszechniania kolejnych. Skoro nasi podopieczni tyle oglądają, to pewnie każdy ma już ogromny zasób wiedzy?

– Niestety nie, Wasza Tranzystorowatość. Przeciętny człowiek przeważnie wybiera historyjki bez wartościowego przesłania. A jeśli nawet obejrzy coś zawierającego okruch informacji, nie potrafi z niego wyciągnąć żadnych wniosków.

– Zaskakujące. Ale skoro ludzie nie majsterkują, to skąd biorą potrzebne im drobiazgi?

– O ile dobrze wszystko rozumiemy, niedawno pojawiła się wielka fabryka, która wytwarza przedmioty odpowiednie dla każdego.

– Oooo! Cóż to za manufaktura? – Jego Tranzystorowatość z zainteresowaniem pochylił się w stronę rozmówcy.

– Chinach.

– Może w niej dokonano szeregu wiekopomnych wynalazków?

– Nie wiadomo.

– Czemuż?

– Nie zdołaliśmy jej odnaleźć. Na bardzo wielu produktach pojawia się napis „wyprodukowano w Chinach”, ale nikt nie słyszał o takim miejscu.

– Wobec tego należy śledzić, skąd biorą się obiekty, którędy jeżdżą pojazdy je wiozące i tak dalej.

– Wasza Tranzystorowatość ma absolutną rację. Wysłaliśmy z tą misją wielu techlików, lecz żaden z nich nie powrócił, a gdy tylko wkraczają na pewien tajemniczy acz rozległy obszar, tracimy z nimi łączność.

– Tę sprawę trzeba koniecznie zbadać. Fabryka Chinach może okazać się naszą największą szansą. Wyślij tam więcej chłopców. Jeżeli nie będzie innej możliwości, niech kontaktują się wzrokowo przy pomocy flag lub semaforów.

– Tak się stanie. – Lampus nabazgrał coś na marginesie raportu.

– A jak wyglądają innowacje w pozostałych przedsiębiorstwach?

– W małych firmach pracownicy zajmują się głównie czymś, co nazywają „biurokracją”.

– Cóż to takiego?

– Nie wiem, jeszcze tego nie zrozumieliśmy, Wasza Tranzystorowatość, ale komputery wydają się do owej biurokracji niezbędne.

– To dobrze. Pozwólmy zatem ludziom z niewielkich przedsiębiorstw pracować w spokoju ze swoimi maszynami liczącymi. Na pewno wymyślą coś ciekawego. A jaką mamy sytuację w dużych spółkach?

– Dziwną. Nikt nie orientuje się w całości. Większość zaangażowanych ludzi pochodzi z zewnątrz i w ogóle nie czuje się związana z korporacją. Każdy zajmuje się tylko malutkim fragmentem działalności. Nikt nie dba o powodzenie przedsięwzięcia aż tak, by dokonywać wynalazków.

– Rzeczywiście cudaczne położenie. A co słychać u uczonych? Tuszę, iż przynajmniej w ich przypadku nic nie przeszkadza nam w udzielaniu pomocy?

– Nie do końca, Wasza Tranzystorowatość. – Lampus skrzywił się, jakby jego ulubiony komputer został zaatakowany przez wyjątkowo wrednego wirusa.

– Dlaczegóż to? Przecież możemy chyba kontrolować sny badaczy i podsuwać im ciekawe rozwiązania? Niegdyś sam wprowadziłem do sennych marzeń Kekulégo frapujące elementy.

– O tak, Wasza Najszybsza Tranzystorowatość. Wszyscy o tym pamiętamy, a młode techliki poznają metodologię snokreacji na waszym przykładzie.

– No dobrze, a jakie odnotowano osiągnięcia na tym polu?

– Niestety, znikome. Senni kreatorzy skarżą się, że ciągle przeszkadza im dźwięk budzika w kluczowych momentach. Albo telefonu. Poza tym, w głowach uczonych królują kredyty i, nie wiedzieć czemu, stołki. Prawdziwego pędu do wiedzy jak na lekarstwo.

– Niedobrze. Ale przecież możemy jeszcze przeglądać zawartość plików na komputerach i nieznacznie je modyfikować.

– Oczywiście, Wasza Tranzystorowatość. Lecz większość dokumentów na dyskach naukowców stanowią CV w różnych językach, raporty z zebrań, protokoły z egzaminów, podania o granty, prośby o dofinansowanie konferencji…

 

Najszybszy Tranzystor zadumał się głęboko…