Kto?

Rudolf przyklęknął przy zwłokach. Ciało ofiary było jeszcze ciepłe. Z pleców wystawał nóż, a pokój zalała krew. Na nożu widniało godło Hellenów. Czyli to oni. Albo ktoś, kto chce ich wrobić… Stary detektyw w myślach sporządził listę wrogów Hellenów i zamordowanego. Znalazł ich kilku. Każdy miał dobry motyw, by zamordować młodego kapłana i wrobić Hellenów. Tylko, kto to faktycznie był? Rudolf rozejrzał się po pokoju. Zobaczył kawałek czarnej szaty na kolcach róży. W ogóle to dziwne, hodować róże w pokoju. Podejrzane. Przyjrzał się materiałowi. Był to mały czarny kawałek jakiejś szaty. Słaba poszlaka. Pokój, w którym dokonano morderstwa był mały i znajdował się na piętrze. Dostęp do niego był tylko przez klasztor. Więc musiał to być ktoś, kto nie wzbudzał podejrzeń opata ani mnichów. Jakaś powszechnie znana osoba, często odwiedzająca klasztor, z urazem do Hellenów i tegoż kapłana, hmmm… Z tego głębokiego stanu zamyślenia wyrwał go opat. Powiedział twardo:

-Panie czarodzieju. Zamiast tak dumać, weź się w końcu do roboty!

Rudolf był nieco poirytowany. Jacy ci ludzie są niecierpliwi! Ech… dobra trzeba brać się do roboty. Położył rękę na ciele ofiary. Moc wypełniła jego ciało. W pokoju pojawił się duch.

-Kto cię zabił? –Spytał powoli czarodziej.

-Luis Ricetti –powiedziała zjawa smętnie.

-Tak myślałem. Wracaj do zaświatów. – Zjawa mrugnęła, mignęła i zniknęła.

Co za świat. Ciekawe jak by to wyglądało bez magii? Godziny żmudnych poszukiwań, dowody i falsyfikaty, przesłuchania, świadkowie. Słowem męczarnia. I nikt nigdy nie będzie pewien.

Koniec

Ciekawe. Nawet bardzo, ale... mało. Mógłbyś trochę rozwinąć wątek:)

Pozdro.

Jak na tak krótki tekst, to masz tu strasznie dużo powtórzeń. Pomysł jest, ale za słabo zaakcentowany. Ale w sumie da się przeczytać :)

www.portal.herbatkauheleny.pl

Nie rozumiem, komu do czego potrzebne wstępne rozmyślania o motywie i te de, skoro wystarczy ręka, Moc i --- i wiadomo. Owszem, przez ułamek sekundy można poczuć się zaskoczonym --- potem wzruszenie ramion.

Heh, ja tam bohatera mogę zrozumieć :) Chciałby być detektywem, mistrzem dedukcji, a tu ma jakąś moc, która mu w tym przeszkadza ;) Fajny pomysł, ale... no dobra, przyznam się... nie rozumiem ostatniego zdania :P Czego nikt nigdy nie będzie pewien?...

Czy jest winny. W np. naszym świecie nie da się ustalić na 100% kto jest winny, nawet jak ta osoba się przyzna...

Wyników śledztwa, mocy dowodów i poszlak? Tak myślę. Bo zajmują się tym ludzie...

Bo nie pasuje mi ten czas przyszły w tym ostatnim zdaniu. "Ciekawe jak by to wyglądało bez magii (...) I nikt nigdy nie będzie pewien". Chyba lepiej brzmiałby tryb przypuszczający "I nikt nigdy nie byłby pewien" (w domyśle: kto jest winny, gdyby śledztwo prowadzono bez magii). A może ja nadal nie rozumiem? :P

Porównanie do obecnych tudzież dawnych śledztw, ;) Magia komplikuje wszystko ponieważ ...upraszcza postępowanie przeciwko sprawcy. Czarodziej mówi, że zabiłeś? No to ty też do piachu.:) Pomysł dobry, wykonanie trszokę słabsze. Ale da się przeczytać:) Pozdrawiam

Czyta się OK choć ja raczej nie połknąłem haczyka.
Fakt, że to dość zaskakująca idea, kiedy wystarczy sekunda, by poznać tożsamość sprawcy, ale jeśli nad tą myślą przystanę przez minutę, kłębią się następne pytania dotyczące takiego świata.
Skoro ofiara może przemówić po śmierci, to kto może być tak głupi, by wprost zabić?
Jakie sztuczki i fortele stosowaliby mordercy w takich okolicznościach?
Czy w takim świecie przestepstwo byłoby rzadkością czy po prostu złoczyńcy byliby sprytniejsi?
Czy nie pojawiliby się przekupni detektywi?
Czy nie możnaby spętać / unicestwic także ducha?

Taka gra w gdybanie podjęta z czytelnikiem, to jest to, co w fantastyce najbardziej lubię. Bez tego całość wydaje mi się naiwna.