WIATR od morza... pastisz political fiction ?

Wiatr od morza :

 

16 sierpnia…

 

Upał już nieco zelżał tego popołudnia nad Castilla,

wscodnią dzielnicą Tangeru.

Dochodziła 17 ?

 

Raszida odrzuciła kaskadę czarnych włosów za zgrabny kark,

spięła je czarną gumką,

założyła burkę,

ścisnęła kształtne piersi pod bluzką i poprawiła hijab .

wyprostowała się – w lustrze zobaczyła

czarną chustę ledwo odsłaniającą szparkę na parę zimnych,zielonych oczu ,

 

jak przez dziurkę od klucza– pomyślała -

albo lepiej :

jak obsługa gniazda karabinu maszynowego

czy celownika czołgu,

(zaczęła się nakręcać …)

już wyobraziła sobie jak wjeżdza tym czołgiem na lotnisko

Lod – Salaam ,witajcie w Izraelu !

a wokół w popłochu te syjonistyczne gnojki

próbują uciekać na prawo i lewo,

ale tylko próbują…

 

bo Ona -ratatatata !

(co prawda izraelskim karabinem,

ale co to szkodzi-na Proroka Mahometa,

te żydowskie fabryki faktycznie produkują najlepszą broń…)

 

dalej towarzysze,do ataku !

i zielona chorągiew wystająca z czołgu

(oczywiście zrobiła by przerwę na modlitwę,

dywanik zawsze miała przy sobie)

 

Eh, krew niewiernych płynęła by potokami-

rozmarzyła się Raszida,

kładąc sobie dłoń na biuście-

zauważyła że zawsze jak się tak nakręci

( a myślami była już prawie pod Tel Avivem jako

dowódczyni czołgu, żołnierka Allacha)

to jej piersi pęcznieją,twardnieją i czuje się jakoś upojnie,

prawie tak jak gdy Hassan jest w pobliżu…

 

Nie czas to teraz ,siostro – ofuknęła twarz w lustrze-

Hassan

jak kocha to poczeka

(było to jakieś stare europejskie przysłowie…

te niewierne psy nawet języki mają dosadne,

zamyśliła się niewesoło-

tak i czy inaczej -trzeba poznać wroga !)

 

Założyła płaskie ,proste buty,

obrzuciła się ostatnim,stanowczym spojrzeniem :

a Hassan obiecał za mnie mojemu ojcu tylko 15 wielbłądów !

 

Stanęła jej w oczach ta scena z oazy,stoi w drzwiach namiotu,

zaglądając ukradkiem,

a Hassan coś tam mamrocze grzecznie do jej ojca.

Stary wtedy uśmiechnął się a raczej skrzywił twarz i syknął :

dodaj zero, Ty synu hieny,

albo zejdż mi z oczu-ona jest jak gazela !

 

Tak czy inaczej,

nasz system randkowy w porównaniu z krajami niewiernych także szwankuje-

westchnęła-

od 2 tygodni mieszkała tu u ciotki,

na przedmieściach Tangeru,

i nasłuchała się tego paplania kuzynek o szkołach w Paryżu.

 

Allach Akbar– przywołała się do porządku – przypięła za pas futerał ze sztyletem,

a pudełeczko z zatrutym proszkiem wisiało już na szyi.

 

Nikogo nie było na korytarzu-

rozejrzała się po klatce schodowej niskiego,

dwupiętrowego budynku,

jej kroki zaszeleściły na wyłożonych tandetną wykładzina schodach

i już była na dole,

kierując się do centrum Tangeru,

 

gdzie w hotelu na pewno jest teraz wielu

niczego się nie spodziewających niewiernych

i ich amoralnych,odsłoniętych kobiet-

była połowa sierpnia i miasto a zwłaszcza stary bazar aż kipiał od zachodnich turystów.

 

Wszystko wyglądało jak w turystycznym folderze

dla niewiernych właśnie:

 

kilkoro dzieci bawiących się w zaułku ulicy

pełnej czerwonawego pyłu znad Pustyni

 

grupka starszych mężczyzn pochylonych nad kośćmi do gry

przy kawiarnianym stoliku,

 

stadko bezpańskich psów walczących o rozsypane na

przystanku orzechy,

 

2 chłopaków zaglądających pod maskę starego samochodu.

no może nie do końca jak na folderze :

po bezchmurnym niebie 4 marokańskie myśliwce bezskutecznie uganiały się za gromadką szarych spodków,

jak sfora psów za Ferrari.

 

Skłoniła głowę na wschód,

wyprostowała dumnie i 

ruszyła w stronę śródmieścia,placu Jamia al Arbia,

skąd już blisko było do Hotelu Intercontinental.

 

**********

4 dni wcześniej, lotnisko Charles-de-Gaule, Paryż

 

A revoir ,maman -

Veronique posłała czułego całusa starszej eleganckiej pani,

która z kolei mierzyła uważnym spojrzeniem wysokiego towarzysza dziewczyny

w zielonej, grubej koszuli :

 

Jean Paul, obiecujesz że zadzwonicie zaraz z hotelu ?

 

Tak,Madame – chłopak skłonił się z gracją-

jak tylko Veronique odbierze rower z cargo,

przeczytamy ten nowy numer Nexusa,

odpoczniemy,zwiedzimy pół miasta

i przejedziemy się aż do Ceuty,

to pewnie wtedy zadzwonimy na pewno-

Widząc jej zdumione spojrzenie dziewczyna parsknęła śmiechem-

Qui, będę pamiętać,on zawsze tak żartuje…

 

Bon voyage i pilnuj jej przed Arabami-

dodała jej Matka patrząc na oboje -

a jego przed Marokankami w czarczafie -córka rzuciła się jej na szyję,

cmoknęła w policzek i już biegli do odprawy lotniskowej.

„Pasażerowie lotu 2012 do Tangeru , Air France , prosimy do odprawy,pozostało 15 min…”

 

**********

3 tygodnie wcześniej, Yerozolima ,okolice Lindsey Garden, kwatera główna Szin Bet

 

Pani Premier byłaby z Ciebie dumna,córeczko-

siwiejący,potężny mężczyzna o stalowym spojrzeniu,

w wojskowym mundurze

czule uścisnął śliczną wysoką dziewczynę,

miała oliwkową cerę i błękitne oczy.

Z portretu nad jego biurkiem patrzyła na nich Golda Meier-

zamiast smażyć się z jakimś niekoszernym Amerykaninem w Eilat,

czy podskakiwać do nieżydowskiej muzyki w klubach Yafo,Ty…

 

zawiesił głos-

 

Shoshana uwielbiała te przerwy

(zaraz powie jej że… -zrobi regres w czasie)

-ślęczałaś w Centrum Monitoringu Satelitarnego w Ben Tikva

i zobaczyłaś -po 3 nieprzespanych nocach-

jak ta arabska terrorystka kupuje specjalny nóż na targu w Tangerze-

moja krew -rozmarzył się– brawo !

 

Spocznij -rzucił prawie czule.

 

Szalom, Tato – dziewczyna rozlużniła sie,

rozpięła nieco panterkę,

odłożyła uzi na szafkę z dokumentami i usiadła na skraju fotelu-

wygląda na to, że tym razem

znalazłyśmy z dziewczynami coś naprawdę

konkretnego

-ona szykuje masakrę na turystach w InterContinentalu i zostało niewiele…

 

natarczywe pukanie przerwało jej słowa ,jak kula wystrzelona z automatu-

 

oczy ojca i córki spotkały się–

to niepodobne do premiera którego generał oczekiwał

– arabska prowokacja ?

Shoshana kocim ruchem skoczyła za kanapę,

i wyciągnęła bagnet zza pazuchy-

 

Jest jak jej matka– rozmarzył się generał Abraham Silberstein–

odważna,szybka i dzika ,

jak wiatr nad kibucem,

a jednak trochę

nierozważna-

a jako że był człowiekiem praktycznym

to jednocześnie

strącił szybkim gestem nowiutkie uzi córki z kanapy–

złapała go w lot-wszystko trwało może

4 sekundy– proszę Izaak, wchodż,czekamy !

 

Drzwi otworzyły sie do połowy szerokości i 

przystojny facet w białej koszuli zrobił krok do wnętrza-

Dzień Dobry, Panie Generale : Aron Rosenkrantz , Radio Hajfa ,

byliśmy umówieni tego popołudnia,nieprawdaż ?

 

Prawdaż– Silberstein okręcił się w fotelu

i spiorunował wzrokiem gościa-

młody człowieku, my tutaj w Szin Bet

używamy dużo bardziej dokładnej miary czasu

niż popołudnie…

a poza tym nikt tak nie puka w Kwaterze Głównej -

sapnął Generał i pogroził mu palcem-

moja córka była

gotowa zrobić z Pana befsztyk w ułamku sekundy…

 

Bez obaw– Shoshanna wynurzyła się z zza kanapy,chowając pistolet do kabury-

jestem wegetarianką ,Panie Rosenkrantz– uśmiechnęła się niewinnie–

najwyżej musiałby Pan oddać koszulę

do pralni…

Raczej musieliby to zrobić to jego krewni– roześmiał się pojednawczo Silberstein i wskazał

gościowi fotel-

napije się Pan z nami soku, Redaktorze ?

 

Aron obserwował ich bez słowa,

wreszcie uśmiechnął się do dziewczyny, zajmując miejsce-

za pół godziny ma Pan spotkanie z premierem, Generale-

czy mogę się dowiedzieć jak Pan skomentuje tą pomyłkę Mosadu w strefie Gazy

w zeszły piątek ?

bo Haaretz wytknął to od razu…

A także próby medialnego tuszowania coraz częstszych obserwacji dziwnych obiektów nad pustynią Negew ?

 

3 sekundy ciszy – tyle ile trzeba by wystrzelić cały magazynek i przeładować –

pomyślała na głos dziewczyna ,uśmiechając się porozumiewawczo do obu mężczyzn-

lodu ,Aron ?

 

Tak ,poproszę– skinął głowa Rosenkrantz i utkwił szelmowskie spojrzenie w generale.

 

W takim razie zwracam honor, redaktorze– Abraham Silberstein obdarzył czułym

spojrzeniem córkę nalewająca sok do wysokich ,kryształowych szklanek -

jesteście lepiej poinformowani niż niejeden członek naszego rządu-

Izaak nie byłby szczęśliwy z tego powodu– no cóż ,kiedy jeszcze byłem młodym

majorem to…

 

Tato, proszę Cię -Shoshana parsknęła śmiechem – tylko nie zamęczaj naszego gościa

historiami z wojny czterodniowej-

a może chcecie zostać Panowie sami -

filuterny błysk białych zębów i wtedy Aron wreszcie zobaczył jak faluje jej bluzka-

cholera,

przecież nie wypada tak się gapić na córkę generała,ale było na co…

 

Zostań,kochanie -Silberstein uśmiechnął się prawie przepraszająco-

chwilę nasłuchiwał przez okno równych kroków wartownika-

Izaak ma prawo się spóżnić ,i często korzysta z tego przywileju…

 

Przycisnął guzik na blacie– Rachela -zapytał dziwnie przymilnym głosem -

przyniesiesz nam 3 zapiekanki z francuskim serem? to znaczy że…

 

To znaczy że masz gości, Abram– zrugał go kobiecy głos z głośnika-

(generał zapomniał

mówić do mikro-słuchawki w klapie munduru)

a ja nic o tym nie wiedziałam !

i pewnie oczekujesz że już mam je w piekarniku?

Doigrasz się kiedyś Abram,ja nie żartuję-

 

Głos umilkł nagle,

generał odetchnął z wyrażną ulgą,

a Rosenkrantz starał się jak umiał by nie parsknąć śmiechem.

 

Shoshana mrugnęła do niego i podała szklanki na drewnianej tacy -Mazeł tow!

 

c d n…..