Sesja

Takie hujemuje z ostrzeżeniem dla żonatych!

Mike siedział na taborecie i nerwowo obracał w palcach tlącego się papierosa. Dookoła siedzieli inni. Dwunastu pieprzonych, resocjalizowanych wydymasów, których należałoby rozwalić jednym strzałem w potylicę. Jedna kulka na każdego. Wpatrywali się tępo w siebie robiąc głupie miny.

– Pewnie wszyscy zapomnieli, jak się po ludzku uśmiechać – pomyślał – stąd te grymasy na ich twarzach.

Wkurwiała go też muzyka. Cały czas to samo. Jakiś pieprzony skrzypek rzępolił niczym nawiedzony.

W tej chwili odezwał się gość siedzący dokładnie naprzeciwko niego. Łysiejący, wystraszony i spocony.

– Ja…– jąkał się ale chyba miał ochotę powiedzieć, co mu leżało na sercu. – Ja… jaak… jak za… zaa…

– Jak kurwa co?! – Mike nie wytrzymał i poderwał się ze stołka. – Co byłeś w stanie zrobić złamasie? Jeżeli z taką determinacją naciskałeś cyngiel to by ci nawet żółw spierdolił z celownika!

Delikatny ruch dłonią terapeuty uspokoił go nieco. Usiadł na powrót i zaciągnął się papierosem. Zdziwiło go, że nikt nie obruszył się na jego wybuch agresji. – Ciekawe, jak bym mu jebnął w pysk? – Pomyślał marszcząc czoło.

Pozostali patrzyli nań, jakby nigdy w życiu nie widzieli świra czy wariata.

– Pozwól mu się wygadać – głos terapeuty był cichy, miękki i niemal aksamitny.

Pozostali skinęli głowami.

– W ten sposób do jutra tu posiedzimy! – warknął przez zaciśnięte zęby Mike. – A żona mnie zabije, bo miałem zrobić zakupy!

Wszyscy jednocześnie spojrzeli ze zdziwieniem na Mike'a. Nawet jąkała uśmiechnął się szyderczo ale zaraz zaczął znowu mówić.

Zadzwonił telefon. Telefon Mike'a.

– Słucham?

– Gdzie jesteś kochanie? Miałeś zrobić zakupy! – odezwał się piskliwy głos żony. Mike od razu wyczuł w nim tę wrodzoną, genetycznie uwarunkowaną złośliwość.

Siedzący naprzeciwko kontynuował swoją opowieść. Wywiązała się nawet dyskusja.

– Co mówisz? – Mike nie dosłyszał słów żony. Powstały dookoła gwar uniemożliwiał słuchanie.

Jąkała był przy orzeczeniu.

– Zakupy! Miałeś zrobić zakupy! – Joan darła się do słuchawki. – I gdzie ty w ogóle jesteś?

– Zamknij się – warknął Mike spoglądając z rosnącą irytacją w kierunku opowiadającego swoją historię.

– Mam się zamknąć? – żona była teraz wyraźnie poirytowana. – Mam się zamknąć? Czy zakupy to tak wiele dla ciebie? – Potok kolejnych przykrych słów popłynął z telefonu.– Znowu pijesz z kumplami? A miałeś się poprawić! Obiecałeś pójść do grupy wsparcia! Niech cię szlag, Mike!

Mike nie wytrzymał. Poderwał się na równe nogi, zrobił dwa szybkie kroki i zdzielił jąkałę w twarz.

– Chyba mówiłem, żebyś się zamknął!? Rozmawiałem z żoną!

Pozostali spojrzeli nań nawet nie ruszając się z miejsc.

– Emocje można okazywać inaczej – stwierdził terapeuta pomagając wstać znokautowanemu jąkale. – A to, co się stało, to element terapii. I widzę, że pański problem, panie Mckay, polega na czym innym. Pan ma problem w domu.

– Tak – odparł Mike siadając na taborecie. Zapalił papierosa. Zaciągnął się dymem i spojrzał z drwiną na zgromadzonych. – Mam! Gówno to kogo obchodzi! Każdy ma z żoną kłopot.

Siedzący obok Mike kiwnął mu głową, że nie wyłączył telefonu.

– O kurwa! – zaklął pod nosem Mike. Przyłożył szybko aparat do ucha. – Kochanie, zaraz będę!

– Nie wysilaj się – w odpowiedzi usłyszał drwiący głos. – Zadzwonię do kochanka, on zawsze wie co, jak i gdzie.

Mike schował telefon do kieszeni.

– Wszystko w porządku z żoną? – zapytał terapeuta. – Może chce pan walnąć go jeszcze raz? Nie ma sprawy, płacimy mu za to, żeby wkurzał członków grupy. I żeby go bili. Obok w pokoju jest pielęgniarz i zaraz go opatrzy. Za to skrócą mu wyrok. Rozumie pan, praca społeczna.

Mike wstał i zdzielił w twarz jąkałę.

Rozległ się głos dzwonka.

– Słucham? – zapytał siedzący dotąd obok Mike'a towarzysz. – Zakupy mam zrobić kochanie? Co ci potrzeba? Marchewkę? Po co ci do kurwy nędzy marchewka?

Mike odwrócił się od leżącego na podłodze jąkały i spojrzał ze zdumieniem na rozmawiającego.

Też miał kupić marchewkę.

Suka! – pomyślał Mike zbliżając się do rozmawiającego przez telefon.