Proxima Centuri – moja nagość w basenie odkryta [18+]

Świetnie napisane. Każda kolejna scena surrealistyczna, ale jakby to była tylko fasada, pod którą czuć realne życie. Problemy z sobą, ze swoim miejscem w społeczeństwie, relacje z dziećmi i żoną odarte z naiwności. Dziwaczne sytuacje, ale wszystko na poważnie, na smutno. Kilka myśli z pozoru absurdalnych, ale które dopadają chyba każdego. “I fajki, teraz bardziej żałuję, że rzucałem kiepy na trawę niż tego, że paliłem.”

Klikam, życzę powodzenia i pozdrawiam.

O coś takiego mi właśnie chodziło. Bardzo dobry tekst. Ciekawe, że nawet elementy biografii autora obrazu tutaj wplotłaś.

To chyba nostalgia, jedna wielka tęsknota za tamtymi czasami, tamtą modą, muzyką, stylem, życiem...

AP

Dziękuję. :) No początkowo miało być typowo humorystyczne, ale nie umiem w humor aż tak bardzo. Nie byłabym sobą, gdybym nie dodała tych smutnych części. 

Fanthomas

Dziękuję. ;) Przyznaję szczerze, że nie byłam tego świadoma i wynikało to z pewnej dyskusji na fantastyce, ale teraz zajrzałam do biografii autora i faktycznie fajnie się to łączy. :) 

Bardzo dobrze napisany tekst konkursowy. Logika snu w pełnej krasie, odwołania do hasła i obrazu zrealizowane aż nadto. Trudno tu na coś narzekać, doskonała robota. Chyba najlepszy tekst z dotychczas wrzuconych.

Mimo, że to nie są do końca moje klimaty, daję klika bibliotecznego.

Gratuluję i powodzenia w konkursie. 

Ach to już ostatni tekst z Obłędnii, który czytam, bo raz, że opowiadania są dla mnie niezrozumiałe, a dwa, że widzę iż inni nie mają problemu ze zrozumieniem treści, więc to chyba konkurs nie dla mnie :) Anan­ke – zgadzam się, że czytało się fajnie i powodzenia w konkursie :) Pozdrawiam :)

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

Bardzo dobre opowiadanie. Odpowiednia dawka humoru i absurdu. Czytało mi się niezwykle płynnie. Brawo ;)

„Pokój bez książek jest jak ciało bez duszy”

Trudne, smutne, ale jakie dobre!

Spodziewaj się niespodziewanego

Silver

Chyba najlepszy tekst z dotychczas wrzuconych.

Dziękuję.

Trudno tu na coś narzekać

Ale weź mi skrytykuj choć trochę, żebym miała co poprawiać. ;p

Mimo, że to nie są do końca moje klimaty

A klimaty nie Twoje z powodu…? Bo jestem ciekawa. ;)

Bardjaskier

Ach to już ostatni tekst z Obłędnii, który czytam

O, załapałam się. :D

Bardjaskier

opowiadania są dla mnie niezrozumiałe

Logika snu ma to do siebie, że nie wszystko jest zrozumiałe. I chyba też o to chodzi, o taką mnogość interpretacji, która daje sporą swobodę czytelnikowi. ;)

Cezary

Dziękuję. Trochę się martwiłam o ten humor, bo mam specyficzny, ale skoro zagrało to – ufff :)

NaNa

Trudne, smutne, ale jakie dobre!

Dziękuję. :)

Ale weź mi skrytykuj choć trochę, żebym miała co poprawiać. ;p

Nie ma sprawy. Żarty z gazami nie do końca pasowały mi do reszty tekstu. Głównie dlatego, że nastawiłem się na klimaty oniryczne, a nie ironiczne :)

A klimaty nie Twoje z powodu…? Bo jestem ciekawa. ;)

Preferuję teksty, gdzie podstawowe zależności przyczynowo skutkowe są zachowane, a klimat dziwnego snu/absurdu jest wprowadzany poprzez jeden lub kilka elementów fantastycznych.

U Ciebie ta typowa “logika snu” jest zachowana, a właściwie “odtworzona” z natury – w każdym razie mnie się często zdarza tak śnić, ale miewam też sny bardziej spójne, bliższe życiu i teksty oparte na tych drugich są mi po prostu bliższe.

Chyba podobny “zawiech” miałem u Krara – też bardzo dobry tekst, ale konkursową logikę snu widziałbym w nieco innym wydaniu. I to naprawdę nie jest jakiś zarzut, kwestia osobistych preferencji.

Nie ma sprawy.

Dziękuję.

Żarty z gazami nie do końca pasowały mi do reszty tekstu.

Właśnie tak zastanawiałam się, czy nie jest tego za dużo, zostawiłam tylko jeden żart, więc chyba do przełknięcia. ;) Dzięki. :)

podstawowe zależności przyczynowo skutkowe są zachowane

Tzn. mniej absurdu?

bardziej spójne, bliższe życiu i teksty oparte na tych drugich są mi po prostu bliższe.

Ja poszłam bardziej w obłędnie, którą wplotłam w logikę snu.

ale konkursową logikę snu widziałbym w nieco innym wydaniu.

O, widzisz, logika snu to takie przewrotne hasło. Sny często są nielogiczne. I owszem, mogą mieć logiczne prawa, ale często nie mają i to właśnie jest takie fascynujące.

I to naprawdę nie jest jakiś zarzut, kwestia osobistych preferencji.

Wiem, wiem. :)

Opowiadanie ma dwie części, pierwsza lekka i zabawna, tu bohater jest ofiarą komedii sytuacyjnej, jest tym, któremu się przydarzają różne rzeczy. Jego relacja z żoną jest ciepła i bliska. Naprawdę przyjemny tekst. Druga część całkowicie odmienna w nastroju, poważna i melodramatyczna, fabularnie poszatkowana.

Jak dla mnie dwie różne części burzą spójność całości. Ale przeczytałam z zainteresowaniem i niezmiernie spodobał mi się lot karła w kosmosie :)

Zgłaszam do biblioteki i pozdrawiam!

Dzień dobry Ananke.

Czytam Twój tekst i widzę, że on odlatuje z każdym zdaniem. I chyba o to właśnie chodziło. Jest świat, ciekawe koncepcje, dosyć oryginalne zestawienia (a nawet kontrowersyjne). Czyta się dobrze i momentami mi latał po głowie Philip K. Dick i konkretna rzecz Nasi przyjaciele z Frolixa 8 czy Trzy stygmaty Palmera Eldritcha. Może przeczytałem tylko dwie książki w życiu i stąd skojarzenia, kto wie :).

Treść zachęca do poznawania i przyznam, że od momentu największego kosmicznego odlotu opowiadania, straciłem skupienie. To wynika z mojego problemu, ale mimo tego problemu ze skupieniem, nagle mnie ta treść przykuła ponownie i sobie pomyślałem “O cholera, muszę jeszcze raz przeczytać i się skupić”. Także wrócę przeczytać dokładniej, ale już widzę sens zgłoszenia co najmniej do biblioteki.

Kilka rzeczy mnie zastanowiło:

Czym jest piłka, kiedy lalka dla dziewczynki to drugie ja – to jak własna dusza, z którą można porozmawiać.

Może ma to uzasadnienie w dalszej części tekstu, ale zdziwiło mnie skąd taki skrajny pogląd u bohatera czy narratora. To zdecydowanie jest sąd/opinia, a nie prawda ogólna. W pierwszej kolejności nasunęło mi się, że to zdanie jest autorskim wtrąceniem, a dopiero w drugiej kolejności, że jest to opinia bohatera lub jakiejś osoby wypowiadającej się.

 

Wszystko się psuje, ale po co robić testy, lepiej wprowadzić super latające wozy, niech ludzie się cieszą przed wyborami.

Ten fragment wydaje się być charakterystyczny dla luźnej komentatorskiej wypowiedzi dziennikarskiej. Oczywiście postaci występujące w opowiadaniu mogą mieć takie przemyślenia, natomiast moje przemyślenie było takie, że jest to autorski wtręt z potoku myśli :)

 

Podpisałem wszystko nagi, bo ubrania kazali zdjąć przed wejściem i spalili je na ognisku, gdzie piekli kiełbaski. Może bym zjadł jedną, ale takich mięsnych nie tykam, jestem pro wege i lubię kalafiory.

Te kiełbaski mnie tu kłują jak łóżko fakira ze zbyt małą ilością gwoździ. Nie pasują do tekstu i wydaje mi się, że tutaj po prostu z rozpędu się pojawiły na zasadzie skojarzeń, wsparte pisarskim flow, uciekającym ze smyczy. Już same kiełbaski odleciały, a dopisek o kalafiorach i wege to już trochę paliwo rakietowe dla odlotu.

Pewnie więcej mógłbym takich rzeczy wycisnąć z tekstu, ale są to stosunkowo subiektywne uwagi, związane ze spójnością estetyczną tekstu (językowo, obrazowo). To raczej kwestia doskonałości, niż dobra. Tekst jest fajny i czytelny :).

No fajne nawet bardzo.

Może na początku ciężko było w tekst wejść ale potem zassał i nie puścił. Co ciekawe nie dajesz żadnych przerywników to właściwie jeden długi ciąg niespotykanych i mocno nieoczywistych wydarzeń, który mimo wszystko się broni.

Podczas czytania miałem wrażenie chodzenia po linie gdzie momentami traciłem równowagę i miałem wrażenia że zaraz polecę w odmęty jakiegoś totalnego absurdu i chaosu ale jakoś zawsze sprowadzałaś mnie z powrotem na linę, choć to była już inna lina :) Ale w sumie mi to nie przeszkadzało a nawet wręcz przeciwnie :)

Napisane do jakiegoś stopnia brawurowo bo dokonujesz zabiegów stylistycznych, które mogą być nieco ryzykowne ale one Ci wychodzą płynnie i dobrze.

I mimo wszystkich tych niesamowitości dalej opowiadanie przypomina jakieś znajome obrazy, wydarzenia (choć może tylko ich odpryski) tak że nie czułem się totalnie zagubiony :).

Ogólnie bardzo zacna lektura wiec klikam.

EDIT: zapomniałem wspomnieć o jednym drobnym zgrzycie bo to zdanie mi trochę dziwnie zabrzmiało:

Uśmiechnięta kobieta, one zawsze mają uśmiech

Pozdrawiam i powodzenia w konkursie!

Cześć!

Z początku śmieszyło, potem przeszło w rewię gierek mężowo-żonowych, by w końcu uderzyć w poważniejsze tematy. Nie do końca skumałem, czy mamy przez cały czas tego samego bohatera, bo zwłaszcza w końcówce zapachniało Dickiem, ale przecież (chyba) tak miało być. Przyznam, że w tej końcówce, to zacząłem się już nieco gubić i parłem naprzód siłą rozpędu, ale całość bardzo mi się spodobała. Świat wciąż się zmienia, postacie również, jedynie bohater dzielnie brnie przed siebie mimo braku zrozumienia sytuacji (Żona kazała, więc…). Czysta logika snu ;-)

Przeskoków jest tak dużo, że nie ma co przywiązywać się do miejsca i od razu robi się lepiej.

W sam raz na Obłędnię, nieźle napisane i zdecydowanie zakręcone.

3P dla Ciebie: Pozdrawiam, Powodzenia w konkursie i Polecam do biblio!

„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski

Chalbarczyk

Jak dla mnie dwie różne części burzą spójność całości.

Rozumiem. Z mojej strony był to celowy zabieg – pokazać, że w miarę jak bohater zbliżał się do rozwiązania zagadki, nadciągały coraz mroczniejsze chmury. Jeśli w Twoim odczuciu to nie wyszło – no nic, postaram się następnym razem bardziej. :)

Ale przeczytałam z zainteresowaniem i niezmiernie spodobał mi się lot karła w kosmosie :)

Cieszy mnie, że tekst i tak się podobał. ;)

Pozdrawiam!

Vacter

Hej :)

Czytam Twój tekst i widzę, że on odlatuje z każdym zdaniem.

Widzę, że nie tylko teksty były pisane w konwencji dreamlike, bo czytać też można jak we śnie. :)

Nasi przyjaciele z Frolixa 8 czy Trzy stygmaty Palmera Eldritcha.

O, muszę nadrobić, bo tego akurat nie znam. ;)

Także wrócę przeczytać dokładniej

To zapraszam. :D

Może ma to uzasadnienie w dalszej części tekstu, ale zdziwiło mnie skąd taki skrajny pogląd u bohatera czy narratora. To zdecydowanie jest sąd/opinia, a nie prawda ogólna.

Ten pogląd wynika z życia bohatera, tylko nie wiem, czy mam pisać, bo w końcu do końca doczytałeś?

 Ten fragment wydaje się być charakterystyczny dla luźnej komentatorskiej wypowiedzi dziennikarskiej. Oczywiście postaci występujące w opowiadaniu mogą mieć takie przemyślenia, natomiast moje przemyślenie było takie, że jest to autorski wtręt z potoku myśli :)

Czyli studia gdzieś tam się za mną ciągną? ;) Hm, ogólnie ten bohater jest bardziej taki marudny, trochę tam lubi ponarzekać, a że styl ma taki – ciężko mi coś poradzić. Musiałabym pomyśleć nad tym. ;)

Nie pasują do tekstu i wydaje mi się, że tutaj po prostu z rozpędu się pojawiły na zasadzie skojarzeń, wsparte pisarskim flow, uciekającym ze smyczy. Już same kiełbaski odleciały, a dopisek o kalafiorach i wege to już trochę paliwo rakietowe dla odlotu.

A czemu kiełbasek nie mogli piec na ognisku? XD To trochę taka scena absurdu, jak we śnie, kiedy idziemy ulicą, bo chcemy wejść do sklepu, a ktoś robi jajecznicę na masce auta – niby dziwne, ale nie zastanawia nas to, idziemy dalej, bo śnimy, bo przecież chcemy wejść do sklepu. Samo to, że lubi kalafiory i jest wege wynika z faktu, że narracja nie jest zwykłą pierwszoosobową (bo wtedy racja, to nie ma sensu), narracja to snucie opowieści, poniekąd opowiadanie historii-monologu drugiej osobie, a przy tym takie wtrącenia (wg mnie) mają rację bytu. ;)

Tekst jest fajny i czytelny :).

O, skoro czytelny to dobrze, początkowo bałam się, że czytelnicy uznają „nic nie rozumiem”. ;)

Dzięki za komentarz i przemyślenia, pozdrawiam!

Edward Pitowski

Może na początku ciężko było w tekst wejść ale potem zassał i nie puścił.

O, jak fajnie czytać takie różne opinie, gdzie wyżej ktoś pisał, że początek bardziej przyjemny, a druga połowa już mniej. ;)

Co ciekawe nie dajesz żadnych przerywników to właściwie jeden długi ciąg niespotykanych i mocno nieoczywistych wydarzeń, który mimo wszystko się broni.

To taki jeden, długi sen, bez przerywników, sen za snem. :D

Napisane do jakiegoś stopnia brawurowo bo dokonujesz zabiegów stylistycznych, które mogą być nieco ryzykowne ale one Ci wychodzą płynnie i dobrze.

Łał, dzięki za komentarz i bardzo miło, że ryzyko mi się opłaciło. :)

EDIT: zapomniałem wspomnieć o jednym drobnym zgrzycie bo to zdanie mi trochę dziwnie zabrzmiało:

Uśmiechnięta kobieta, one zawsze mają uśmiech

Hm, chodziło mi o to, że te kobiety z reklam zawsze są uśmiechnięte. Nie wybrzmiało to tak?

Dziękuję i pozdrawiam!

Krar

Cześć!

Nie do końca skumałem, czy mamy przez cały czas tego samego bohatera, bo zwłaszcza w końcówce zapachniało Dickiem, ale przecież (chyba) tak miało być.

Na koniec wszystko się wyjaśnia, tam w rozmowie z Centurią od pytania, co czuł, kiedy go przemienili. :)

W sam raz na Obłędnię, nieźle napisane i zdecydowanie zakręcone.

Dziękuję za komentarz i za podsumowanie. Miało być trochę jak w snach, więc chyba w miarę wyszło. :D A gdzieś tam jeszcze chciałam, żeby tekst przedstawiał coś więcej. ;)

Pozdrawiam!

Dzień dobry, przeczytałam z zainteresowaniem, choć gdzieś od połowy opowieść zaczęło mi się nieco dłużyć. Niemniej, całość bardzo sprawnie napisana. Wizja przyszłości zatopiona w absurdzie interesująca. Pozdrawiam,

Logika snu wywiodła mnie trochę poza granice mojej strefy komfortu. Ale niektóre rzeczy doceniam (dwuznaczność karła na przykład).

Podziwiam wyobraźnię. Po raz kolejny stwierdzam, że moje sny są strasznie logiczne i właściwie nudne. Że na początku snu miałam dwie pary butów, a później jakoś się zapodziały i szłam boso. Gdzie mi tam do wywiadu z gwiazdą…

Babska logika rządzi!

Łał, jestem pod wrażeniem, dla mnie najlepszy do tej pory tekst, ale nie przeczytałam jeszcze wszystkich, czytam w kolejności ich wystawienia. Brawo. Nie sprawdziłam też czy jest już w bibliotece czy nie, ale jeśli nie, to dam kliczka. 

Baska.Szczepanowska – cieszę się, że dotrwałaś do końca. :)

Finklo, moje sny są za to zbyt dziwne. XD Odnośnie butów, śniłam niedawno, że jestem w wielkim sklepie z butami, a tam była impreza, przy stole kolega z liceum, który cały czas opowiadał jeden żart jak robot. Podeszłam do miejsca z moim imieniem, ale przeniosło mnie do lasu razem z całą imprezą. Patrzę – a ludzie przy stole to kukły bez twarzy. W drzwiach (choć ścian już nie było) stoi Myszka Minnie i zachęca do kupowania butów, które wiszą na drzewach. Oglądam buty, a las się zapada, tworzy wielką kołdrę, więc łapię kapcie do spania i przykrywam się kołdrą z lasu. Więcej nie pamiętam. :D

Łał, jestem pod wrażeniem, dla mnie najlepszy do tej pory tekst, ale nie przeczytałam jeszcze wszystkich, czytam w kolejności ich wystawienia.

Nova – dziękuję. :) Też czytam w kolejności wystawienia, konkurs jest świetny, jeśli chodzi o różne spojrzenia na absurdalne wydarzenia.

Hej,

pod moim opkiem napisałaś, że jest jednym z najnormalniejszych. Teraz to czuję, zwłaszcza w kontraście do Twojego :P Ja ze swoim dość logicznym umysłem mam trudności w poruszaniu się po absurdach, a tutaj jest ich sporo.

I żadne z powyższych nie jest zarzutem, wprost przeciwnie – podziwiam wyobraźnię i umiejętność stworzenia z tego zgrabnej całości – wymagało to zarówno dobrej techniki (a tekst napisany jest bdb), jak i kreatywności. To naprawdę imponujące, że potrafisz stworzyć coś takiego ze swobodą i lekkością.

I chociaż czytanie tekstów na “Obłędnię” jest dla mnie wyzwaniem, bo nie są to opka, po które normalnie bym sięgnęła, jest coś nowego w tym doswiadczeniu :P

Hej!

Teraz to czuję, zwłaszcza w kontraście do Twojego :P

XD

Dziękuję za komentarz. ;) Myślę, że takie konkursy pokazują, jak się fajnie różnimy właśnie w kontekście tego podejścia do tworzenia tekstów w obrębie jednego gatunku. Przy zwyczajnych konkursach różnice są bardziej płynne i mniej dostrzegalne. A tutaj – no co tekst to inne podejście, zupełnie inny rodzaj szaleństwa. :D

Na pewno na koniec postaram się podsumować wszystkie teksty, a jak starczy mi czasu, pobawię się w różne zestawienia. :)

Bardzo inteligentny erotyk astropsychogonadalny. Płeć bohatera / pohaterki fika parę kozłów, klimat snu nie pozwala uporządkować znaczeń, co jest przeszłością, co przyszłością, kto, gdzie i kiedy, która gwiazda jest tylko wspomnieniem, a która ozdobą, kto chciał basen, a kto skąpał się w międzygwiezdnym promieniowaniu…

Mamy tu do czynienia z przepływem emocji bardzo silnym – jeśli damy się mu porwać, nieważnym staje się absurdalność pewnych zestawień – całość ma kształt terapii, gdzie przez odmęty dzieciństwa, zmianę płci, amnezję – za sprawą marzeń, przygód sennych i alkoholowego zamroczenia – dochodzimy do jakiejś koncepcji jedni, do kulisto-sferycznej pełni, choć czasem pustej, czasem skarlałej – jednak oddziałującej mocno, bo poruszającej ogólnoludzkie nuty.

Wybór. To słowo, którego unikam.

Mógłbym cytować wiele tekstów z tego dzieła, ale wybrałem tylko to.

Wybory męczą, kosztują, są trudne. Uciekamy od tych trudności – o wiele łatwiej jest żyć na automacie. Nie zastanawiać się, nie zagłębiać – prześlizgiwać po powierzchni.

Autorka tutaj jednak nam nie odpuszcza, nie prześlizguje się po powierzchni – w warstwie bezpośredniej mamy sen, w którym poszczególne obrazy wynikają ze sobą na zasadzie emocjonalnej a nie logicznej – ale głębiej jest pytanie o sens i o to, czy ten wybór, który mamy, jest rzeczywiście naszym wyborem? Czy to rodzice nas ukształtowali? A ich – ich rodzice? Czy teraz, gdy są starzy i schorowani – mamy prawo mieć do nich pretensje o to, że zmienili nam płeć wbrew woli? Zresztą o jakiej można mówić woli, skoro mieliśmy osiem lat?

Mam wrażenie, że utwór jest prawdziwy, zadzwiająco prawdziwy, jak na tekst tak mocno stojący absurdami.

Wspomniane tu było:

fanthomas

Ciekawe, że nawet elementy biografii autora obrazu tutaj wplotłaś.

A ja mam wrażenie, że autorka musiała czerpać też ze skarbca własnej autobiografii, by uczynić utwór tak mocno prawdziwym (oczywiście, wcale tak być nie musiało, może tu wystarczył dar obserwacji, bardzo szczegółowej, wnikliwej obserwacji rzeczywistości).

Humor – również absurdalny – ale do mnie dociera.

Całość – pomysł, fabułę, wykonanie – oceniam bardzo wysoko.

Kliknąłbym, ale już naklikane.

entropia nigdy nie maleje

Tak ładnie napisałeś o moim opowiadaniu, że nie wiem, co odpisać. :) 

Lubię trudne wybory w tekstach, czy to pisząc o nich sama, czy to czytając u innych – to coś takiego, co zostaje w nas, naznacza, nie pozwala zapomnieć. Bo nigdy nie mamy pewności. I nie istnieje (na razie?) cofanie w czasie. 

zasadzie emocjonalnej a nie logicznej

Bo ja z logiką mam niewiele wspólnego, a z forum wiem, że jestem emocjoholikiem. 

Mam wrażenie, że utwór jest prawdziwy, zadzwiająco prawdziwy, jak na tekst tak mocno stojący absurdami.

Dziękuję za ten rozbudowany komentarz. I bardzo cieszy mnie, że gdzieś pod tymi utkanymi przeze mnie absurdami, dałeś radę wyłowić moje przesłania i myśli, które dość luźno porozrzucane po tekście, łączą się w całość. 

A ja mam wrażenie, że autorka musiała czerpać też ze skarbca własnej autobiografii,

Zazwyczaj staram się, żeby bohaterowie byli ode mnie różni, żeby ich życie nie łączyło się z moim, żeby ich lęki/pragnienia, nie były tożsame. A skoro wyszło naturalnie – to dla mnie miły komplement. :) 

Humor mam specyficzny, więc fajnie, że trafiał. :D

Dziękuję za tak wnikliwy komentarz, 

pozdrawiam serdecznie, 

Ananke

Pozytywy w komentarzu jak najbardziej zasłużone, zresztą – wiele rzeczy pominąłem – jak na przykład wątki ekologiczne – bo utwór jest bogaty, można by go rozkładać na części pierwsze.

Sporo rodzynek tam wrzuciłaś :D

Pozdrawiam równie serdecznie,

Jim

entropia nigdy nie maleje

Różne rzeczy się tam znalazły, można powiedzieć, że jest jak sernik z rodzynkami. :D 

Co do ekologii, nadchodzi popularne święto i kolejne tony plastiku… 

Po pierwsze cudownie szalony tytuł, który stanowi ciekawą zapowiedź tego, co czeka czytelnika dalej. A dalej to już zupełne szaleństwo, koleś zamieniony w karła, gwiazda, która czuje się planetą, szybowanie po kosmosie i podsłuchiwanie rozmów Saturna i Urana… Muszę przyznać, że masz świetne pomysły. Opisy mi się również podobały, sprawnie się posługujesz słowami. Wydarzenia w tekście czasami wydawały mi się losowe, ale ostatecznie tekst złożył się w jedną całość, logiczną na swój sposób. Podobało się!

Ciekawy obraz, zastanawiałam się czy dama chowa sekrety, czy przeciwnie, wyciągając je wyciągając je z sekretnego kuferka. Może je pośpiesznie wykrada?

O, teraz już wiem! XD Bardzo mi się podobało, pomysł, klimat i całość fajnie poprowadzona, w tym, refleksje bohatera, które popychają akcje. To wydaje się takie naturalne w surrealiźmie, absurdzie, logice snu i obłędni. A, tajemnice wywiadu i kontrwywiadu zostały odkryte. :-)) Kupiło mnie naturalne wyjaśnienie odnoszące się do obrazu i hasła. Odjechane, lecz oczywiste. 

Opko zdecydowanie piórkowe z jednym mankamentem – wymagałoby ciut wygładzenia pod kątem: technicznym, tj, redakcyjnym, kilka przykładów podałam poniżej oraz przyjrzenia się, które z "gadżetów" niezbyt wiele wnoszą do całości, aby nie przytłaczać ich liczbą, gdyż miejscami się to zdarza.

Drobiazgi:

,rozchodzi się na salon z prędkością światła.

przez?

,Dwie osoby szarpią za lalkę, aż wyrywają jej nogi

Chyba "szarpać kogo/coś"? Gdyby sformułowanie było w dialogu lub myślach bohatera – ok, lecz pojawia się w narracji. Narrację prowadzisz w czasie teraźniejszym, wysycasz refleksjami prowadzonymi na bieżąco przez postać, jednakże jest tam również trzeci pkt widzenia, narratorski.

,Uśmiechnięta kobieta, one zawsze mają uśmiech. Robiłem takie gwiazdom porno, kuszące i rozciągnięte.

Tu chyba jakiś kiks z odmianą. Odnosisz do uśmiechu, ust czy gwiazd porno?

Powodzenia w konkursie. Dla mnie, najlepsze opko do tej pory w konkursie.

pzd srd :-)

a

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Po pierwsze cudownie szalony tytuł, który stanowi ciekawą zapowiedź tego, co czeka czytelnika dalej. 

Sonato,

dopiero później przypomniałam sobie, że znaczek +18 może trochę zmylić i sprawić, że nie każdy zajrzy, bojąc się zbyt perwersyjnego opowiadania. XD

Dziękuję za komentarz, cieszę się, że opowiadanie było na tyle szalone, żeby zaciekawić i na tyle zrozumiałe, żeby te wszystkie przypadkowe momenty połączyły się w całość. :)

Asylum,

Ciekawy obraz, zastanawiałam się czy dama chowa sekrety, czy przeciwnie, wyciągając je wyciągając je z sekretnego kuferka. Może je pośpiesznie wykrada?

O widzisz, interpretacja jest też w tytule, bo to “Keeping secrets”. :D

wymagałoby ciut wygładzenia pod kątem: technicznym, tj, redakcyjnym

Muszę jeszcze raz przeczytać, żeby trochę wyłapać. ;)

A, tajemnice wywiadu i kontrwywiadu zostały odkryte. :-))

To super, że wszystko się wyjaśniło, bo gdzieś tam mignęło mi, że nie każdy zrozumiał, więc początkowo trochę obawiałam się, że może być zbyt zakręcone, jak to u mnie. :D

Dziękuję za komentarz, błędy poprawię od razu (o ile portal pozwoli, bo ostatnio mam coś pecha…). , Bardzo miło, że wskazałaś błędy.  Jedynie zastanawiam się z tym salonem, przez salon czy po salonie? Jak ten dźwięk może się rozchodzić? Zmieniłam na Twoją wersję, ale jeszcze się tak zastanawiam… :) Mówi się, że dźwięk niesie się po wodzie, więc może po salonie też będzie okej? Czy już nie? 

Edycja: błędy oczywiście poprawiłam. :) 

Sympatyczne :)

Przynoszę radość :)

Dziękuję, Anet. :) Cieszę się, że nie przytłoczyło. :)

Leżało w kolejce, bo teksty z “Obłędni” są za trudne dla mnie, nawet gdy czytają się łatwo jak Twój. Muszę mieć długie przerwy między nimi. Jeżeli Twój tekst jest zmyślony na potrzeby konkursu, to myślę, że nigdy Cię nie doścignę, nawet nie będę próbował. Jeżeli jest odbiciem snów, to tym bardziej, bo nic takiego mi się nie śniło, żeby napisać o tym. :)

Wiem coś o tym, wszystkie przeczytałam i to w dość bliskim odstępie, w pewnym momencie można dostać kręćka. :D

Dziękuję za przybycie i komentarz. :) 

Tekst jest zmyślony na konkurs, ale sny też mam dość dziwne. :) 

Najdziwniejszy jest sen, w którym jesteśmy wszyscy.

Ktokolwiek nas śni, chciałbym wiedzieć, kiedy się wreszcie przebudzi z tego koszmaru?

entropia nigdy nie maleje

Jak to mówili: La vida es sueno… Albo jakoś tak, bo pamięć może zawodzić. ;) 

Wszystko zależy, jaki to gatunek. :)