Wkurzenie się opłaca

Po za­koń­cze­niu pierw­sze­go po­sie­dze­nia Sejmu nowej ka­den­cji, młody poseł spo­strzegł na ko­ry­ta­rzu star­sze­go par­la­men­ta­rzy­stę. Do­tych­czas miał moż­li­wość słu­chać tego czło­wie­ka wy­łącz­nie w telewizji, więc po­sta­no­wił wy­ko­rzy­stać oka­zję. Pod­szedł i za­ga­ił.

– To jak to z nimi jest, co?

– Ale z kim wła­ści­wie?

– No z pił­ka­rza­mi – od­po­wie­dział młody poseł.

– Ale co ma z nimi być?

– Bo pro­szę po­my­śleć. W klu­bach grają na­praw­dę fajną piłkę. Miłą dla oka, sku­tecz­ną. A nie mó­wi­my tutaj o pod­rzęd­nych ze­spo­łach z lig na mar­gi­ne­sie eu­ro­pej­skiej piłki. Pre­mier Le­ague, Serie A, La Liga, no sam top!

– No prze­cież takie do­sta­li wy­tycz­ne, więc o co panu wła­ści­wie cho­dzi? – zapytał starszy poseł z lekką irytacją w głosie.

– Mo­ment, jakie wy­tycz­ne?

– Pan tak na po­waż­nie?

– Nie żar­to­wał­bym w ta­kiej kwe­stii. Po­zwo­lę sobie za­py­tać raz jesz­cze, jakie wy­tycz­ne?

Roz­mów­ca wes­tchnął, po czym od­po­wie­dział spo­koj­nym gło­sem:

– Fi­nan­so­wa­nie ne­ga­tyw­ne bu­dże­tu pań­stwa. Mówi to coś panu?

– Prze­pra­szam, ale chyba za panem nie na­dą­żam – ostroż­nie od­po­wie­dział męż­czy­zna.

Roz­mów­ca po­now­nie wes­tchnął. Po dłuż­szej chwi­li po­sta­no­wił wy­ja­śnić:

– Ilość ne­ga­tyw­nych emo­cji w na­ro­dzie jest sto­sow­nie prze­twa­rza­na i ge­ne­ru­je zysk do bu­dże­tu.

– Pan poseł raczy żar­to­wać! – wy­krzyk­nął męż­czy­zna.

– By­naj­mniej, pan zdaje się pierw­szą ka­den­cję w sej­mie?

– No tak.

– Wie pan skąd się biorą wpły­wy do bu­dże­tu? – za­py­tał star­szy poseł.

– No… Z po­dat­ków? – nie­pew­nie od­po­wie­dział męż­czy­zna.

– Po­dat­ki? Nie, to je­dy­nie drob­nia­ki. Praw­dzi­wa kasa jest wy­twa­rza­na w ge­ne­ra­to­rze ne­ga­tyw­nym. W każ­dym razie po­śred­nio. – Wi­dząc skon­fun­do­wa­nie na twa­rzy roz­mów­cy, kon­ty­nu­ował. – Naj­pierw ku­mu­lu­je­my ne­ga­tyw­ne emo­cje w Po­la­kach, a potem ma­szy­na prze­ra­bia je na sztab­ki złota, naj­wyż­szej próby. Trze­ba tylko raz na jakiś czas do­le­wać wody. Otrzy­ma­ne sztab­ki sprze­da­je­my po ce­nach hur­to­wych i z tego mamy pie­nią­dze w bu­dże­cie. Pro­ste jak bu­do­wa cepa.

– Panie pośle, pan sobie ze mnie, za prze­pro­sze­niem, robi jaja! – Męż­czy­zna wy­raź­nie się zde­ner­wo­wał.

– Pro­szę się uspo­ko­ić. Żad­nych jaj sobie nie robię. Musi pan na spo­koj­nie po­roz­ma­wiać z po­słem Bie­drzyc­kim, on to przy­stęp­nie wy­ja­śni.

Młody par­la­men­ta­rzy­sta sta­nął jak wryty. Zmarsz­czył czoło i chłod­nym tonem za­py­tał:

– Bie­drzyc­ki? To­masz Bie­drzyc­ki? To on jest cza­sem z par­tii X?

– Ano jest, to jakiś pro­blem?

– Prze­cież to są nasi naj­gor­si wro­go­wie! Mie­li­śmy przed nimi chro­nić Pol­skę! – wy­krzyk­nął wzbu­rzo­ny męż­czy­zna.

Star­szy poseł w od­po­wie­dzi za­śmiał się na cały głos. Pod­szedł bli­żej do młod­sze­go ko­le­gi, zła­pał go za ramię i spo­koj­nym gło­sem od­po­wie­dział.

– Pan je­steś tu nowy, to może nikt nie wy­tłu­ma­czył. Ta cała wojna mię­dzy par­tia­mi to tylko tak pod pu­blicz­kę.

– To zna­czy?…

– To zna­czy, jedna wiel­ka ście­ma. Ge­ne­ru­je nam masę ne­ga­tyw­nych emo­cji w na­ro­dzie to pod­sy­ca­my ten niby kon­flikt. – Męż­czy­zna wy­mow­nie ski­nął głową i zro­bił w po­wie­trzu gest przy­po­mi­na­ją­cy cu­dzy­słów. Po tym kon­ty­nu­ował:

– Taka po­la­ry­za­cja spo­łe­czeń­stwa to ge­nial­na wręcz po­żyw­ka dla ge­ne­ra­to­ra ne­ga­tyw­ne­go. Sztab­ki złota, a w kon­se­kwen­cji pie­nią­dze lecą jak sza­lo­ne.

Młod­szy par­la­men­ta­rzy­sta po­bladł i osu­nął się na pod­ło­gę.

– Pan nie robi tutaj scen! – Star­szy poseł wzbu­rzył się wy­raź­nie.

– Prze­pra­szam, ale tro­chę mnie to przy­tło­czy­ło. – Męż­czy­zna wstał, po­pra­wił ma­ry­nar­kę i za­py­tał:

– To, w jakim celu or­ga­ni­zu­je się wy­bo­ry? Nie pro­ściej by­ło­by rzą­dzić bez prze­rwy i cały czas ata­ko­wać opo­zy­cję? – za­py­tał.

Twarz par­la­men­ta­rzy­sty wy­peł­nił szcze­ry uśmiech.

– To tak nie dzia­ła, mu­si­my two­rzyć po­zo­ry, bo się jesz­cze lu­dzie po­ka­pu­ją! – Star­szy poseł za­czął się śmiać. – Po chwi­li spo­waż­niał i dodał, już po­nu­rym gło­sem:

– To by cał­ko­wi­cie zruj­no­wa­ło bu­dżet. Nie chce­my po­wro­tu do roku dzie­więć­dzie­sią­te­go dru­gie­go.

– Dla­cze­go aku­rat do niego? – z za­cie­ka­wie­niem za­py­tał młody poseł.

Star­szy męż­czy­zna wes­tchnął i od­po­wie­dział:

– Pan to na­praw­dę nic nie ogar­niasz. Jak pan tutaj w ogóle tra­fił? Zresz­tą nie­waż­ne. – W tym miej­scu zro­bił dłuż­szą pauzę. Chwi­lę póź­niej po­wie­dział: – Czas na krót­ką lek­cję hi­sto­rii. Za cza­sów PRL wro­giem na­ro­du był ka­pi­ta­li­stycz­ny Za­chód. To ge­ne­ro­wa­ło pewną ilość go­tów­ki. Bez szału, ale pań­stwo jakoś tam funk­cjo­no­wa­ło. Potem mie­li­śmy ten cały Okrą­gły Stół i za­sad­ni­czo wro­giem stali się ko­mu­ni­ści. Silne emo­cje, zna­czy się dużo złota z ge­ne­ra­to­ra.

Młody poseł słu­chał tego z za­cie­ka­wie­niem, a jego roz­mów­ca kon­ty­nu­ował.

– No, ale potem chło­pa­kom od Ol­szew­skie­go za­chcia­ło się fak­tycz­nych roz­li­czeń po­przed­niej ekipy i spra­wa się po­chrza­ni­ła. – Męż­czy­zna spo­chmur­niał. – Na biegu mu­sie­li­śmy wy­kom­bi­no­wać źró­dło ne­ga­tyw­nych emo­cji.

– A ko­mu­ni­ści? Nie dało się ich dalej doić? – za­py­tał młod­szy poseł.

– Nie, tu już emo­cje tro­chę przy­ga­sły. Osta­tecz­nie sta­nę­ło na tym, że jeden z po­słów po wy­ciecz­ce do USA podpatrzył, że sys­tem dwu­par­tyj­ny świet­nie po­la­ry­zu­je spo­łe­czeń­stwo. A tam, gdzie jest po­la­ry­za­cja bę­dzie też masa ne­ga­tyw­nych emo­cji. Sys­tem, jak sam pan widzi, spraw­dził się do­sko­na­le.

– Pro­szę mi jesz­cze po­wie­dzieć, skąd wła­ści­wie zna­leź­li­ście tę ma­szy­nę? Ten ge­ne­ra­tor… Jak mu tam było?

– Ge­ne­ra­tor ne­ga­tyw­ny.

– Wła­śnie, to skąd go mamy?

Roz­mów­ca uśmiech­nął się i od­po­wie­dział:

– Po dru­giej woj­nie świa­to­wej na te­re­nie Wil­cze­go Szań­ca pro­wa­dzo­ne były prace ziem­ne. Po dwóch la­tach ko­pa­nia ro­bot­ni­cy od­kry­li ma­szy­nę i prze­ka­za­li ją na Po­li­tech­ni­kę War­szaw­ską. Tam zo­sta­ła od­re­stau­ro­wa­na i od tej pory sobie pra­cu­je i utrzy­mu­je to za­py­zia­łe pań­stwo.

W tym mo­men­cie na­stą­pi­ła długa cisza. Młody poseł wy­raź­nie nad czymś my­ślał. Osta­tecz­nie po­sta­no­wił się ode­zwać:

– A niech mi pan jesz­cze powie jedną rzecz. Jaki jest plan na wy­pa­dek, gdyby spo­łe­czeń­stwo jed­nak się po­go­dzi­ło i za­bra­kło­by ne­ga­tyw­nych emo­cji?

– Żeby unik­nąć kra­chu go­spo­dar­cze­go mu­sie­li­by­śmy się­gnąć po osta­tecz­ne roz­wią­za­nie. Po­dob­nie zresz­tą, jak twór­cy ge­ne­ra­to­ra.

– Co ma pan na myśli?

Star­szy męż­czy­zna spoj­rzał mu głę­bo­ko w oczy, na­stęp­nie pod­szedł bli­żej i wy­szep­tał do ucha:

– Wtedy panie pośle przyj­dzie pora na trze­cią wojnę świa­to­wą.