Ad Hominem.

Witaj ponownie. :)

Fajnie, że próbujesz innych utworów, tym razem prozatorskich. :)

 

Powinieneś na spokojnie przeczytać sobie kilkakrotnie cały tekst, ponieważ zawiera sporo usterek językowych. 

Do poprawy jest również zapis dialogów; zamieszczam Ci tutaj nieoceniony Poradnik autorstwa Drakainy, w którym znajdziesz wiele ważnych wskazówek, porad oraz linków, m. in. odnośnie zapisu dialogów właśnie:

https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842842

 

Pozdrawiam serdecznie, powodzenia. :)

Edycja – istotna kwestia – po tytule nie stawiaj kropki.

Pecunia non olet

Dziękuję za radę! 

Człowiek - to brzmi dumnie!

Hej 

Po przeczytaniu Twojego tekstu muszę stwierdzić, że poruszasz ważną kwestię. I dobrze, że bierzesz się za trudne tematy, bo o nich warto pisać :) Ta historia trochę skojarzyła mi się z opowieścią wigilijną. Zepsuty jegomość zostaje nawiedzony w Twoim przypadku przez jednego, nazwijmy go, ducha. Morał historii jest oczywisty jak u Dickensa. Jednak u Ciebie jest za mało informacji. Czemu Oskar jest tak zepsuty, że wyżywa się na słabszych? Czemu jest dla niego za późno? Dobrze jest nieco nakreślić tło wydarzeń, by czytelnik lepiej zrozumiał co chcesz przekazać. Wydaje mi się, że trochę poszedłeś na skróty a niepotrzebnie. Zgodnie z tym, co napisała bruce dobrze by było też uporządkować całość, bo jest napisana nieco chaotycznie. 

No i poprawić błędy :) 

Pozdrawiam 

"On jest dziwnym wirtuozem – Na organach ludzkich gra Budząc zachwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Powiedz, kogo obchodzi gra, Z której żywy nie wychodzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złudzenia! Na sobie testujemy Każdą prawdę i mit."

“Po przeczytaniu Twojego tekstu muszę stwierdzić, że poruszasz ważną kwestię. I dobrze, że bierzesz się za trudne tematy, bo o nich warto pisać :) Ta historia trochę skojarzyła mi się z opowieścią wigilijną. Zepsuty jegomość zostaje nawiedzony w Twoim przypadku przez jednego, nazwijmy go, ducha. Morał historii jest oczywisty jak u Dickensa. Jednak u Ciebie jest za mało informacji. Czemu Oskar jest tak zepsuty, że wyżywa się na słabszych? Czemu jest dla niego za późno? Dobrze jest nieco nakreślić tło wydarzeń, by czytelnik lepiej zrozumiał co chcesz przekazać. Wydaje mi się, że trochę poszedłeś na skróty a niepotrzebnie. Zgodnie z tym, co napisała bruce dobrze by było też uporządkować całość, bo jest napisana nieco chaotycznie. “

 

Właściwie – chaos to coś, co planowałem od początku tego utworu – jako, że to strona dot. fantastyki to cały ten króciutki wątek stał się chaotycznym przedstawieniem burzy myśli młodego człowieka, to taki zamierzony “performance” – może nieudany! Nie jestem wielkim pisarzem, nie mniej chciałem by każdy mógł wytworzyć sobie po tym tekście pole interpretacyjnie. Dlaczego za późno? Bohater nie chciał pomocy, można się chyba domyślić. To krótki tekst, nie chciałem się zbytnio rozpisywać, bo chciałem w ogóle sprawdzić swój “styl”, który jest moim zdaniem – fatalny. Dlaczego jest zepsuty? To kwestia, którą słabo poruszyłem ze względu na ten “kult chaosu” w tym utworze. On sam tego nie wiedział. Nie mniej – dziękuję za opinię! 

Pozdrawiam, błędów postaram się unikać.

Człowiek - to brzmi dumnie!

 Miałeś pomysł, na scenkę poruszającą ważny problem, ale – mówię to z prawdziwą przykrością – zamordowałeś ją fatalnym wykonaniem. Część błędów i usterek wymieniłam w łapance, jednak wiedz, że poprawienia wymaga niemal każde zdanie.

Mam wrażenie, że może zainteresować Cię ten wątek: http://www.fantastyka.pl/loza/17

 

Ad Hominem. → Kropka w tytule jest błędem, usuń ją.

 

…oso­bom. Na ze­ga­rach do­cho­dzi­ła go­dzi­na pięt­na­sta, kiedy na szkol­nym ko­ry­ta­rzu stały na­prze­ciw sie­bie dwie osoby. → Czy to celowe powtórzenie?

 

…głos mó­wią­cy po­gar­dli­wie wobec dru­gie­go roz­mów­cy sta­nął. → Zdanie do remontu.

Ktoś może mówić jakimś głosem, ale głos nie mówi. Można mówić do drugiej osoby, ale nie można mówić wobec osoby. Co to znaczy, że głos stanął?

 

Po chwi­li Oskar wy­buchł się śmie­chem – Po­patrz na sie­bie czło­wie­ku, co ty sobą niby re­pre­zen­tu­jesz? → Wybuchł granat, ale nie Oskar. Zbędny zaimek zwrotny. Brak kropki na końcu zdania. Wypowiedź dialogową zapisujemy w nowym wierszu. Winno być:

Po chwi­li Oskar wy­buchnął śmie­chem.

– Po­patrz na sie­bie czło­wie­ku, co ty sobą re­pre­zen­tu­jesz?

 

…kon­ty­nu­ował swój mo­no­log po­staw­ny męż­czy­zna. Może, nie po­staw­ny, – bliż­sze jego po­sta­wie by­ło­by… → Brzmi to fatalnie. Zbędny zaimek. Przed półpauzą nie stawia się przecinka.

 

Oskar pa­trzył się na nie­zna­ne­go mu bli­żej chłop­ca z po­li­to­wa­niem. → Zbędny zaimek zwrotny.

Proponuję: Oskar z po­li­to­wa­niem pa­trzył na nie­zna­ne­go mu bli­żej chłop­ca.

 

Dla­te­go, że… chło­piec ten wy­glą­dał mu na słab­sze­go, bied­niej­sze­go. Chło­piec ten zo­stał przez na­sze­go Oska­ra rzu­co­ny na zie­mię… → Czemu tu służy wielokropek? Nie można wyglądać komuś. Oskar nie jest nasz. Skoro rzecz dzieje się na szkolnym korytarzu, to nie było tam ziemi.

Proponuję: Dla­te­go, że chło­piec wy­glą­dał na słab­sze­go, bied­niej­sze­go. Oskar rzucił/ popchnął go na podłogę…

 

Leżał. Sku­lo­ny wzdłuż szaf­ki… → Komuś skulonemu, czyli zwiniętemu jak kulka, raczej trudno leżeć wzdłuż czegoś.

 

Czy był on zmę­czo­ny ży­ciem? → Zbędny zaimek.

 

…chciał­bym Ci za­zna­czyć że… → …chciał­bym ci za­zna­czyć że…

Zaimki piszemy wielka literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie.

 

Emil nie mógł do­koń­czyć swo­jej próby obro­ny… → Zbędny zaimek.

 

Emil za to był osobą ra­czej bied­ną. Przez Oska­ra i jego grup­kę uwa­ża­ny był za dzi­wa­ka, nie był bo­ga­ty… → Niepotrzebnie wciąż powtarzasz to, co czytelnik już wie.

 

No, nie zu­peł­nie. → No, niezu­peł­nie.

 

…coś, czego “Oska­ria­to­wi” bra­ko­wa­ło. → Dlaczego Oskariat?

 

Tak czy ina­czej – Go­liat wy­grał nad Da­wi­dem, a ra­czej – Oskar wy­grał nad Emi­lem. → Tak czy ina­czej – Go­liat wy­grał z Da­wi­dem, a ra­czej – Oskar wy­grał z Emi­lem.

Można wygrać z kimś, można kogoś pokonać, ale nie można wygrać nad kimś.

 

…zde­cy­do­wa­nie zdo­mi­no­wał­by swo­je­go ko­le­gę. → Zbędny zaimek.

 

Nie mniej – nasz an­ty-bo­ha­ter się­gał już po te­le­fon. → Niemniej – nasz an­tybo­ha­ter się­gał już po te­le­fon.

 

Zsu­nął się na zie­mię. → Raczej: Osu­nął się na podłogę.

 

Emil, wie­rząc w dobro czło­wie­ka ener­gicz­nie chwy­cił za słu­chaw­kę… → Komórka noszona w plecaku nie ma słuchawki. Chwytamy coś, nie za coś.

Proponuję: Emil, wie­rząc w dobro czło­wie­ka, ener­gicz­nie chwy­cił aparat…

 

– Matko… Gdzie ja je­stem – młody przed­sta­wi­ciel klasy wyż­szej chciał się pod­nieść. → – Matko… Gdzie ja je­stem? – Młody przed­sta­wi­ciel klasy wyż­szej chciał się pod­nieść.

Tu znajdziesz wskazówki, jak zapisywać dialogi.

 

Uj­rzał on w progu ta­jem­ni­cze­go po­miesz­cze­nia… → Zbędny zaimek.

 

Nie po­peł­nij mo­je­go błędu. – mó­wi­ło po­nu­rym gło­sem ta­jem­ni­cze stwo­rze­nie. → Zbędna kropka po wypowiedzi.

 

– Pff – par­sk­nął po­now­nie cha­rak­te­ry­stycz­nym śmie­chem mło­dzie­niec → Brak kropki po didaskaliach.

 

– Je­stem… Ale zanim odej­dę – muszę coś Ci prze­ka­zać… → – Je­stem… Ale zanim odej­dę, muszę coś ci prze­ka­zać…

Unikaj dodatkowych półpauz w dialogach; sprawiają że zapis staje się mniej czytelny.

 

…ale jego gar­dło nie mogło wy­do­być ani jed­ne­go słowa… → Gardło nie wydobywa słów.

Proponuję: …ale nie mógł wydobyć z gardła ani jednego słowa…

 

Dla­cze­go? Dla­te­go! – zjawa ta unio­sła Oska­ra w górę, po­trzą­sa­jąc nim i ude­rza­jąc z całą siłą o zie­mię. → Didaskalia wielką literą. Zbędny zaimek. Masło maślane – czy można coś unieść w dół? Czy dobrze rozumiem, że jednocześnie podnosiła Oskara, potrząsała nim i uderzała o podłogę?

Proponuję: Dla­cze­go? Dla­te­go! – Zjawa unio­sła Oska­ra i po­trzą­snąwszy nim, rzuciła z całą siłą na podłogę.

 

Ból ten był tak ogrom­ny… → Zbędny zaimek.

 

Zo­ba­czył on swoją przy­szłość. → Jak wyżej.

 

Uj­rzał on jed­nak dys­to­pię. → Jak wyżej.

 

Leżał on prak­tycz­nie nagi, za­ro­śnię­ty, brud­ny i śmier­dzą­cy w me­li­nie. → Leżał w melinie, prak­tycz­nie nagi, za­ro­śnię­ty, brud­ny i śmier­dzą­cy.

 

Wśród niego? Lu­dzie w sta­nie po­dob­nym do niego, za­pew­ne odu­rze­ni, któ­rzy się z niego na­bi­ja­li. → Nic nie może dziać się wśród kogoś. Nadmiar zaimków.

Proponuję: Był wśród podobnych ludzi, zapewne odurzonych i nabijających się z niego.

 

Wynoś się! Wynoś! – ta­jem­ni­cza zjawa rzu­ci­ła – Kto za życia nie był ani razu czło­wie­kiem… A zresz­tą, twój wybór. – Oskar obu­dził się. → Winno być:

Wynoś się! Wynoś!

Ta­jem­ni­cza zjawa rzu­ci­ła:

 – Kto za życia nie był ani razu czło­wie­kiem… A zresz­tą, twój wybór.  

Oskar obu­dził się.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cześć Głoguś,

 

Twoje wiersze miały pewien urok, ale nie jest dobrym pomysłem wrzucanie serii tworów codziennie. Zwłaszcza gdy ewidentnie wymagają pracy, jak powyższy. Pisanie więcej i rozwijanie się zawsze na plus, ale widać – co zresztą sam przyznałeś – że to tekst napisany pod wpływem chwili. Jak powstał, tak wrzuciłeś, co zawsze jest ze szkodą dla czytających. Warto by teksty trochę odleżały, spojrzysz na nie świeżym okiem i sam wyłapiesz najbardziej rażące błędy.

 

Poza tym polecam udzielać się także pod innymi tekstami, nie tylko swoimi, bo na tym forum działamy na zasadzie wzajemności :)

 Z perspektywy czasu doceniam swoje błędy w tym utworze. Nie mniej – nie usunę go, tak by inni wiedzieli jak NIE pisać ;). Dziękuję za rady!

 

”Poza tym polecam udzielać się także pod innymi tekstami, nie tylko swoimi, bo na tym forum działamy na zasadzie wzajemności :)” – naturalnie, nie jestem (chyba) samolubny? miłego dnia!

 

Człowiek - to brzmi dumnie!

Głoguś,

 

jasne – nie usuwaj. Nie tylko inni mogą się z niego wiele nauczyć, ale i Ty sam za jakiś czas tutaj zajrzysz i zobacz, jak wielki progres zrobiłeś. Poza tym, żeby nie było – ten tekst nie jest zły :) Wymaga tylko dopracowania, ale już znasz kierunek i wiesz na czym się skupić, więc będzie tylko lepiej :) 

Głoguś, tekstu nie usuwaj, nie ma powodu. Wszyscy tu jesteśmy, żeby się uczyć. To, że tekst nie jest idealny, nie stanowi powodu, żeby go usuwać. Natomiast dobrym pomysłem byłoby naniesienie poprawek. Regulatorzy wysiliła się i zrobiła Ci piękną łapankę, a byki jak były, tak są. Usuwając błędy sprawisz, że kolejni czytelnicy będą bardziej zadowoleni z lektury.

Kosmos to bazgranina byle jakich wielokropków!

Hmm, a pomyślałeś o tym, że Emil może mieć problemy, kiedy Oskar znajdzie się w szpitalu, bo wszyscy uznają, że obrażenia Oskara to wina Emila właśnie? Trochę ta zjawa wybrała nieodpowiedni moment ;)

W opku jest sporo chaosu i baboli. Tekstu nie usuwaj, ale babolki popoprawiaj, żeby kolejni czytelnicy mogli się cieszyć Twoją opowieścią. W sumie, pomijając fakt niezbyt odpowiedniego momentu dla podjęcia interwencji przez zjawę, opowiadasz o ważnym problemie.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!