Próba łączenia

Próba łączenia Odsłona Pierwsza (wszyscy jesteśmy chorzy)

 

AKT I SCENA I

MzM – mężczyzna zwany mężem

KzŻ – kobieta zwana żoną

 

'Choroba'

 

Obudziłam się z ogromnym pragnieniem wygrania pięćdziesięciu tysięcy w konkursie. Pragnienie to przysłoniło mi cały niedzielny poranek. Mężczyzna zwany mężem zapytał całkiem poważnie: “My już też jesteśmy chorzy?' I nie chodziło mu o przeziębienie, ale coś dużo gorszego. Choroba o której objawy martwił się mąż nie ma nazwy. Pierwszy symptom to nadmierna podejrzliwość, drugi porównywanie się, trzeci chęć oceniania z nadmierną krytyką, czwarty konsumpcjonizm, piąty bezrefleksyjność, szósty przygnębienie spowodowane pięcioma powyższymi. Jako, że zależy mi na dobrym samopoczuciu męża odpowiedziałam: “Nie, raczej nie”, jak najszczerzej mogłam, ale w duszy czułam, że męża okłamuję, gdyż poranne pragnienie wygrania pieniędzy w konkursie w sposób oczywisty temu zaprzeczało. W głowie siedziała mi kasa, pora była się do tego przyznać.

 

KzŻ

Może jednak jesteśmy już trochę chorzy.

 

MzM

Ludzie w naszym wieku są już trochę chorzy. Większość. Inaczej było gdy byliśmy dziećmi. Wszyscy jechali na tym samym wózku. A teraz to paraliżuje i wiesz, że od tak po prostu nie możesz spotkać się pogadać, bo już nie o to chodzi, żeby gadać, żeby mieć chwilę na prawdziwego siebie, na prawdziwych innych. Na to nie ma czasu, nikt nie ma już na to ochoty.

 

KzŻ

A znajomi? 

 

MzM

Powiedziałem im kiedyś, że już wszyscy jesteśmy chorzy. Udawali, że mnie nie słyszą, po to by później między sobą powiedzieć, coś o wiele gorszego.

 

KzŻ

Nie zareagowali? Co gorszego można powiedzieć?

 

MzM

Skłamać można. Oczernić. Niesprawiedliwie ocenić. Nagadali na mnie między sobą. Na pewno. Nie zareagowali bo to jest choroba. Ciągłe kreacje, to choroba. Ciężko się dokopać przez nią do środka. Ja nie dałem rady. Ale piwko było przednie.

 

KzŻ

Czyli, że udają?

 

MzM

Nie. Chorują po prostu, to jest silniejsze od nich.

 

KzŻ

Nie chcę być chora, mam za dużo innych problemów.

 

MzM

Problemy też są chorobą.

 

KzŻ A co nią nie jest?

 

MzM

Gdy widzisz rzeczy jakimi są. I że mało co ma znaczenie.

 

KzŻ

Ale to są problemy prawdziwe, widzę je i wiem że są. 

 

MzM

Na co ci myślenie o nich? I tak wszystko ch*j bombki strzeli.

 

KzŻ

A tak, strzeli w końcu. Ja naprawdę bardzo nie chcę być chora.

 

MzM

Próbuj. Zawsze możesz próbować. Ja ciągle próbuję.

 

Rozmowa poranna z mężem, utwierdziła mnie w przekonaniu, że należy z tego bagna jakoś wypłynąć, ale nigdy nie podobały mi się skrajności. Przecież musi być jakaś przestrzeń, w miarę zdrowa przestrzeń. Ja mam i ty masz. Szaleństwo, miłość, nienawiść, strach, jest zimno, ciepło. Czasami głód, przejedzenie, coś boli. Ciągle te same drogi, w pojedynkę, parami, a nawet z zakładnikami, nieświadomymi zakładnikami. My nigdy żadnego nie wzięliśmy. No może oprócz psa. Kredyt to wredny kolega, który ma na ciebie haka, ale wiesz, że bez niego byś zginął. Sąsiad to potencjalny szpieg i złodziej prawdziwej tożsamości, jak i dobrego samopoczucia. A praca nie jest stworzona dla ciebie. A może po prostu jesteśmy w błędzie.

 

KzŻ

Tylko co z naszą emeryturą?

 

MzM

I tak gorzej byłoby być psem. Takim niechcianym. Łazić po ulicach. Masz tylko łapy i pysk, może sobie wykopiesz norę, może coś upolujesz. Ale ogólnie masz przerąbane.

 

KzŻ

No przerąbane.

 

MzM

Nasz pies nic nie mówi. Czasami zastanawiam się czemu on jest taki milczący i kiedy w końcu coś powie. Ale to pies przecież.

 

KzŻ

Zabawne.

 

MzM

Chorują wszyscy. Uważam, że i tak wszystkiemu winna jest edukacja. Przestarzały system, który już od dawna nie działa. Nauczyciele powinni mieć wyryte 'Nie umiesz pomóc, to przynajmniej nie przeszkadzaj!' To nie jest normalny zawód, babrasz się w głowach dzieciaków. Jak poszedłem do ogólniaka to naprawdę uwierzyłem, że ktoś mi tam pomoże. A jak już była okazja to nastraszyli nas kuratorem, czyli lepiej nie mów za dużo bo się przyczepią i będzie problem. A ten od matematyki to był najgorszy przypadek frustrata.

 

KzŻ

Musisz pokochać to co było, wybaczyć im, oczyścić się.

 

MzM

Tak, codziennie się oczyszczam, w kiblu spuszczam razem z g*wnem to szambo i myślę wtedy o tym frustracie, że go spuszczam i naprawdę się oczyszczam. To działa.

 

SCENA II

 

'Prawda'

 

MzM

Kroisz ogórka, a on teraz płacze. Wyobraź sobie jego płacz. Ogórek cierpi, a ty bezlitośnie go kroisz.

 

KzŻ

A jak ci mówiłam, że to możliwe, to się tylko śmiałeś.

 

MzM 

No bo przyjęło się, że one nie mają uczuć, takie ogórki, nie mają autorefleksji, samoświadomości.

 

KzŻ

No ale jeśli wyobrazić sobie, że jednak mają to ja go teraz morduję.

 

MzM

Z premedytacją. Jesteśmy obrzydliwymi potworami. Zjadamy inne zwierzęta, które nie zdążyły zjeść nas. Te wszystkie kwasy w środku. Wyobraź sobie te kwasy, one się tam przelewają. Kwasy w żołądku rozkładają mięso innych zwierząt. A rośliny? One są takie czyste, nie potrzebują żreć mięcha. Tylko fotosynteza. Są takie czyste.

 

KzŻ

Dlaczego nie mogłam urodzić się drzewem? Dlaczego ktoś skazał mnie na człowieczeństwo?

 

MzM

Znowu to samo. Te pytania nie mają sensu.

 

KzŻ

A dlaczego?

 

MzM

A dlatego, że zakładasz, że jest takowy sens tego co powstało i że ktoś to kontroluje, że ktoś zdecydował, a na dodatek wiedział co robi.

 

KzŻ

Czyli nikt nie zdecydował.

 

MzM

No raczej nie. Po prostu powstało i jest. Zobacz jak niektórzy mają przejebane. I jak oni mogą sobie odpowiedzieć na to pytanie?

 

KzŻ

No tak, ciężko odpowiedzieć, gdy jest tak przejebane bardzo.

 

MzŻ

No właśnie.

 

‘śniło się filozofom’

kura wie że idzie na ścięcie

czuje to w kościach, piórach

widzi znaki na niebie

słyszy głosy

pogodzona z losem

jednym przeciągłym gdaknięciem

żegna się z Bogiem i podwórkiem

śmieje się prosto w twarz siekierowej ręce

kura wie co było pierwsze

 

 

 SCENA III

 

'W aptece'

 

Dziewczyna, Aptekarka

 

Dziewczyna

Dzień dobry. (cisza)

 

Aptekarka

Proszę następny.

 

Dziewczyna

Proszę krem na odciski. Drogi w cholerę.

 

Aptekarka.

Coś jeszcze? Sobie życzy?

 

Dziewczyna

Tak, proszę jeszcze plastry. Tak mnie pieką ręce. Pokazać jej? Zrozumie? Czy nie?

 

Aptekarka

Jakie plastry? Przecież trzeba wybrać.

 

Dziewczyna

Takie zwykłe, na dłonie żeby można było przykleić. Pokazać jej?

 

Aptekarka

Ale jakie? Chce pani takie w tubie długie? Taki bandaż? No jest wybór. Wyjątkowy wybór w tej kwestii.

 

Dziewczyna

Nie, zwykłe proszę na palce. Pokazać jej czy nie?

 

Aptekarka

Ale do przekrajania? Będzie pani sobie sama kroić? Konkrety, dziewczyno!

 

Dziewczyna

Nie (pokazuje prawą dłoń) proszę takie plastry zwykłe, małe, na rany na palcach. Coś jakby śmiga jej za ucho, nie trafia.

 

Aptekarka

Czyli nie chce pani takiej długiej taśmy do przecinania? Konkrety, konkrety proszę! Mamy wybór!

 

Dziewczyna

Nie, zwykłe plastry na ranę na palcach. Boże, moja dłoń wygląda strasznie. 

 

Aptekarka

Takie coś jak tam? No zobacz ile tego. (podnosi głowę wysoko, dziewczyna spogląda w kierunku wyznaczonym przez kobietę)

 

Dziewczyna

Nie widzę. Boże, nic nie widzę. Robi ze mnie wariatkę.

 

Aptekarka

Nie rozumiemy się. To takie proste, jest wybór, trzeba zdecydować, ludzie kochani! (odchodzi od lady, po chwili wraca z czterema opakowaniami)

 

Dziewczyna

O właśnie takie coś. W końcu! (wskazuje na jedno opakowanie)

 

Aptekarka

Tej dużej taśmy nawet pani nie przynosiłam. Musiałabym się z nią wracać.

 

Dziewczyna

Dobrze, chodzi mi właśnie o takie plastry. Takie właśnie, drogie pewnie w cholerę. (wciąż wskazuje na opakowanie z napisem 'zestaw uniwersalny')

 

Aptekarka

Czyli nie chce pani takiej małej taśmy do przecinania? Mała poręczna taśma, jest super. (podnosi opakowanie z taśmą,obraca jej w dłoniach)

 

Dziewczyna

Nie. No nie kurde! Nie, jasna cholera! Nie!

 

Aptekarka

Czyli chce pani zwykły zestaw plastrów. Zwykły, prostacki zestaw? 

 

Dziewczyna

Tak, właśnie ten. Ja chcę już stąd wyjść.

 

Aptekarka

Trzeba było od razu powiedzieć, że zestaw. Użerać się z taką pół godziny. 

 

SCENA IV

 

'U lekarza'

 

Lekarz

M – mężczyzna

 

Lekarz

Fiu, fiu jeszcze tylko godzinka i spadam. No słucham, dzień dobry, niech siada

 

M

To moja pierwsza wizyta, w rejestracji pani powiedziała, żebym to Panu dał (M przekazuje Lekarzowi kartkę)

 

Lekarz

Gdzie mieszka? Z kim mieszka? I co robi?

 

M

Tam już jest napisane

 

Lekarz

Chce coś dodać od siebie?

 

M

Od siebie? Ale co?

 

Lekarz

No gdzie mieszka, co robi, z kim mieszka.

 

M

Ale tam już jest wszystko napisane

 

Lekarz

Czyli nie doda od siebie nic?

 

M

A co mam dodać? Co chce Pan wiedzieć? Że mam neurotyczną matkę choleryczkę? (lekarz spogląda na M spod byka)

 

Lekarz

Niech wstanie i obróci się… dobrze, a teraz niech stanie przy szafie, na przeciwko drzwi. (M oddala się w kierunku szafy, Lekarz staje przy oknie) Niech odwróci się w stronę drzwi i powie co słyszy. Drzwi.

 

M 

Drzwi.

 

Lekarz

Okno.

 

M

Okno.(lekarz ścisza głos, mówi szeptem)

Szatan?

 

Lekarz

Proszę pana, SZAFA!

 

M

Ja rozumiem, tylko nie dosłyszałem.

 

Lekarz

Rozumiem. Niech siada. Zmierzymy ciśnienie.

(M wyciąga rękę, zakasa rękaw)

 

Lekarz

Takie wysokie? Może się popsuł?

 

M

Ja zawsze miałem niskie.

 

Lekarz

Chyba trzeba jeszcze raz. Z takim to na pogotowie.

 

M

Ja zawsze miałem niskie, to nie wiem.

 

Lekarz

No tego panu tu nie wpiszę bo z takim to tylko na pogotowie.

 

M

No dziwne.

 

Lekarz

A jak się czuje?

 

M

No jakoś źle nie jest bardzo.

 

Lekarz

Niech się ubierze.

(lekarz przybija pieczątkę, oddaje kartkę, M wychodzi)

 

Lekarz

Piątek, piątunio, piąteczek!