- Opowiadanie: Nirred - Miłość w świecie obok

Miłość w świecie obok

Oceny

Miłość w świecie obok

Czekał na nią. Cały czas pytał sam siebie: „Czy przyjdzie?”, „Kiedy przyjdzie?”. Bał się, że lada chwila wyrosną mu korzenie, i nie ruszy się już nigdy z miejsca, obumrze. Niepewnie zerkał na zegarek. Zaplanował z dokładnością cały dzień. Miał nadzieję, że nie będzie tak, jak zwykle. Obawiał się kolejnego rozczarowania. Minuty mijały nieubłaganie.

Ale nadeszła, piękna! Kroczyła pewnie. Pień tak samo kształtny jak kiedyś, a liście równie zielone. Ku zakochanemu szedł obiekt jego miłości: Topola.

Młody Dąb przygładził koronę. Upewnił się, że wiewiórki radośnie biegają wśród zdobiących głowę gałęzi.

– Witaj, Topolo – powiedział.

– Witaj, Dębie.

I wręczył bukiet zasuszonych ludzkich twarzy.

Koniec

Komentarze

No, trochę romantyzmu nie zaszkodzi randce.

Wołacze, Nirredzie, oddzielamy przecinkami od reszty zdania.

Wydaje mi się, że raczej “Topolo” niż “Topolu”. Chyba że to ten Topol był.

Babska logika rządzi!

Niezłe.

Podoba mi się bukiet zasuszonych ludzkich twarzy. ;)

Nie podoba mi się ten fragment:

Kroczyła pewnie przez siebie. Jej pień był równie kształtny co kiedyś. Liście na jej głowie równie zielone. Ku zakochanemu szedł cel jego miłości: –> Literówka. Powtórzenie. Nadmiar zaimków.