Furia Wotana

"Taka tradycja. Ordnung muss sein"

Ha, po coś gusła wymyślono :P

Jeszcze inwazję obcych mogą dodać :P

Dobre, uśmiechnęło :-) Niby brakło trochę dynamiki, ale dobrze się skomponowało z początkiem i końcem :-)

Irka_Luz fajnie, że z humorem i aktualne ale czytałem lepsze opowiadania. Pomysł dobry. Jeśli chodzi o wykonanie błędów nie widzę :)))

Pozdrawiam!

Jestem niepełnosprawny...

Cześć!

Śmieszne, oj śmieszne. Takie na czasie i życiowe, pandemia nawet się załapała. Człowiek już w głowie zwala winę na Niemców (a nie na własne zapominalstwo) a tu się okazuje, że to z północy nadeszło zniszczenie, i to na sześciu nogach. Dodałbym tagi absurd i humor.

Pozdrawiam!

„Poszukiwanie prawdy, która, choćby najgorsza, mogłaby tłumaczyć jakiś sens czy choćby konsekwencję w tym, czego jesteśmy świadkami wokół siebie, przynosi jedyną możliwą odpowiedź: że samo poszukiwanie jest, lub może stać się, ową prawdą.” J.Kaczmarski

– Wieczorem wyruszamy do Mitgardu

A nie Midgardu? Czy to jakaś oboczność?

błyskawice, które pojawiały się z każdym przeklęństwem

Literówka.

Gdy bóg opanował przestraszonego konia, coś spłynęło z jego hełmu na łęk siodła

Ktoś mógłby się czepnąć, że jak to – koń w hełmie?

i nawet się nie zdejmując kurtki

Coś nie teges.

O, kurwa!

Jeżeli bohaterka nie zobaczyła właśnie kobiety lekkich obaczajów, tylko zwyczajnie przeklęła, to bez przecinka.

Akcja ani wartka, ani zaskakująca, ale przecież nie o to chodziło. Tylko o uśmiech – prawda? Zatem się pouśmiechałem. Szorciak lekki i przyjemny, w dodatku okazał się napisany bardzo porządnie. Na plus.

Total recognition is cliché; total surprise is alienating.

Cześć, Irko!

W przesądach ponoć zawsze jest jakiś sens, prawda? XD Bardzo przyjemny szorciak, lubię takie połączenie mitlogii z codziennością. Niby dwa światy, ale wszystko gra i nie ma zgrzytów, w dodatku uśmiechnęło, gdzie trzeba.

Pozdrawiam

Irka

Naprawdę fajnym słowem napisane. Przyjazny szort i bardzo się uśmiechnęło. :-)

I bogowie, i niektórzy ludzie tęsknią za śniegiem i nie lubią powszechnej "strzelanki".

Na duży plus zestawienia i konfrontacje, które budujesz na przecięciu się dwóch światów: mitologii nordyckiej i ludzkiego. Są bardzo wyraziste. 

Idę skarżyć. :-)

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Czesc :) Ja rowniez sie usmialem nieco :) Zderzenie swiata boskiej potegi z… damskimi stringami… Coz, obrazowe :D Sprawny shorcik.

Cześć, Wilku, jak Ci się uśmiechnęło to dobrze, bo po to się pisało ;)

Dzięki za kliczka :)

Hej, Dawidiqu, dzięki za wizytę i fajnie, że fajne :)

Witaj, Krar, cieszę się, że się uśmiechnęło. Z tagami jestem ostrożna, bo często spojlerują, ale humor dodam :)

Jeroh,

A nie Midgardu? Czy to jakaś oboczność?

Nie oboczność, babol zwykły, poprawiłam ;)

Ktoś mógłby się czepnąć, że jak to – koń w hełmie?

Ups, nie zauważyłam tego, już myślę, jak poprawić.

Tylko o uśmiech – prawda?

Prawda :) Cieszę się, że zadziałało :)

Dzięki za klika :)

Hej, Oidrin

W przesądach ponoć zawsze jest jakiś sens, prawda? XD

No, powiedzmy, że jest. Moja sąsiadka rzeczywiście co roku przypomina mi o praniu, więc w końcu postanowiła spytać wujka Gugla, skąd jej się to bierze. I to jest efekt.

lubię takie połączenie mitlogii z codziennością.

Ja też :)

Cieszę się, że rozbawiło i dzięki za klika :)

Asylum, witaj, dzięki za wizytę i cieszę się, że się spodobało :)

Na duży plus zestawienia i konfrontacje, które budujesz na przecięciu się dwóch światów: mitologii nordyckiej i ludzkiego. Są bardzo wyraziste.

Pisanie o takich konfrontacjach sprawia mi ogromną radochę :)

Dzięki za klika :)

Hej, Silvan, fajnie, że Cię rozbawiło :)

Jak tam zdrówko? Mam nadzieję, że skoro się uśmiałeś, to nie jest tak źle. Trzymaj się ciepło :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Aaaa, to ja wreszcie wiem, skąd najbardziej dla nas zawsze niezrozumiały przesąd sylwestrowy naszej babci Górnoślązaczki się wziął! (mało to razy w ostatniej chwili pędziłam zbierać pranie na strych…) XD 

Bardzo się sympatycznie czytało :) 

ninedin.home.blog

Ech, nic nie może trwać wiecznie. Widać nawet bogowie nie nadążają czasem za nowymi czasami.

Bardzo fajny tekst. Króciutki, humorystyczny i dobrze wykonany. Trochę zdziwił mnie tylko fakt, że całość ma miejsce pod koniec 2020, a nie 2019. Spodziewałem się, że końcówka będzie wyjaśniała, czemu ten rok był taki nielekki i chyba takie właśnie zakończenie bym wolał

Hej, Ninedin, fajnie, że sympatyczne :)

to ja wreszcie wiem, skąd najbardziej dla nas zawsze niezrozumiały przesąd sylwestrowy naszej babci Górnoślązaczki się wziął!

No, mądra kobieta, z bogami lepiej nie zadzierać ;)

Witaj, Abbadonie, cieszę się, że szorcik się podobał.

Spodziewałem się, że końcówka będzie wyjaśniała, czemu ten rok był taki nielekki i chyba takie właśnie zakończenie bym wolał

Nie ma lekko, ten będzie jeszcze gorszy ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Sympatyczny tekścik…

Zaraz, zaraz… Mirka, Irka… Czy chcesz powiedzieć, że to przez Twoje pranie ostatnie newsy są takie parszywe? ;-)

Ale wizja boga walczącego z prześcieradłem na gumce interesująca. Przemawia do wyobraźni.

Babska logika rządzi!

Cześć, Finklo :)

Czy chcesz powiedzieć, że to przez Twoje pranie ostatnie newsy są takie parszywe? ;-)

No, Bogiem a prawdą zapomniałam. Byłam zajęta pisaniem tego tekściku ;)

Fajnie, że się podobało :)

Dzięki za klika :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Tekst krótki, więc i ja się długo rozwodził nad nim nie będę.

Generalnie wolę, jeśli tacy bohaterowie mitologiczni pojawiają się w nieco dłuższych tekstach. Wtedy można wprowadzić do opowiadania coś w rodzaju warstwy “dydaktycznej”. Bardziej przybliżyć sylwetkę boga, przedstawić go tym, którzy, jeśli chodzi o znajomość mitologii, tu i ówdzie wykazują pewne braki. Jak CM. ^^

Natomiast abstrahując już od tego, szort powstał po to, by dostarczyć uśmiechu. On nie ma porywać historią, nie ma zapadać na dłużej w pamięć. Nie ma też zaskakiwać zwrotami akcji. To jest ten rodzaj tekstu, który zabawi się kontrastami. Który, poprzez połączenie świata wielkich bogów ze światem zwykłych zjadaczy chleba, dostarczy ciut rozrywki. Który w końcu pobawi się pewnymi przesądami.

Cóż ja bym od takiego tekstu oczekiwał? Jako się rzekło, oczekiwałbym uśmiechu. Tylko tyle. I aż tyle. Uśmiechu, który nie będzie rechotem, który poprawi humor, albo będzie takim “czasoumilaczem”. A przy okazji spodziewałbym się tekstu nieprzesadnie długiego, tak, by przyjęta forma budowania humoru nie zdążyła się znudzić. Tego bym oczekiwał i w sumie dokładnie to dostałem. Na dłużej w pamięć tekst mi nie zapadnie, ale uśmiechu dostarczył, a to zawsze się ceni. :)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Hej, CM, miło, że wpadłeś i skorzystałeś ze swoich mocy :)

Tekścik faktycznie nie ma wielkich ambicji, poza wywołaniem uśmiechu. No, może jeszcze w warstwie “dydaktycznej” wyjaśnia skąd się bierze niemiecki przesąd zakazujący wieszania prania w Sylwestra i nkazujący zdejmowania tego, co już wisi ;)

Fajnie, że się spodobało i wywołało uśmiech :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Faktycznie fajny szorcik z wieloma miajscami do uśmiechu :) biedny Wotan…

Żegnaj! Życzę Ci powodzenia, dokądkolwiek zaniesie Cię los!

Sympatyczny tekścik. Nie pociesza mnie fakt, że wszystko dzieje się pod koniec 2020. Aż strach pomyśleć, co nam ten rok przyniesie ;) Może nie jest to szczególnie zapadające w pamięć opko, ale napisane fajnie i do uśmiechnięcia, więc dorzucę się bibliotecznym klikiem w odpowiednim wątku.

mężczyźni popartywali na siebie z niepokojem

→ popatrywali.

więc widzieli zmiany w nim zachodzące.

Może lepiej: “więc widzieli zachodzące w nim zmiany”.

Wiedzieli, że nie spodobają się one bogu.

Też mam małą sugestię: “Wiedzieli, że bogu się one nie spodobają”.

deviantart.com/sil-vah

Hej, Silva, miało służyć do uśmiechnięcia się i niczego więcej :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Zabawne, a choć absurdalne to nie pozbawione sensu. I tak trzymać. ;)

Czy pranie wiszące w piwnicznej suszarni można zostawić, czy też lepiej zabrać je stamtąd? ;)

– Guten Tag, frau Hüttig – za­ga­iła… ―> Czy nie powinno być: – Guten Tag, Frau Hüttig – za­ga­iła…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cześć Irko ;)

Jak widać, składanie prześcieradła z gumką wywołuje skrajne emocje, a co dopiero zaplątanie się w nie. ;) Bardzo spodobał mi się Twój tekst, kilka razy szczerze się zaśmiałem i podoba mi się dodanie tutaj “zgrabnego” języka niemieckiego. Zrobiło to klimat. :)

Nadzieje chyba się spełniają, skoro jest ich coraz mniej.

bardzo fajny szorcik, Wotan sprawił że uśmiech na twarzy się pojawił, dzięki Irko!

Fajne opowiadanie, zabawne, zwłaszcza zakończenie. Podobała mi się wartka akcja i przeskoki z mitologii do realnego świata. Mam nadzieję, że plany Wotana się nie spełnią. ;) Technicznie tekst napisany sprawnie, językiem przyjaznym dla czytelnika.

Witam nowych czytelników :)

Reg, dziękuję. Cieszę się, że się spodobało. Pranie w Sylwestra nie powinno wisieć, bo jak zostaje, to takie mogą być skutki ;)

Czy nie powinno być: – Guten Tag, Frau Hüttig – zagaiła…

Powinno. Jesteś wielka, wyłapujesz nawet błędy w niemieckim :)

Sagitt, Samsoo, witajcie, cieszę się, że szorcik Was rozbawił. Taki miałam zamiar – wywołać uśmiech na twarzy :)

ANDO, dzięki za przeczytanie i cieszę się, że się spodobało. Też mam nadzieję, że plany Wotana się nie spełnią, albo przynajmniej złość mu przejdzie i się z nich wycifa ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Bardzo proszę, Irko, i dziękuję za docenienie, choć musisz wiedzieć, że do „wielkości” bardzo wiele mi brakuje. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

W paru miejscach się uśmiechnąłem, choć zastanowiło mnie, skąd Wotan wiedział wiedział o zmianach w świecie ludzi, skoro potem nie wiedział, co to samochód i co ich spotkało? Ale to takie lekkie czepialstwo :P

Sama opowieść niczego sobie, przyjemny szort na początek nowego, wybuchowego roku. No i są fajerwerki! :D

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

Hej, NWM, fajnie, że się spodobało :)

skąd Wotan wiedział wiedział o zmianach w świecie ludzi, skoro potem nie wiedział, co to samochód i co ich spotkało?

Wotan nie wiedział, wiedzieli jego wojownicy, którzy się czasem do świata żywych wymykali.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Witaj Irka!

Niemal dwa tygodnie po nowym roku, ale warto zostawić ślad. Śmieszny i klimatyczny szort, lubię nordycko-germańskie klimaty, dobrze, że znalazł się taki przyjemny. Nie żałuję.

Pozdrawiam i powodzenia w dalszym pisaniu ;)

,,Celuj w księżyc, bo nawet jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami,, ~ Patrick Süskind

Hej, Danielu, cieszę się, że się spodobało :) Nordyckie klimaty też lubię i często wykorzystuję :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Fajny szorciak :).

Dobrze się czytało, podobało mi się przeplatanie dwóch światów i płynne przechodzenie między jednym a drugim. Krótki tekst a mimo to Mirka całkiem dobrze zarysowana w kilku zdaniach. Podsumowując: sympatyczne, dobrze napisane opowiadanie na poprawienie humoru :)

Dzięki, Edku :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Cześć Irko.

Szorcik bardzo sympatyczny, klimatyczny. Szczerze powiedziawszy na początku spodziewałem się narzekania na współczesny świat, a potem się okazało, że to jednak komedia w stylu Goście goście, choć poważnie z tym brakiem zimy też było.

Podobało mi się też zbudowanie tajemnicy przez wątek z praniem na strychu. Pozornie nieznacząca wstawka, a jednak buduje taki ciepły, folklorowy klimat.

Ogromny za to super-duper-hiper plus za to, że nieszczęścia związane z ostatnią wizytą Wotana na ziemi to wojna trzydziestoletnia (a nie banalna II światowa) i wydarzenia towarzyszące. Doceniam wrażliwość historyczną. 

Teraz parę drobnych ale:

Na samym początku Wotan zdaje się mieć dwie motywacje odwiedzin na Ziemi. Pierwszą jest nuda, drugą chyba jakaś niekultywowana tradycja: mówi, że co roku einherjar go od tego odwodzą. Czytelnik gotów pomyśleć, że co roku o tej samej porze mu się nudzi.

Już pierwsze sekundy w krainie ludzi upewniły go, że [w Midgardzie dzieje się źle].  – a potem następuje opis pogody. Niespecjalnie mnie to przekonało, w końcu to tylko pogoda. Może chodziło o te sztuczne światła dalej, ale wtenczas lepiej by było jakby stały bezpośrednio przy rzeczonym zdaniu. Taki układ jak jest sprawia wrażenie jakby wiatr był przejawem degeneracji Midgardczyków.

W nawiązaniu do powyższego: miałem wrażenie nieco dalej, że sugerujesz, że Wotan podróżuje “w formie” Dzikiego Gonu: wtedy tym bardziej zakładałbym, że psia pogoda mu nie powinna specjalnie przeszkadzać. No chyba, że takie miał szczęście, że zawsze trafiał na deszcz i burze…

Wreszcie: skąd einherjar wiedzą o tym co się dzieje na Ziemi, a Wotan nie?

Hej, pgujda, dzięki za wizytę. Cieszę się, że się podobało.

Ogromny za to super-duper-hiper plus za to, że nieszczęścia związane z ostatnią wizytą Wotana na ziemi to wojna trzydziestoletnia (a nie banalna II światowa) i wydarzenia towarzyszące.

Wiesz, od wojny trzydziestoletniej świat zmienił się trochę bardziej niż od II wojny światowej ;)

Czytelnik gotów pomyśleć, że co roku o tej samej porze mu się nudzi.

Pewnie nudzi się częściej, ale zawsze w Sylwestra ruszał w podróż po Ziemi i pewnie mu tego mocno brakuje :)

Niespecjalnie mnie to przekonało, w końcu to tylko pogoda.

Jest zima, a zima nie powinna tak wyglądać.

W nawiązaniu do powyższego: miałem wrażenie nieco dalej, że sugerujesz, że Wotan podróżuje “w formie” Dzikiego Gonu

Ups, a takiego wrażenia stworzyć nie chciałam. Jest niewidzialny dla ludzi, przynajmniej dopóki tego chce, ale do Dzikiego Gonu bym go nie porównała. W niemieckich legendach, szczególnie tych z Harzu i szerokich okolic, Wotan, jako dobry gospodarz, objeżdżał swoje włości właśnie w Sylwestra.

Wreszcie: skąd einherjar wiedzą o tym co się dzieje na Ziemi, a Wotan nie?

A bo: Każdy z nich wyrywał się czasem do świata żywych, więc widzieli zachodzące w nim zmiany.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Cześć :-)

Mam nadzieję, że nie dostanę bana. :-)

Komentarz jest opinią, nie oceną.

W ogromnej sali zrobiło się nagle cicho

Jak na przysłówkofoba przystało ma uwaga skupiła się na tym fragmencie. Czy brak nagle coś zmieni? To całe zdarzenie ma charakter „nagły”.

zawszeć

Zmiana stylu. Zacząłem czytać z nastawieniem na współczesny język narracji.

Umilkły śpiewy, nikt nie wznosił toastów, nawet szczęk broni przycichł.

Okeeej, ale już wcześniej zrobiło się cicho. Więc w międzyczasie z jakiś powód musiał narastać gwar.

a tu akurat, jak na złość, sąsiadka spod jedynki otwierała drzwi. A że Mirka widziała ją w oknie,

Nie za blisko?

– Taka tradycja. Ordnung muss sein  

Wspominasz już o tym wcześniej. Prawda, pisząc o przesądzie, jednak myślę, że czytelnik złapie o co biega bez powtarzania.

Wotan był w parszywym humorze,

Takie przemyślenie mnie naszło. Najpierw był znudzony, teraz w parszywym humorze. Może spróbować pokazać to znudzenie albo parszywość humoru… albo i jedno i drugie.

bo po reakcjach wojowników podejrzewał, że w Midgardzie źle się dzieje.

Co to były za reakcje? Spłoszony wzrok? Obgryzanie paznokci? Chciałbym to jako czytelnik zobaczyć. A tak kompletnie nie czuję atmosfery.

nieprzyjemnie na dziwnie twardej powierzchni,

Dlaczego dziwnie?

Dźwięk, który wzbudził jego niepokój był coraz głośniejszy i w końcu dostrzegł jego źródło

Hmmm, powtórzenie to raz, podkreślenie to dwa. Może: niepokój narastał?

gdy przejeżdżali nad polem

Nie jestem pewien, ale nie wydaje mi się, żeby dało się przejeżdżać nad czymś. Sunęli?

zrywał z drzew gałęzie niczym dojrzałe jabłka i rzucał nimi na wszystkie strony.

Trochę mi zgrzyta to porównanie. Czy wiatr zrywa jabłka i rzuca nimi na wszystkie strony?

Deszcz zacinał mocno, uderzając w wojowników garściami zimnych szpilek.

I znów o przysłówkach. Są nieprecyzyjne. Twoje „mocno” może być zupełnie inne od mojego. Może lepiej pokazać tą siłę? Lodowata chłosta, czy cuś. :-)

Zaplątał się znienacka w duże prześcieradło z gumką i bojowy szał owładnął nim bez reszty.

Wpadł i konsekwencją było zaplątanie się. Przysłówkofobia znów się kłania nisko.

Wyskoczył z budynku na twardą jak kamień drogę

Mam z tym problem. Gdybyś nie napisała, że jest twarda, na 99% pomyślałbym, że jest utwardzona, skoro znajdowała się przy wysokich budynkach.

Co do odbioru. Gdybym przeczytał to w Nowy Rok, kiedy wypadł mi dyżur, myślę że bym się uśmiechnął. Minął miesiąc i do śmiechu mi nie jest. Ale… czytało się przyjemnie, bez większych zacięć. W fabule “działo się”. Przyjemna lektura.

Jak to u Ciebie sprawnie i lekko napisane :) Wyjątkowo przyjemna lektura na rozpoczęcie dnia, taka do uśmiechnięcia :) Od początku do końca bardzo dobrze się czytało, jakkolwiek najbardziej spodobało mi się zakończenie.

MTF, witaj :)

Mam nadzieję, że nie dostanę bana. :-)

Spoko, nie mam uprawnień ;)

Czy brak nagle coś zmieni?

Właściwie to masz rację – nic nie zmieni. Tylko mam wrażenie jakiegoś braku ;)

Okeeej, ale już wcześniej zrobiło się cicho. Więc w międzyczasie z jakiś powód musiał narastać gwar.

Chodziło mi raczej o to, że gwar nie powrócił :) Z reguły po takim zajściu po chwili wszystko wraca do normy, ludzie piją, śpiewają i takie tam. Tymczasem oni tam umilkli już na dobre.

Nie za blisko?

No, może troszkę. Pomyślę, co z tym zrobić.

Wspominasz już o tym wcześniej. Prawda, pisząc o przesądzie, jednak myślę, że czytelnik złapie o co biega bez powtarzania.

A tu mi chodziło raczej o to, że babcia nie potrafi wskazać źródła przesądu. Robimy coś, a nie mamy pojęcia dlaczego to w ogóle robimy.

Co to były za reakcje? Spłoszony wzrok? Obgryzanie paznokci? Chciałbym to jako czytelnik zobaczyć.

No jak nie widzisz, a to umilknięcie wojowników na początku? ;)

Hmmm, powtórzenie to raz, podkreślenie to dwa. Może: niepokój narastał?

Psiakostka, zaimków nie zauważyłam. Pomyślę. Jeśli chodzi o podkreślenie to nie niepokój narastał, tylko dźwięk, który wywołał niepokój był coraz głośniejszy.

Jeśli chodzi o przysłówki, to przyznaję, że co za dużo, to niezdrowo, ale jakiegoś szczególnego problemu z nimi nie mam. Po to są, żeby używać ;)

 

Co do odbioru. Gdybym przeczytał to w Nowy Rok, kiedy wypadł mi dyżur, myślę że bym się uśmiechnął. Minął miesiąc i do śmiechu mi nie jest.

Ech, wiesz to było tak: po poprzednim przepełnionym nadzieją opku, pomyślałam sobie, że wywołuję wilka z lasu. Jeszcze jacyś bogowie dojdą do wniosku, że za dużo nadziei we mnie, więc tak na wszelki wypadek, machłam coś z drugiej strony ;)

Witaj, Katiu :) Dzięki za wizytę. Fajnie, że Ci się uśmiechnęło :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Jeszcze jacyś bogowie dojdą do wniosku, że za dużo nadziei we mnie, więc tak na wszelki wypadek, machłam coś z drugiej strony ;)

Aby na wszelki wypadek zostawić otwartą furtkę do “a nie mówiłam” 

Co do wytłumaczenia moich uwag. Zaznaczyłem, że to moja opinia. I tyle. Mam świadomość, że tekst od początku do końca jest autora. :-)

Aby na wszelki wypadek zostawić otwartą furtkę do “a nie mówiłam”

Można to i tak ująć ;)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Dobre. Oby tylko nie stało się początkiem wojny sąsiedzkiej :)

Dziękuję :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Sympatyczne :)

Przynoszę radość :)

Fajnie :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!