Uciechy ciała

Po przeczytaniu spalić monitor.

Dobry wieczór mr.maras, dziękuję za przybycie.

PS Właściwie to chciałbym dopytać forumowiczów, czy w momencie publikacji tekstu, który wcześniej poddawany był betowaniu, komentarze betującego są widoczne? Opublikowałem ten tekst z betalisty, zobaczyłem, że komentarze są dla mnie widoczne i z tego wszystkiego wrzuciłem to jako nowe opowiadanie. Tym samym na górze nie widać, że betującym była ANDO. Domyślam się, że te komentarze nie są jednak widoczne?

Nie są widoczne ;)

Niestety trochę nużące to opowiadanie.

Usiadła na krześle i przysunęła się do stołu. Wzięła do ręki widelec, którym nadziała jeden z pierogów. Po izbie roznosił się przyjemny zapach smażonej cebulki. Uwielbiała ten moment. Mąż gdzieś na polu, ona sama w domu. Miała czas, by spokojnie delektować się ulubioną potrawą. Ukrywała swoje upodobania. Co prawda, pierogi nie były niczym nadzwyczajnym, jednak dla niej stanowiły coś w rodzaju obsesji. Delektowała się każdym kęsem. Powoli przeżuwała kawałki sera i ciasta, które rozpływały jej się w ustach.

Czy sadzisz, że ten powyższy tekst (w szorcie) może kogoś porwać, zachęcić do czytania? A przecież to jest prawie 10% tekstu. I nie widzę tu żadnego pomysłu, ani ogólnie, ani pod kątem tematu konkursowego.

– Przepraszam – powiedział szorstki gardłowy głos

Kto powiedział?

Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.

fizyk111 dziękuję za przeczytanie. No cóż w kwestii tego, że jest nużące, to są gusta i guściki. Jakie opowiadania tak naprawdę porywają i zachęcają do czytania? Jak dla mnie, to jest wszystko subiektywne. 

Realuc Tak właśnie myślałem. Jeśli to nie problem to już tak to zostawię i jedynie usunę kopię roboczą. Następnym razem będę wiedział :) 

Jak dla mnie, to również jest wszystko subiektywne.

Na końcu jednak, ważne jest, których subiektywności jest więcej.

Szczerze życzę powodzenia w konkursie. 

Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.

Właściwie początkowo tekst nie był szykowany na konkurs. ANDO zasugerowała, że by się do niego nadawał, po pewnym przeróbkach i oto jest. No cóż może się jednak komuś spodoba :( 

Ciekawa historia i ujęcie tematu, ale nie wiem czy widzę powiazanie z “ciężkim dyżurem”. Aczkolwiek demony i pierogi zawsze na propsie :)

Oidrin dziękuje za przeczytanie i komentarz. Fajnie, że Ci się podobało. Ogólnie Igir teoretycznie dyżuruje przy drzwiach do wieży swego pana. Ma ich pilnować, co zazwyczaj wychodzi mu całkiem nieźle, zważając na jego specyficzny wzrok i inne zalety. Niestety od jakiegoś czasu ten dyżur jest dość ciężki, bo bohater walczy ze swoimi emocjami i pragnieniami (zupełnie jak ja dzisiaj, w próbie powstrzymania się przed kolejnym pączkiem). Nie dość, że nie wykonuje dobrze swojej pracy, to jeszcze zaskakuje go nawet jego pan. Pod koniec zaś męczy go kac moralny. 

“Aczkolwiek demony i pierogi zawsze na propsie :)“ – Prawda? :D

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Skoro Igir stale pilnował drzwi do wieży czarownika, to chyba nie był to dyżur, a zwykła praca, która w dodatku, jak sam piszesz, wychodziła mu całkiem nieźle. Dlatego nie rozumiem, co dla Igira było ciężkim dyżurem.

Jakiś głos w jego gło­wie krzy­czał, by na­tych­miast po­biec do wio­ski, jed­nak Igir skru­pu­lat­nie go uci­szał. ―> Czy na pewno uciszał głos z drobiazgową dokładnością i takąż starannością.

A może: …Igir stanowczo/ zdecydowanie go uci­szał.

Kar­mi­li zwie­rzę­ta, krzą­ta­li się w około swych do­mostw… ―> Kar­mi­li zwie­rzę­ta, krzą­ta­li się wokoło swych do­mostw…

Wzię­ła do ręki wi­de­lec, któ­rym na­dzia­ła jeden z pie­ro­gów. ―> Czy dobrze rozumiem, że jeden z pierogów, zamiast serem, był nadziany widelcem?

Pewnie miało być: Wzię­ła do ręki wi­de­lec, na któ­ry na­dzia­ła jeden z pie­ro­gów.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

regulatorzy, dziękuję za przybycie, przeczytanie i zostawienie komentarza. Błędy poprawie już po konkursie, chyba, że tekst nie powinien w ogóle się w nim znaleźć. Spróbuję się jakoś obronić: 

“dyżur «pełnienie obowiązków zawodowych lub społecznych w określonym czasie, według ustalonego trybu; też: okres pełnienia tego obowiązku” – https://sjp.pwn.pl/sjp/dyzur;2455514.html

Igir pełni swojego rodzaju służbę, czyli wypełniał pewne obowiązki. Można by też stwierdzić, że czasami miewał wolne, bo jego pan sugerował mu odpoczynek, więc jest tu jakiś określony czas. Co prawda Igir sam zdecydował, że tym razem jednak nie weźmie wolnego i dalej będzie pilnował wieży… No ale fakt, takiego dyżuru w rozumieniu: mam wartę od piątej do siódmej, potem idę spać. A tu na tej warcie potwory itd. to tutaj nie ma. 

No cóż, tak jak mówiłem już wcześniej, tekst nie był pisany pod konkurs, a jedynie po sugestiach wrzucony jako konkursowy. Jeśli rozmija się z tematyką, to oczywiście usunę tag. Powinienem to zrobić?

Patryku, dziękuję za wyjaśnienia. Fajnie, że bronisz tekstu. ;)

Jeśli rozmija się z tematyką, to oczywiście usunę tag. Powinienem to zrobić?

Na to pytanie nie odpowiem – decyzja należy do jurorów.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Tu był jakiś pomysł: przełamać oczekiwania czytelnika, który po obsesji Igira na punkcie podglądanej kobiety będzie raczej spodziewał się motywów typu zakochanie, porwanie itd. i pójść w takie niewinne kulturowe nieporozumienie, lekko w sumie humorystyczne. Coś nie do końca gra z wykonaniem, bo w tekście brakuje suspensu, a moment zaskoczenia jakoś specjalnie nie zaskakuje. Postacie za to fajnie pomyślane, a brak ogranych motywów z przemocą wobec bohaterki odświeżający. Jest nad czym pracować, bo efekty – po ewentualnym podkręceniu opowiadania, kiedy już skończy się konkurs – mogą okazać się całkiem fajne.  

ninedin.home.blog

Dziękuję za przeczytanie i komentarz. Mentalnie jestem już w innym tekście, ale myślę, że kiedyś wrócę do tego opowiadania i postaram się je “podkręcić”. Na ten moment mam uczucie, że brakuje mi na to warsztatu. Boję się, że jak zacznę przy nim majstrować, to mi się wszytko rozsypie. Cieszę się, że udało mi się z bohaterami :) 

Przyjemnie się czyta i szybko. Dobra i spójna treść, przynajmniej jak dla mnie. Nie jest rozwleczona na dużo wątków– muszę wziąć z tego przykład ;-)

JohnnyTrestle

Nie poznałem ręki Ando ;) naprawdę fajny tekst. Lekko dowcipny. Milo sie czytalo i… tez lubie pierogi z serem. Az zapragnalem kilka zjesc, takich polanych slodka smietana, bo z cebulka to ruskie jednak. A w ogole lubelskie z kasza to jest cos… obidziles we mnie glod, a to jest pobidzenie uczucia jakiegos. Fajnie fajnie :)

@JohnnyTrestle Cieszę się, że się podobało. Zależało mi, żeby to było właśnie takie spójne opowiadanie, z konkretnym bohaterem i konkretnym celem jaki ten bohater chce osiągnąć. Mam tendencje do tworzenia fragmentów, więc tym bardziej chciałem żeby to była taka zamknięta całość. 

@Pawelek Z kaszą nigdy nie jadłem, muszę kiedyś spróbować. Jeśli zrobiłeś się głodny po tym opowiadaniu, to chyba odniosłem sukces :) 

Mnie się podobało :)

Przynoszę radość :)

@Blacktom @Anet dziękuję za lekturę :)

Sympatyczny tekst.

Interesujące podejście do konkursu. Jest dyżur, ale go nie ma, jest ciężko, ale nie aż tak bardzo. To naprawdę fajne i wypada oryginalnie.

Ale że pierogi mu nie zasmakowały? Co w takim razie jadały Igiry, zanim nauczyły się żywić magią? Chyba że pan się nie znał na kucharzeniu i dał mu surowe… ;-)

Babska logika rządzi!

Dziękuję za lekturę i punkt – mój pierwszy :) Nie dochodzi do mnie myśl, że Igirowi mogłyby nie posmakować pierogi! Jak dla mnie to wszystko wina mizernych zdolności kucharskich czarodzieja… jak nic.

Kiedyś musi być ten pierwszy raz. ;-)

Babska logika rządzi!