Duchy świąt

Nie przemówiło do mnie. Strasznie oschli byli ci rodzice. Po jednym zdaniu i nawet nie do widzenia tylko żegnaj. A przecież odeszli nagle, niespodziewanie i właściwie też powinni się cieszyć z kontaktu. Pewnie chodziło im o to, by córka zajęła się rodzeństwem, a nie nimi, ale mimo wszystko… I jeszcze zupełnie niepotrzebne kłamstwo na koniec. Nie rozumiem po co to zrobili.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

OK, jest jakiś pomysł, chociaż święta wydają mi się trochę na doczepkę – to bardziej historyjka o osieroconej najstarszej córce, mogła się zdarzyć kiedykolwiek. Ale niech będzie, że w święta odczuwała stratę silniej niż w innych dniach.

– Mamo! Tata!

Dlaczego raz wołacz, a raz mianownik? Nie lepiej ujednolicić?

Babska logika rządzi!

Irko, oschłość wzięła się właśnie stąd, żeby nie zachęcać jej do podejmowania prób kontaktu, żeby lepiej zajęła się tym, co jej zostało – nie oznaczało to jednak, że nie cieszyli się ze spotkania.

Finklo, święta pojawiają się tu właśnie dlatego, że podczas nich żałoba jest trudniejsza. A to z wołaczem i mianownikiem to oczywiście błąd, poprawiony.

Dzięki za wizyty oraz za klika! :)

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Teraz to już nie wypada poprawiać, czekamy na wyniki.

Babska logika rządzi!

O kurcze, sorry. To tak odruchowo, nie zakodowałam sobie, że w konkursie wypadałoby nie dotykać.

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Święta to niestety taki czas, że niektóre problemy dotykają i bolą nas bardziej niż kiedykolwiek indziej, i to właśnie dostrzegam w Twoim tekście. Święta stały się pretekstem do naświetlenia tragedii związanej ze zbyt szybką utratą rodziców. Ode mnie kolejny biblioteczny kliczek :)

ANDO, dzięki za choinkę i za rzucenie okiem. :D

Katia, miło mi, że udało mi się to dobrze pokazać. Dzięki za odwiedziny i za klika!

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Pomysł jest. Z całą pewnością. I to nawet wcale fajny. Natomiast trochę miałem poczucie, jakby został “upchnięty” w nieco zbyt małej ilości znaków.

Stąd być może brało się to poczucie oschłości u rodziców, o którym pisała już Irka. Ten ważny dla opowiadania element, łączący niejako wcześniej prezentowany obraz bólu/straty i moce posiadane przez opisywaną przez Ciebie rodzinę, trochę jakby przemykał bez odpowiedniego wydźwięku. Niby wszystko wynika z tekstu, ale trudno się tak w pełni wczuć w daną sytuację. Jakby za krótka była ta najważniejsza, jak się zdaje, scena. I znów. Można pewnie stwierdzić, że żadna to Twoja wina, bo przecież jest to, co trzeba, a i ową “zdawkowość” sceny wytłumaczyć stosunkowo łatwo. Tym nie mniej zostaje takie lekkie poczucie niedosytu. Jak gdyby wydźwięk Twojego opowiadania mógł być jednak przy tym koncepcie mocniejszy.

Pozdrawiam.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Zdaję sobie sprawę, że świąteczne rodzinne spotkanie przy stole w sposób szczególny pozwala odczuć brak tych, którzy rok temu przy nim zasiadali, ale tutaj odbyło się to jakoś tak na chłodno, wręcz beznamiętnie, że opowiadanie zupełnie mnie nie poruszyło. A dziadkowie i wnuczka z mocami, wręcz odrealnili tę historię.

Po śmier­ci ich ro­dzi­ców w wy­pad­ku pół roku wcze­śniej jej młod­sze ro­dzeń­stwo nie wy­da­wa­ło się już tak skore do zabaw. ―> Dość nieczytelne zdanie.

Proponuję: Po śmier­ci ro­dzi­ców w wy­pad­ku, pół roku wcze­śniej, jej młod­sze ro­dzeń­stwo nie wy­da­wa­ło się już tak skore do zabaw.

Wy­ję­ła z piw­ni­cy ozdo­by… ―> Raczej: Przyniosła z piw­ni­cy ozdo­by…

Wyjąć można coś np. z szafy.

Ku­pi­ła pre­zen­ty i świą­tecz­ne swe­try. ―> Na czym polega świąteczność swetrów?

Kiedy dzie­cia­ki, zmę­czo­ne za­ba­wą i eks­plo­ato­wa­niem no­wych pre­zen­tów… ―> Brzmi to fatalnie.

Za SJP PWN: eksploatacja  1. «wydobywanie bogactw naturalnych» 2. «użytkowanie maszyn, urządzeń itp.» 3. «maksymalne wykorzystanie kogoś albo czegoś» 4. «ciągnięcie zysków z cudzej pracy najemnej» 5. «wykorzystywanie czegoś w sposób racjonalny»

Bab­cia od­su­nę­ła sobie krze­sło, usia­dła… ―> Chyba: Bab­cia przy­su­nę­ła sobie krze­sło, usia­dła…

Dzia­dek sie­dział po środ­ku w kręgu świec i ry­so­wał na pod­ło­dze znaki kredą. ―> A co się stało ze środkiem, po którym siedział dziadek?

Dzia­dek sie­dział pośrod­ku, w kręgu świec i kredą ry­so­wał znaki na pod­ło­dze.

Bab­cia prze­wra­ca­ła w dło­niach wi­sio­rek z bursz­ty­nem. ―> Raczej: Bab­cia obra­ca­ła w dło­niach wi­sio­rek z bursz­ty­nem.

…tylko oku­la­ry le­ża­ły ka­wa­łek dalej. Za­ło­ży­ła je i do­pie­ro wtedy spo­strze­gła ka­wa­łek pa­pie­ru le­żą­cy obok. ―> Powtórzenie.

Proponuję w pierwszym zdaniu: …tylko oku­la­ry le­ża­ły nieco dalej.

Mógł­byś się na­uczyć wieku wła­snej wnucz­ki. ―> Raczej: Mógł­byś pamiętać wiek wła­snej wnucz­ki.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

CM, Regulatorzy – dzięki za uwagi, w przyszłych tekstach zwrócę w takim razie większą uwagę na nacechowanie emocjonalne, że tak to nazwę. Bywa, że skupiam się na opowiedzeniu historii, nie patrząc na to jakie uczucia powinna ona ze sobą nieść. Co do innych poprawek, wprowadzę pewnie po zamknięciu konkursu. ;)

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Przeczytałam.

"Myślę, że jak człowiek ma w sobie tyle niesamowitych pomysłów, to musi zostać pisarzem, nie ma rady. Albo do czubków." - Jonathan Carroll

Dzięki i miłego czytania kolejnych tekstów! :)

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Fajne :)

Przynoszę radość :)

Anet, dzięki za odwiedziny, cieszę się, że się podobało. :D 

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Po śmierci ich rodziców w wypadku pół roku wcześniej jej młodsze rodzeństwo nie wydawało się już tak skore do zabaw.

Zaimki zbędne.

Po śmierci ich rodziców w wypadku pół roku wcześniej jej młodsze rodzeństwo nie wydawało się już tak skore do zabaw. A jedzenie obiecali zrobić dziadkowie i siostra mamy, po których miała jechać popołudniu. Wspierali ich, nie mogła im tego odmówić, ale nie mogli zastąpić rodziców.

Zbyt obcesowo wprowadzasz tę dramaturgię. Skoro sięgasz po, bądź co bądź, powszechny motyw śmierci rodziców, staraj się robić to subtelnie.

Wyobraź sobie, jak brzmiałaby dalsza część opisu smutnych świąt, gdyby czytelnik nie znał przyczyny smutku, a jedynie się go domyślał.

Najgorsze chyba było to, że doskonale wiedziała, co. Ale nikomu z nich by to tak naprawdę nie pomogło. Po tych kilku minutach wróciliby do etapu, na którym byli w dzień ich śmierci. A mimo wszystko uważała, że od tamtego czasu ich żałoba stała się bardziej tłem niż pierwszym planem.

Znowu zaimki kuleją. Zmieniasz podmiot domyślny z rodzeństwa na rodziców, a potem znowu na rodzeństwo.

rzucając tylko do dzieciaków gapiących się w wigilijny blok ociekających cukrem filmów i bajek w telewizji, że wkrótce wróci i żeby byli grzeczni.

Ten fragment nie jest najlepszy. Za długi, wybija z rytmu i rozbija główny sens zdania.

a większy samochód wraz z rodzicami zginął w wypadku

Samochód zginął w wypadku? Proza to nie poezja.

Musiała przyznać, że wigilię spędzili całkiem miło. Obie babcie świetnie gotowały, zrobiły ich ulubiony barszcz i ciasta, kuzynostwo trochę rozerwało Ankę i Adiego, pozwalając im zapomnieć, że to miały być smutne święta, wujek lał wódkę jej i jednemu z dziadków, resztę częstował winem. Nikt nie musiał się martwić prowadzeniem, i tak wszyscy mieli zostać do rana tutaj, spokojnie przespać się na kanapach lub materacach.

Kiedy dzieciaki, zmęczone zabawą i eksploatowaniem nowych prezentów, posnęły w pokoju Anki i Adiego, a dorośli skończyli drugą już butelkę wódki, postanowiono zakończyć imprezę. Rodzice mamy położyli się w sypialni, wujek i ciocia zajęli rozkładaną kanapę w salonie, więc drugim dziadkom przypadł jej pokój, a Natalii materac.

Ten fragment, zamiast opowiadać, lepiej było pokazać. To nie jest aż tak ciekawe, kto spał na kanapie a kto na materacu i w którym pokoju. Lepiej było pokazać skrawki tej Wigilii: “Brzęczące kieliszki. Dzieci usypiające przy zabawie. Dziadek odmawiający wina. Barszcz wylany na obrus…”

Zauważ, że to opowiadanie zaczyna się robić ciekawe dopiero wtedy, gdy wprowadzasz dialogi i akcję w czasie rzeczywistym, a nie wspominki głównej bohaterki. Czemu od początku tak nie zaczęłaś?

Większości rzeczy związanych z ich rodzinną mocą nauczył ją dziadek, więc swobodnie synchronizowali ze sobą częstotliwość mocy.

Tu akurat przydałby się zaimek. :)

– Mamo! Tata! – krzyknęła zdławionym głosem.

Tato! (wołacz, nie mianownik)

Ścisnęli sobie dłonie, co nie byłoby możliwe, gdyby troje z nich nie posiadało mocy, która wystarczała, aby wzmocnić również emanację matki dziewczyny.

Unikaj łopatologicznego tłumaczenia czytelnikowi tego, co mu pokazujesz. Pomyśl, jak tę informację można by przemycić w inny sposób.

Podsumowując, pomysł jest nawet niezły, ale wykonanie… jak wyżej. 

Dr Chrościsko zaleca betowanie tekstów cudzych i własnych w równych proporcjach. Naści tu również syropek przeciw zaimkozie. Verus weźmie i policzy ile razy w tym tekście użyła słowa “ich”.

Warto też dołożyć nieco subtelności w przekazywaniu informacji oraz pokładać wiarę w inteligencję czytelnika i jego zdolność wyciągania wniosków z kontekstu.

Bądźcie zdrowi, dobra kobieto! ;)

ps. A tę łopatę to schowajcie w piwniczce, nie będzie potrzebna.

"Wolność polega na tym, że możemy czynić wszystko, co nie przynosi szkody bliźniemu naszemu". Paryż, 1789 r.

Dzięki za diagnozę, doktorze. ;) Błędy poprawię po ogłoszeniu wyników konkursu.

Z zaimkami mam wybitny problem, którego ciężko mi się pozbyć – nawet jak czytam tekst kilka razy, czasami nie widzę, że coś część jest zbędna. Będę się stosować do zaleceń, może mi się poprawi.

PS Łopata schowana, klucz wyrzucony.

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Błędy poprawię po ogłoszeniu wyników konkursu.

Verus, wyniki konkursu ogłoszono 5 stycznia: https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/23623

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Powroty do pracy po urlopie są trudne. :p Dzięki!

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Drobiazg. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Podobał mi się pomysł, połączenie tematyki świąt z tragedią bohaterki i mocą (magią?). Można rozwinąć to opowiadanie w dłuższą historię. Czasem zgrzytały potknięcia językowe w tekście. Polubiłam bohaterkę, a jednak miałam trudności z wczuciem się w klimat opowieści. Przydałoby się pokazanie emocji, przeżywania straty przez dziewczynę. Warto dopracować pomysł z tego opowiadania, bo ma potencjał.

Dzięki, ANDO, za odwiedziny i komentarz. Językówki już mi regulatorzy i Chrościsko wytknęli bardzo dokładnie, muszę przysiąść i nanieść poprawki w końcu, pewnie będzie to brzmieć choć trochę lepiej.

Coś mi z tym klimatem i emocjami ewidentnie nie poszło. Może przy następnych będzie lepiej. :)

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.