Derealizacja

Masz zły zapis dialogów. Zajrzyj tutaj (to poradnik) i popraw:

https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/12794

https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/2112

 

Przy poprawnym zapisie opko zyska też trochę światła i nie będzie wglądało jak ściana tekstu.

 

Już w niecałych pięć minut po zakończeniu pracy, siedziałem w samochodzie, próbując przebić się prze ogromny korek.

Poprawniej będzie: już niecałe pięć minut…

Plus literówka.

 

Straszny nerwus z tego Twojego bohatera i nie wzbudza sympati. Pomysł na wściąknięcie w świat gry też nie nowy. Trochę brakuje jakiejś fabuły, czegoś, co będzie się działo pomiędzy klnięciem w korku, a grą.

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Tekst ciężko się czyta, głównie przez sposób zapisu. Dialogi i myśli bohatera powinny zaczynać się od nowej linijki.

Na początku opowiadania zastanawiałam się, gdzie jest fantastyka. Dowiedziałam się pod koniec tekstu. Moim zdaniem, początek jest za długi i mało spójny z zakończeniem. Może warto by było zrobić z tego dwa opowiadania: jedno o korkach z elementami fantastycznymi i drugie – o chłopcu zamkniętym w świecie gier.

Widać, że umiesz zauważać szczegóły, Twoje opisy świata przedstawionego są rozbudowane. Widzę w tym potencjał na kolejne teksty.

 

Ja, niestety, żadnej fantastyki tutaj nie dostrzegam. Za to widzę bardzo nieprzemyślany i kulawy kompozycyjnie tekst.

Przez większą część szorta towarzyszymy bohaterowi w jego drodze z pracy do domu. Stoimy z nim w korku, obserwujemy, jak się wkurwia, bluzga na czym świat stoi na innych kierowców i wysoką temperaturę. Nie bardzo rozumiem, jaki jest cel tej narracji, co niby miałoby zainteresować czytelnika w opisie korków i "wyścigu" po miejsce parkingowe? Elementem fajności ma być dla nas akompaniament Slayera?

Potem facet zaczyna grać na konsoli, a czytelnik zastanawia się po cholerę tyle jechał z bohaterem, skoro ta jazda nie ma nic wspólnego z dalszym ciągiem wydarzeń? Sam zaczynam natomiast rozpaczliwie doszukiwać się nieistniejących w tekście sensów i nadinterpretować fabułę oraz intencje Autora: może to świat, w którym bohater strzela i walczy o życie jest prawdziwy, a ten z korkiem, pracą itd. to tylko gra? Coś jak ucieczka do świata, który został zniszczony? Na zgliszczach, w ruinach, postapokaliptycznej rzeczywistości, taka wizja normalnego życia z pracą, domem, korkami byłaby niczym spełnienie marzeń i oderwanie od koszmaru.

Ale nie, okazuje się, że Autor ma inny pomysł. Pomysł tak przechodzony i oklepany, jak dywany w Pałacu Kultury. Otóż młodzieniec zapadł w coś w rodzaju śpiączki i jego świadomość utknęła w grze. Tylko nie wiem, czy akurat wtedy, kiedy przejechał w korku 75% opowiadania, wrócił do domu i odpalił konsolę, czy może wcześniej? Czy ta droga też działa się w jego świecie wewnętrznym? Czy raczej to Autor dokleił do krótkiej opowiastki o facecie tkwiącym w grze, inną swoją opowiastkę o jeździe samochodem przez zatłoczone miasto?

Co jeszcze, poza zlepkiem dwóch nieprzystających opowiastek widzę w tym szorcie? Źle zapisane liczebniki, nazwy aut pisane raz wielką, raz małą literą, złą odmianę (np. wycierając buta – powinno być but), kiepską interpunkcję, błędne zapisy, sporo naiwności i kolekcję innych baboli.

Jednak z drugiej strony dostrzegam niezłe oko do obserwacji świata i życia codziennego, sporą dawkę ironii i sarkazmu, poprawnie klecone zdania oraz zaczątki warsztatu, z którego na pewno coś jeszcze będzie.

Czyli wszystko przed Tobą, Aruart.

Po przeczytaniu spalić monitor.

Przeczytałam z pewnym trudem, bo opowiadanie jest napisane, delikatnie mówiąc, nie najlepiej, a i opowiedziana historia nieszczególnie przypadła mi do gustu.

Mam nadzieję, Aruarcie, że Twoje przyszłe opowiadania będą ciekawsze i lepiej napisane.

 

…za­bra­ło by mi nie wię­cej niż 10 minut… ―> …za­bra­łoby mi nie wię­cej niż dziesięć minut…

Liczebniki zapisujemy słownie. Ten błąd pojawia się także w dalszej części tekstu.

 

Na desce roz­dziel­czej mo­je­go Forda znaj­du­je się… ―> Na desce roz­dziel­czej mo­je­go forda znaj­du­je się…

Nazwy aut piszemy małą literą. Ten błąd pojawia się także w dalszej części tekstu.

http://www.rjp.pan.pl/index.php?view=article&id=745

 

…nie wy­sy­ła po­ci­sków zie­mia – zie­mia… ―> …nie wy­sy­ła po­ci­sków zie­mia-zie­mia…

W tego typu połączeniach używamy dywizu, nie półpauzy; bez spacji.

 

100 ude­rzeń na mi­nu­tę, 120, 130,… czuję, że… ―> Sto ude­rzeń na mi­nu­tę, sto dwadzieścia, sto trzydzieści… czuję, że…

Przed wielokropkiem nie stawia się przecinka.

 

Czuję ogrom­ną wście­kłość, po­bu­dza­ne jesz­cze… ―> Literówka.

 

…na­ra­sta­ła we mnie fru­stra­cja, która po­wo­do­wa­ła, że po­czu­łem jak go­tu­je się we mnie krew. ―> Czy to celowe powtórzenie?

 

Dla­cze­go, do cho­le­ry ta banda de­bi­li nie może wy­je­chać kilka minut póź­niej? – krzy­cza­łem. ―>  – Dla­cze­go, do cho­le­ry ta banda de­bi­li nie może wy­je­chać kilka minut póź­niej? – krzy­cza­łem.

Tu znajdziesz wskazówki, jak zapisywać dialogi: http://www.forum.artefakty.pl/page/zapis-dialogow

 

…ta tem­pe­ra­tu­ra, prze­szło 30°C. ―> …ta tem­pe­ra­tu­ra, prze­szło trzydzieści stopni Celsjusza.

Nie używamy symboli i skrótów.

 

…do przo­du… i stop… do przo­du…stop… ―> Brak spacji po trzecim wielokropku.

 

…krzyk­ną­łem, wy­cie­ra­jąc buta o kra­wędź kra­węż­ni­ka. ―> …krzyk­ną­łem, wy­cie­ra­jąc but o kra­wędź kra­węż­ni­ka.

 

…i już po chwi­li byłem w moim miesz­ka­niu… ―> Czy zaimek jest konieczny? Czy bohater wchodziłby do cudzego mieszkania?

 

Jesz­cze tylko muszę coś wstrzą­snąć. ―> Jesz­cze tylko muszę coś wtrzą­chnąć.

Domyślam się, że bohater miała zamiar coś zjeść.

Za SJP PWN: wstrząsnąć – wstrząsać 1. «silnie, gwałtownie poruszyć czymś» 2. «spowodować silne wzruszenie, przejęcie się»3. «spowodować gwałtowne zaburzenia dotychczasowego stanu rzeczy» wtrząchnąć – wtrząchać pot. «zjeść coś szybko, z apetytem»

 

…po­pi­jam Mu­szy­nian­ką i pędzę do sa­lo­nu. ―> …po­pi­jam mu­szy­nian­ką i pędzę do sa­lo­nu.

 

Na sza­rej ścia­nie wisi pięć­dzie­siąt ca­lo­wy Sam­sung. ―> Na sza­rej ścia­nie wisi pięć­dzie­sięcioca­lo­wy sam­sung.

 

W czte­rech ką­tach po­ko­ju stoją spo­rej wiel­ko­ści ko­lum­ny. Po środ­ku po­ko­ju znaj­du­je się… ―> Pośrod­ku po­ko­ju znaj­du­je się…

Powtórzenie.

 

…praw­dzi­wy­mi mi­strzem cyber świa­ta. ―> …praw­dzi­wy­mi mi­strzem cyberświa­ta.

 

Od sa­me­go po­cząt­ku czu­łem, że dziś jest coś zu­peł­nie nie tak. Po­cząt­ko­wo my­śla­łem… ―> Nie brzmi to najlepiej.

 

Cięż­ko było mi opa­no­wać od­dech. ―> Trudno było mi opa­no­wać od­dech.

 

…po­czu­łem strach. Było to strach au­ten­tycz­ny, po­czu­łem się tak… ―> Czy to celowe powtórzenia?

 

Sza­cun – po­my­śla­łem – te gry stają się coraz bar­dziej re­ali­stycz­ne. ―> Tu znajdziesz wskazówki, jak zapisywać myśli: http://www.jezykowedylematy.pl/2014/08/jak-zapisac-mysli-bohaterow/

 

Po czym wy­sko­czy­łem z ukry­cia, ostrze­li­wu­ją­ce po­zy­cje prze­ciw­ni­ka. ―> Literówka.

 

…z któ­rej jak mi się wy­da­wa­ło nad­cho­dzi­ły po­ci­ski. ―> Pociski chyba nie chodzą.

Proponuję: …z któ­rej, jak mi się wy­da­wa­ło, nad­latywały po­ci­ski.

 

Czu­łem już nie tylko zmę­cze­nie i ból z ra­mie­nia. ―> Czu­łem już nie tylko zmę­cze­nie i ból ra­mie­nia.

 

…żad­ny­mi środ­ka­mi, które mo­gły­by go wy­do­być z tego stanu. Mo­że­my je­dy­nie do­star­czać jego ciału środ­ki od­żyw­cze… ―> Nie brzmi to najlepiej.

Proponuję w drugim zdaniu: Mo­że­my je­dy­nie do­star­czać jego ciału substancje od­żyw­cze…

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

uderzyłem kolanem o mór

Poprawiłbyś chociaż takie rzeczy, wstyd.

Zwróć uwagę na interpunkcję, powtórzenia, literówki, znaczenie słów.

Przynoszę radość :)

Początek mógłby zilustrować uczucia autora, który wyłożył tu opowiadanie i czeka na komentarze. “Cholerni grafomani zawalili portal swoją szmirą i odciągają uwagę od mojego arcydzieła!”

Przepraszam, że tak późno. TARDIS wpadła mi przez okno :)

 pięć minut po zakończeniu pracy, siedziałem

Ten przecinek nie ma racji bytu, ponieważ oddziela określenie od tego, co jest określane.

 próbując przebić się prze

Mogłoby brzmieć lepiej. I – zjadłeś "z".

 Najpierw jednak, musiałem

Drugi zbędny przecinek. Reszta zdania – ciut przegadana. Skróciłabym je, pozbywając się tych "się".

 w normalnych warunkach, zabrało by

Bez przecinka (p. wyż.). Zabrałoby.

 Trasa, (…) mogła potrwać nawet cztery razy tyle.

Nie trasa (czyli fizyczna przestrzeń do pokonania), a najwyżej droga. Albo pokonanie trasy, jeśli wolisz.

 nic to jednak nie da.

Trochę wysoki ton – pierwsze zdania są bardziej gawędziarskie.

 cierpliwie czekać na to, aż poszczególne segmenty tego mechanicznego węża, zaczną

Przecinki i słowotok: cierpliwie czekać, aż poszczególne segmenty mechanicznego węża zaczną.

 Na desce rozdzielczej mojego Forda znajduje się kilkanaście przycisków, ale niestety, żaden z nich nie wysyła pocisków

Skróciłabym i odformalizowała: Mój Ford ma na desce rozdzielczej kilkanaście przycisków, ale niestety, żaden nie odpala rakiet…

 Z każdą kolejną minutą narasta we mnie frustracja.

Zaraz, zaraz – ale dotąd narracja była w czasie przeszłym? Skąd ta zmiana?

 Moje tętno wzrasta.

Anglicyzm i techniczno-żargonowy język. Tętno mi przyspiesza – ale to jest dość neutralne.

 Czuję ogromną wściekłość…

You don't say… skoro tak usilnie mnie o tym zapewniałeś, nie mów tego jeszcze raz wprost, to psuje cały efekt.

 pobudzane jeszcze przez płytę

Pobudzaną. Chyba, że bohater jest rodzaju nijakiego.

 jest zaprzeczeniem twierdzenia, że muzyka łagodzi obyczaje.

To nie bardzo po polsku.

 wraz z ostrymi riffami gitary Kerry’go Kinga, narastała we mnie frustracja

Znowu zmieniasz czas narracji. Poza tym – riffy nie narastają. Chyba? Nie znam się, mogę się mylić.

narastała we mnie frustracja, która powodowała, że poczułem jak gotuje się we mnie krew.

Narastała we mnie frustracja. Kropka. Khatam sud. Less is more!

 Nic jednak nie mogłem na to poradzić, a to powodowało, że w mojej głowie rodziła się autentyczna chęć mordu.

Dobra, opisałeś korek. Wierzę Ci, że to korek. Ale co za dużo, to niezdrowo. Przejdź już dalej, proszę.

przekieruję całą moją wściekłość kreatywnie ją wykorzystując

Tu powinien być przecinek, ale skróciłabym tę frazę: sublimuję wściekłość w coś twórczego.

 auta tych debili z korporacji, posuwają się

Tu bez przecinka.

 posuwają się w żółwim tempie całkowicie uniemożliwiając mi taką możliwość.

Posuwają się w żółwim tempie, odbierając mi tę możliwość. No, człowieku.

 A do tego jeszcze ta temperatura, przeszło 30°C.

Bo wcześniej nie mogłeś mi o tym powiedzieć?

 dotrę do domu szybciej niż myślałem

Wcześniej, niż myślałem.

w drogę, prowadzącą

Tu bez przecinka – "prowadząca" jest określeniem drogi.

 Niestety parking, który wybudowano, kiedy jeszcze posiadanie samochodu było luksusem dostępnym niewielu cały był zastawiony.

Niestety, parking, wybudowany, kiedy posiadanie samochodu było luksusem, cały był zastawiony. Wtrącenia wydzielamy przecinkami.

 Polo, już sygnalizowało

Bez przecinka.

 Spierdalaj frajerze!

Przed wołaczem przecinek.

 po chwili zastanowienia odjechał

Skąd wiesz, że się zastanawiał?

 Nagle jednak poczułem, że straciłem kontrolę nad prawą nogą, która pośliznęła się na psiej kupie.

I nie możesz go najpierw wywrócić, a potem tego analizować, jak to się zwykle dzieje?

 wycierając buta

Wycierając kogo? co? but.

 szybko wystukałem numer domofonu

Pierwszy raz się spotykam z domofonem, który sam otwiera drzwi… może to element fantastyczny, bo dotąd nie stwierdziłam.

 muszę coś wstrząsnąć

…? Na pewno nie "wtrząchnąć"? Bo nie widziałam dotąd "wstrząsnąć" użytego w znaczeniu "zjeść".

 codzienność to przecież nie jest MasterChef.

Po co mnie o tym zapewniasz?

 popijam Muszynianką

I po co tyle product placement?

 pięćdziesiąt calowy

Pięćdziesięciocalowy. Tak, portal to podkreśla. Nie wiem, dlaczego.

na półce znajduje się wzmacniacz

"Znajduje się" to bardzo szumny zwrot. Unikałabym.

 sporej wielkości kolumny

Na czym polega przewaga kolumn "sporej wielkości" nad zwyczajnie dużymi?

 zapas napoi energetycznych

Napojów.

 Zanim na ekranie telewizora pokazał się ekran startowy sięgnąłem po piwo

Tu zdanie jest złożone i trzeba je rozdzielić na składowe: Zanim na ekranie telewizora pokazał się ekran startowy, sięgnąłem po piwo. Ponadto – powtórzenie!

 Nie śpiesząc się przechyliłem

Nie śpiesząc się, przechyliłem. Zużyłeś wszystkie przecinki w korku, czy co?

 bursztynowy płyn delikatnie wtłoczył się do mojego gardła

… wtłoczył się delikatnie? Przemyśl to. Wtłoczył się:

delikatnie? I jeszcze powoli? Jedyne, co może się wtłaczać do gardła powoli, to macka potwora w filmach, których nie pokazuje się dzieciom.

 kojącego spokoju

W odróżnieniu od takiego denerwującego, jak mniemam?

 prawdziwymi mistrzem

Literówka.

 że w wyniku kolejnej aktualizacji, zostały poprawione odczucia

Skróć: że w kolejnej aktualizacji zostały poprawione odczucia.

 kiedy uciekając przed ostrzałem wygenerowanych przez grę przeciwników uderzyłem

Wtrącenie: kiedy, uciekając (…) przeciwników, uderzyłem.

 uderzyłem kolanem o mór,

Czyli o zarazę. Ech. Ale serio – nie licz na autokorektę. Ona nie wyłapie wszystkich błędów.

 że spodnie zostały rozdarte, a z powstałej w ten sposób dziury zaczyna wydostawać się krew

Uciąć, skrócić i wyrzucić: krew na spodniach.

 znacząco spadła mi żywotność

Żywotność?

 Wraz z utratą punktów życia, czułem się wyraźnie słabszy.

Utrata też się czuła? Ja napisałabym: Im więcej traciłem punktów życia, tym słabszy się czułem. (Hapeki wypływają z niego z każdym uderzeniem serca, co?)

 posypał się grad odłamków spowodowany przez ostrzał wirtualnych przeciwników

Skróć.

 Szacun – pomyślałem – te gry stają się coraz bardziej realistyczne.

Mała dygresja – po co realizm w grach, skoro ucieka się do nich od prawdziwego życia? Ale to nie komentarz do tekstu, tylko do obecnych trendów.

 wyskoczyłem z ukrycia, ostrzeliwujące

Literówka.

 Po raz pierwszy od kiedy

Po raz pierwszy, od kiedy.

 zaczął sypać mi się na głowę

Zaczął mi się sypać.

poczułem niewielkie zaniepokojeni

Poczułem niepokój. Albo: zaniepokoiłem się.

 delikatnie się wychyliwszy

"Delikatne" są dłonie, jedwab, krem czekoladowy. To słowo ma pewne konotacje, nie możesz go używać zamiast "trochę" czy "nieznacznie".

 ból z ramienia

Ból ramienia.

 Nigdy wcześniej, nie miałem

Bez przecinka.

 Nigdy wcześnie, tak mocno nie czułem

Jak wyżej. I – literówka.

 Jolanta siedział

Zjadłeś "a".

 beznamiętnym głosem

Wystarczy: beznamiętnie.

 świata, stworzonego

Bez przecinka.

 

Masz kłopot z interpunkcją – podejrzewam, że wynika to z niezrozumienia jej funkcji. Ale ogólnie język dość poprawny – błędy wypisałam.

Natomiast reszta – popłuczyny po popłuczynach, niestety. Ten tekst czytałam już milion razy. Gdyby było w nim cokolwiek nowego, jakiś drobiazg, atom oryginalności… ale nie ma. Niesympatyczny bohater, któremu nie kibicowałam i jego mało interesujący dzień nie powiedzieli mi właściwie niczego nowego. Może nad tym warto by się zastanowić – co chcesz powiedzieć?

Tym bardziej, że, jak już powiedziała Irka, tu nie ma fabuły. Fabuła wymaga jakiejś aktywności ze strony bohatera – Twój nie robi nic. Toczy się swoją koleiną, nie myśląc. Fantastyki też jest tu jak na lekarstwo, i nie jest oryginalna.

 Widać, że umiesz zauważać szczegóły, Twoje opisy świata przedstawionego są rozbudowane.

Tak, owszem – ale przedstawiasz je zbyt rozwlekle i bez porządku. Dopiero po paru akapitach dowiedziałam się, że bohaterowi jest gorąco – powinien to odczuwać od pierwszej chwili, nie zgodzisz się?

Cóż. Pracuj dalej. Niczego nie obiecuję, ale masz szansę.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.