Sprawiedliwość społeczna

Z najlepszymi życzeniami utwór edukacyjny dla kabooma:

Skończyłem pisać ostatnie litery mojego tekstu. Uff… jeszcze trochę pracy i będę mógł przyznawać oceny. Warto trudzić się o tą władzę, możliwość szybkiej klasyfikacji autora, wyrażenia osądu, którego już nic nie zetrze. Tylko… zaraz, kto stoi za moimi plecami?

Popatrzyłem na ciemną sylwetkę i poczułem, jak serce podchodzi mi do gardła. Mimo jasnych płomieni słońca, które oświetlały mój zakurzony pokój nie mogłem zobaczyć ani jej twarzy, ani nawet zauważyć jakiejkolwiek fałdy na ubraniu. Gdyby nie nieznaczne ruchy, jakie wykonywała można by pomyśleć że to po prostu dziura w wszechświecie o kształcie człowieka, tak jakby ktoś wyciął ją na kartce papieru.

– Cześć. – głos zaskoczył mnie swoją zwykłością i prozaiczną pretensją, która w nim brzmiała. Należał też z pewnością do męzczyzny.– Jestem Lassar.

Odpowiedziałem lekko drżącym głosem, chcąc zachować chociaż ostatnie pozory normalności. Wtedy wygląd tej osoby lekko się zmienił.

– Zaraz. – wykrztusiłem zaskoczony. – co ty trzymasz w ręce?

– O, nic takiego. Zwyczajny krasnoludzki młot bojowy.

– Aha. – sens tych słów do z wolna do mnie docierał. – Ale po co?!?!

– Domyśl się. – nawet jej nie widząc, wiedziałem że na twarzy niespodziewanego gościa zagościł wyjątkowo wredny, zębaty uśmiech.– a masz za spamowanie!!!

TRZASK!