7 Światów

Rozdział I

 

– Możesz być kimkolwiek zechcesz synu.

– Chciałbym być potężnym czarodziejem tato.

– To dobrze, że już wiesz kim chcesz być synu. Nie każdy to wie, nawet będąc dorosłym, ludzie potrafią się błąkać z miejsca do miejsca szukając celu życia.

– A ty tato jesteś tym kim chciałeś być od dziecka?

– Nie synu, zabrakło mi odwagi, by dążyć do swoich celów i marzeń. Wciąż szukałem wymówek, powtarzałem sobie, że nie dam rady.

Kacper zamyślił się nad słowami ojca. Nie rozumiał jeszcze, jakie to może mieć dorosły człowiek wymówki, by osiągnąć swoje marzenia i cele.

– Chodźmy już lepiej, bo się spóźnimy do twojego przedszkola.

– Znowu musimy tak długo iść?

– Tak synu, most został rozwalony i musimy iść okrężną drogą.

– A kto go rozwalił?

– Tego kto go rozwalił, nikt nie wie. Wiemy tylko, że przez magię.

– Magia u nas tato? Chce zobaczyć ten most!

– Później jak będziemy wracali, to Ci pokażę. A co do magii, to faktycznie dziwne, że u nas się pojawiła na takim odludziu. Być może to jakaś anomalia.

– Anomalia?

– Coś co odbiega od normy. Bo widzisz, w naszej krainie nie powinno być magii, z tego względu, że dawni potężni czarodzieje, by stać się bardziej potężnymi, wyssali całe źródło magii z naszego otoczenia. Pozostały tylko niemagiczne zwierzęta, rośliny i kamienie. Wszystko poginęło od wielkiego wybuchu. Do dziś mamy na południe od naszego domu wielki krater.

– I co się stało z tymi czarodziejami?

– Ludzie gadają, że poginęli w raz z wybuchem. Nikt ich nie widział tutaj od czasu wielkiego wybuchu. Moim zdaniem, gdzieś żyją na świecie.

– Ukrywają się?

– Nie muszą. Nasz świat jest tak wielki, że życia człowiekowi nie starczy, by okrążyć go najszybszym samochodem. Nikt nie jest w stanie ogarnąć tego ogromu świata. 

– Co to jest samochód?

– Samochód, to pojazd na czterech kółkach. Zresztą, pokażę Ci w albumie jak wrócimy do domu. Jesteśmy na miejscu, zmień buty i idź na zajęcia. Ja jeszcze porozmawiam z twoją wychowawczynią.

 

– O dzień dobry panie Marku.

– Cześć Lucy.

– Co Cię do mnie sprowadza?

– Chciałem zapytać, czy może wiesz coś więcej o tym wybuchu co zniszczył most. 

– A dlaczego miała bym wiedzieć coś więcej?

– No wiesz, twój mąż pracuje w policji itd.

– No pracuje pracuje. Mówił, że to sprawka czarodziejów z gildii Mrocznego Nokturna. 

– Przecież ich miasto leży setki tysięcy kilometrów od nas. Czego tu u nas niby szukają?

– Bill twierdzi, że doszło tu do walki z metalowym potworem. Znalazł kilka metalowych odłamków.

– To nie dobrze. Wygląda na to, że ich wojna rozszerza się co raz bardziej.

– Na to wygląda. Wkrótce ma być zebranie rady starszych w tej sprawie. Prawdopodobnie będziemy musieli się przenieść dalej na zachód, oby dalej od tej bezsensownej wojny. 

– Robi się co raz bardziej niebezpiecznie. Ile to już trwa ta wojna?

– Według starej księgi białych driad, wojna zaczęła się jakieś 534 lata temu po upadku cesarstwa lossmańskiego.

– To niesamowite ile wojna potrafi trwać. Piszą w tej księdze może jaki obszar obejmowała?

– A jakie ma to znaczenie? Żyjemy tu i teraz.

– Masz rację. Jestem tylko ciekaw jak to się zaczęło. Pożyczysz mi tą księgę?

– A znasz język driad?

– Nie, Ty także nie znasz tego języka, więc skąd wiesz od ilu lat trwa ta wojna?

– Pytałeś to Ci odpowiedziałam ile. A trwa tyle ile uznałam za słuszne.

– No wiesz co, jesteś chamska. O co Ci chodzi?

– O nic!

Marek stał jak wryty i się wpatrywał w odchodzącą Lucy. Zastanawiał się o co chodzi. Zaraz później sobie przypomniał jak Lucy się w nim kochała, gdy byli jeszcze młodzi.

– Chyba wyszła za mąż, aby zrobić mi na złość. Nigdy nic do niej nie czułem, chyba nadal coś do mnie czuję. Biedna dziewczyna, wyszła za mąż nie z miłości, a tylko po to by się ustatkować.

– Z kim rozmawiasz?

– O pan Henryk! Jak miło Pana widzieć.

– Pana również, ma Pan może chwilkę by mi pomóc w bibliotece? Mam trochę książek, które trzeba odłożyć na górne półki.

– Rozumiem. A jak w ogóle się goi pańska noga?

– Całkiem dobrze, lecz wciąż mnie boli.

– Słyszałem, że spadł Pan ze stołka w bibliotece.

– Eee głupie plotki. Ucierpiałem z powodu wybuchu, który miał miejsce nie tak dawno

– Naprawdę? Jak do tego doszło? 

– Wracałem sobie jak zwykle z pracy do domu. W oddali zobaczyłem błyski, jakieś dziwne światła. Z ciekawości poszedłem zobaczyć co się tam dzieję. Im bardziej się przybliżałem, tym co raz bardziej słyszałem dziwne dźwięki, dość potężne, bo się wszystko trzęsło w okół. Zatrzymałem się i dość daleko mostu, bliżej bałem się podejść. Schowałem się za drzewem i obserwowałem całe zdarzenie. Wyglądało mi to na walkę, chodź mogę się mylić, nie mam dobrego wzroku. Nagle coś huknęło, powaliły się drzewa w okół mnie, a jedno z nich przygniotło mi nogę. Dziwne dźwięki i światła ustały ja zaś leżałem na ziemi przygnieciony aż do rana. Dopiero jak rano pojawiła się policja, znaleźli mnie i pomogli się wydostać. Przepytywali mnie i powiedziałem im co widziałem i słyszałem.

– Hmmm dziwne, wygląda na to, że doszło do jakiejś bitwy.

– To nie wszystko. Ktoś był tu tydzień temu i pozostawił dziurę w ścianie, o tu.

– W bibliotece? Niech no spojrzę. Rzeczywiście, była tu dziura ale już jej nie ma, została naprawiona. Coś zginęło Panu?

– Jeszcze nie wiem, wydaję mi się że wszystko jest.

– Ciekawe kto i dlaczego tu był.

– Mógł byś Marku odłożyć te książki na górę?

– Dobrze, wezmę drabinę tylko i je odłożę. 

Marek wspiął się na górę po drabinie, po czym zaczął odkładać książki. Wszędzie było pełno kurzu. Jedna z książek przykuła Marka uwagę. Była jak nowa.

– Panie Henryku, a cóż to za książka jest tu na górze, taka czysta, jak by nowa.

– Pewnie panu chodzi o starą księgę białych driad. Ona mimo upływu lat, w ogóle się nie kurzy, jest jakaś zaczarowana chyba albo zrobiona z jakiegoś specjalnego materiału. 

– Na prawdę? Ta księga ma chyba z 500 lat.

– Może i tyle ma, ja tego nie wiem

– A to prawda, że jest napisana w języku białych driad?

– Tak

– Ma pan jakiś słownik, by można było ją przetłumaczyć?

– A po co Panu?

– A z ciekawości, chce wiedzieć kiedy dokładnie zaczęła się wojna.

– Mamy tu kilka słowników, jednak ta księga jest pisana prastarym językiem i wiele słów nie pasuję do dzisiejszego języka białych driad.

– Rozumiem, mimo wszystko chce spróbować.

– Zawsze się interesowałeś historią, ciekawe po kim to masz.

– Na pewno nie po rodzicach.

– Z pewnością. W takim razie zdejmij sobie tę księgę, a ja zaraz Ci przyniosę słowniki. 

– Ciężka i strasznie gruba ta księga. Spójrzmy co my tu mamy. O kurcze dziwne pismo, strasznie zawiłe.

– To prawda. Jeden znak potrafi mieć kilkaset znaczeń. Życzę powodzenia, jeszcze nikomu się nie udało rozwikłać tego dziwnego pisma.

– Nie dziwię się. Ach ile to zagadek do rozwiązania mnie czeka. 

Marek przeglądał księgę kartka po kartce. Uwagę jego przykuwały różnorodne zawiłe znaki na całą stronę. W międzyczasie do biblioteki weszło 3 mężczyzn w czarnych szatach.

– Pójdą panowie z nami

Marek się odwrócił, spojrzał na 3 mężczyzn i zadrżał na ich widok.

– Czarodzieje z gildii mrocznego Nocturna… – mruknął pod nosem po czym wypuścił księgę i stracił przytomność. Henryk spojrzał na Marka i przemówił do czarodziejów.

– Co mu zrobiliście dranie? – Jeden z czarodziejów spojrzał groźnie na Henryka świetlistymi zielonymi kocimi oczami, wyciągnął rękę i gwałtownie machnął. Henryka ciało z gwałtowną siłą uderzyło w regał z książkami, cały zaś regał liczący 5 metrów zawalił się wprost na niego zabijając go na miejscu.

– Sssstarców nie potrzebujemy! - zasyczał czarodziej, po czym uniósł rękę delikatnie, a ciało Marka zaczęło lewitować w powietrzu.

– Wychodzimy, nic tu po nasss. To już wszyssscy, pozossstały tylko dzieci. 

– Nie zabieramy dzieciaków?

– Nie, zossstaną tutaj. Wojna pochłania zbyt dużo kosztów, by ich żywić. Za 10 lat po nie wrócimy o ile przeżyją. Wtedy nam sssię przydadzą. Wychodzimy