Lekcja historyi

Gdybyś, drogi Anonimie, przyłożył choć trochę staranności i nie walnął kilku literówek, nie mówiąc o przecinkach, czy zapisie liczebników, to byłoby fajnie. Nie można pozwalać sobie na taki techniczny burdel, zwłaszcza w króciutkim tekście. A poza tym, ubawiłem się. Szczególnie Jackie Chan, zatrzymujący gazy dla siebie, był super. Tak w ogóle, nie wiem, czy taki był Twój zamiar, ale szorcik ten komentuje pewne zjawisko. Otóż mieszkam w Irlandii, a fakt posiadania potomstwa zmusza mnie do kontaktu z tutejszym systemem edukacji. Nie wiem, jak to wygląda teraz w Polsce, ale kiedy dawno temu uczyłem się historii, lekcje poukładane były chronologicznie, od starożytności po dzieje najnowsze, a potem jeszcze raz, po awansie na kolejny level edukacji. W irlandii historia prowadzona jest w sposób rocznicowo – chaotycznie – uznaniowy. Rocznica Rewolucji Francuskiej – lekcje o rewolucji. Dzień zakończenia I Wojny Światowej – temat o wojnie. W międzyczasie zbiór podań i legend o początkach państwowości w Irlandii. Efekt jest taki, że rozmawiałem niedawno z gościem, który nie wiedział, kto żył wcześniej – Napoleon, czy Stalin. Cóż, wygląda więc na to, że Twój tekst zyskuje drugie dno ;-)

Taki, powiedziałabym, bigosik z historią w tle. Niestety, nie rozbawiło mnie. :-(

Absurdu, jak dla mnie, odrobinę za dużo, ale pomysł niezły. Za to wykonanie…

Naszczęście => na szczęście. Przecinki dookoła “kurwy”, bo to wtrącenie. O liczebnikach już Thargone wspomniał.

Jakiś taki zarys opowieści raczej niż opowiadanie. Coś jak streszczenie niestety kiepskiego filmu.

Cóż, gdyby nie był to portal literacki, pozwoliłbym sobie na stwierdzenie tego tekstu krótkim stwierdzeniem: “ale suchar”.

Natomiast z racji tego, że jest to jednak portal literacki, napiszę jedynie, że nie ten krótki tekścik specjalnie mnie nie porwał.