- Opowiadanie: S. Leiss - Historia prawdziwa

Historia prawdziwa

A to moje drugie podejście do drabbla. Jeszcze raz dziękuję regulatorzy za nieocenioną pomoc :-).

Oceny

Historia prawdziwa

– Słuchaj mnie! Dlaczego mnie nigdy nie słuchasz?! – Dziewczynka wymachiwała rączką, próbując wyglądać dorośle, jak mama.

Pies przewrócił oczami i sapnął. Koszula uwierała go, podobnie krawat, dyndający pod szyją, mimo to nadstawił uszu, pokazując, że słucha. Dziewczynka zaczęła głośno czytać napisaną przez siebie książeczkę:

– Królewna uciekła z zamku, bo rodzice jej nie kochali. Nigdy nie mieli dla niej czasu, więc sobie poszła, za góry, rzeki…

Owczarek położył uszy i pisnął. Dziewczynka pustym wzrokiem spojrzała przez okno. Po chwili pies powiedział:

– Przejdźmy się, Julka. Nie byłaś dzisiaj na świeżym powietrzu.

– No dobra… A pogramy w piłę? Jak wczoraj?

– Pogramy, tylko włóż kalosze.

Koniec

Komentarze

Odrobina humoru jest, ale Twój pierwszy drabble bardziej mi się podobał :-)

Dziękuję za komentarz. Bo ten to jest taki… dziewczyński drabble :-)

I znowu smutne. Chyba, że księżniczki i ich psy nie czują się naprawdę zaniedbane, tylko lubią tak pofantazjować mimo kochających rodziców za drzwiami. Może to mój nastrój po prostu ;)

Taki trochę od czapy pomysł.

Babska logika rządzi!

Klapaucjusz– księżniczki czują się zadbane, rodzina mnie kocha z wzajemnością :-) A jeśli chodzi o nastrój, to sama nie wiem… Tak mnie jakoś naszło, nie jestem typem depresyjnym z natury. Samo się to tak napisało jakoś, jak większość moich historii.

Niektóre dzieci czują się samotne i wtedy pies wyprowadza je na spacer, i pobawi się z nimi, i pogada… ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

regulatorzy– Tak, właśnie! :-)

;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

:D Nie utożsamiałem bohaterki z autorką. W sumie niezależnie od intencji twórczyni, będę patrzył tak jak za pierwszym razem – naprawdę mi się wtedy spodobała ta zabawa dwoma poziomami księżniczek. Ale smutna

Hm, pomyślmy. Może to jest o dziewczynce, której rodzice nie kochają i którą niewłaściwie traktują. Z drugiej strony być może “królewna” tylko się dąsa, wiadomo, jak to jest z dziećmi. Trochę mi brakuje jednoznaczności tutaj, wolałbym mieć jasność – czy powinienem się smucić, czy tylko uśmiechnąć pobłażliwie. W każdym razie – w efekcie dziewczynka ucieka w świat wyobraźni. Tak to sobie zinterpretowawszy, muszę przyznać, że ten drabel mi się podoba. Przy zastrzeżeniu, o którym wspomniałem, a bez którego podobałby mi się bardziej :)

Total recognition is cliché; total surprise is alienating.

Jerohu, tu wszystko jest jednoznaczne – dziewczynka czuje się samotna, jest smutna i pewnie znudzona. Stroi psa, pisze bajkową książeczkę o królewnie, a kiedy czyta ją psu, ten postanawia zaopiekować się Julką. I idą na spacer, i będą grać w piłkę, mimo że pewnie pada, bo pies przypomina dziewczynce, by włożyła kalosze… ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

regulatorzy– sama bym tego lepiej nie wyjasnila :-)

Tu w zasadzie nie ma czego wyjaśniać. Wszystko napisałaś. ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Starałam się… :-)

Że przytoczę cytat, który, niczym cień (nie mylić z Cieniem), zawsze towarzysz jednemu z bardziej interesujących umysłów na tym portalu: “Babska logika rządzi!”. Obawiam się jednak, że w moim wydaniu to zawołanie okraszone jest odrobiną samczego cynizmu. Ale tylko odrobiną.

Peace!

"Zakochać się, mieć dwie lewe ręce, nie robić w życiu nic, czasem pisać wiersze." /FNS – Supermarket/

Psy są niezawodne.

Pokażcie mi kota, który takie humory zniesie. A pies… Pies jest. I jeszcze o kaloszach przypomina! ;-)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)