Nie chciałbym robić aniołowi miłości tego co mnie samemu niemiłe, zwłaszcza, że też tutaj od czasu do czasu jakiś tekst wstawiam, ale niestety muszę to powiedzieć: dno. No chyba, że ktoś lubie tego typu zgrywy, ale ja nie przepadam:)

Przynajmniej komentarzy masz sporo ;D

Dobra realizacja kiepskiej fabuły. W pewnym momencie ciekawość czytelnika mocno się nasila (opis blizn), by skończyć się rozczarowaniem na finale. Był ktoś intrygujący. I to wszystko – był.

Jako opowiadanie obyczajowe - naprawdę super. Kontekst społeczny – jak najbardziej ok. Styl – fajnie się czyta, nie zgodzę się odnośnie dłużyzn – jeśli służą zbudowaniu „atmosfery opowiadania” to są ok. Kwestia cierpliwości czytelnika;)

Jest kilka świetnych sformułowań i spostrzeżeń.
Jest też kilka literówek. W jednym miejscu to samo powiedziane dwa razy, o ile dobrze pamiętam.

I z pewnością sporo pracy kosztowało napisanie tego opowiadania.

Jeden jednak mankament – brak, albo znikoma zawartość elementów fantastyki. Przynajmniej jak na mój gustJ

Napisane nieźle. Chodzi o uzależnienie, zatracenie się w wyuzdanej wirtualnej rzeczywistości. Jedynie opis "fantazji: Anioła odnośnie kobiety w mini trochę niejasny:>

5 - za porównanie filmu do gumki do ścierania:) dokładnie taki efekt wywołuje w widzu.

Myślę, że warto dobrnąć do końca. Nie jest to może scenariusz filmu Shyamalana, ale starałem się, żeby zakończenie nie było przewidywalne. Może ma troche zbyt drastyczny wydźwięk ale co tam :P

Dzięki sa komentarze.

Rzeczywiście słowo “powłoka” nie pasuje. Ale w końcu to fantastyka, w budowie komórki są określenia takie jak: otoczka, czy kapsuła. Zakładam, że nie nikt nie zagląda zaraz do podręcznika od biologii i nie analizuje budowy komórki, tylko puszcza wodze wyobraźni:).

Co do dialogów, hmm, jakoś mi nie pasują do pierwszej części, która streszcza życie bohatera.

Ale, co ja się tam znam, czekam na dalsze komentarze i wskazówki:).