komentarze: 1, w dziale opowiadań: 1, opowiadania: 1

Na wstępie chcę podziękować za poświęcenie odrobiny uwagi moim, i tu nie będzie z mojej strony żadnej kokieterii, wypocinom. Wszelkie uwagi są dla mnie niezwykle cenne. Czytając swój tekst, czułem podskórnie, że czegoś w nim brakuje. Ale, co właśnie sobie uświadomiłem, autokorekta, o ile jest w ogóle możliwa w stu procentach, to okazuje się być bardzo trudna. Mam nadzieję, że i tak nie jest tragicznie.

Oczywiście, jak tylko odnajdę w sobie jakiekolwiek resztki sił i cierpliwości do tego opowiadania, to postaram się je udoskonalić. Szczerze, robię to już długo: zmieniam, kasuję, wydłużam, a teraz chyba dokonam chirurgicznego cięcia. Niech poleje się tusz! Niech żyje Word! Dla ludzi z pewnymi problemami, staje się on zbawienny. Szkoda, że tak późno zacząłem rozwijać w sobie tę kompetencję.

Cóż, uzewnętrznienie jednej z moich prac, można traktować bardziej w kategoriach „psychoterapii” niż początku „kariery pisarskiej”. Jeśli nic z tego nie wyjdzie, to nie rzucę się z okna (jeszcze by się nie udało i co wtedy?). Będę sobie coś skrobał do szuflady. Pisanie, nawet słabe, rozwija. To rzecz pewna.