Opowiadanko mi podobało. CIekawie się je czyta z perspektywy osoby o upodobaniach psychologicznych:) Plastyczne i sugestywen opisy działają na korzyść tekstu. A tak na marginesie: zdecydowanie wolę rude i drobne kobietki( mniam) a blondynki przy kości nie są moim ulubionym typem kobiecej urody, więc moja wyobraźnia też miała wprzyjemnosć z czytania tego opowiadanka:)

Moim zdaniem to intro jest intrygujące. Stanowi zapowiedż czegoś mrocznego i...fascynującego. Ciekawy sposób narracji, który dodaje świeżości i pozostawia tajemnicę, która kusi czytelnika, by czytał dalej. Czekam na ciąg dalszy. Mam nadzieję, że dalej będzie tak samo dobrze, jak we wstępie.

Czekam z nieciepliwością na  dalsze teksty:)

Opowiadanie w bardzo ciekawym klimacie. Mnie kojarzy się z tradycją samurajów, co nadaje mu dużą lekkość w odbiorze, nie pozbawiając  "Cesarskich ogrodów" głębi przekazu. Sprawia to, że opowiadanie może być interesujące zarówno dla kogoś, kto szuka ambitnej lektury, która skłoni do refleksji, jak i dla kogoś, kto podchodzi do czytania szukajac jedynie rozrywki. Dodatkowym atutem tego opowiadania jest, moim zdaniem, znakomity język, za pomocą którego autor bardzo zręcznie wprowadza czytelnika  w ten zaczarowany świat. Podczas lektury "Cesarskich ogrodów" wyobraźnia zostaje wprowadzona na najwyższe obroty, by podołać temu bogactwu doznań, które autor proponuje. Jestem pod duzym wrażeniem.