Mam na razie pomysły na kilkadziesiąt krótkich opowiadań i 4 książki i chociaż wydaje mi się, że mam pomysły, których jeszcze nikt nie wykorzystał, coś nowego, to próbuję sprawdzić czy w ogóle warto. Chętnie usłyszę wszelkie sugestie i rady.
komentarze: 8, w dziale opowiadań: 8, opowiadania: 3
Bardzo dziękuję Regulatorom za ten ogrom pracy przy analizie mojego tekstu. Wezmę się za poprawy jak tylko wrócę z wyjazdu, teraz mam tylko telefon przy sobie.
Racja, macie racja, straszna ze mnie gapa :)
Panie Rybak “Kiedy dziewczynka próbowała się oswobodzić, oficer z całej siły pchnął ją na żelazne sztachety okalające posesję.”, więc nie po prostu “odepchęnli”.
Pani Drakaino używanie zwrotów pan i pani to mój zwyczaj językowy, który nabyłem w młodości. Wiem że moje teksty są jeszcze wielce niedoskonałe i dziękuję, że dzięki państwa uwagom mogę swoje niedostatki zauważać i się rozwijać.
Konkretną sytuacją z historii o którą pyta pan rybak jest przemoc fizyczna wobec córki Dąbskiego Bożenki przy pobiciu Dąbskiego przez polskich oficerów 29 sierpnia 1930 roku na warszawskim Żoliborzu. https://www.legimi.pl/ebook-czarna-ksiega-sanacji-slawomir-suchodolski,b236440.html
Szanowna pani Drakaino i szanowny panie MPJ 78 różne sekwencje zdarzeń są wzorowane na kilku różnych pobiciach. Patrzyłem na to, że na przykład pan Pilipiuk wrzuca często dużo około-historycznych fragmentów w swoich opowiadaniach. Czy wplątywanie publicystycznego charakteru w literackie opowiadanie to jest grzech?
Szanowny panie Piotrze w jakim sensie podrasować fabułę? Byłbym wdzięczny, gdyby powiedział mi pan jakiego rodzaju błędy stylistyczne popełniam i czy pewna dowolność stylistyczna jest dopuszczalna, czy nie?
Dziękuję za Pani komentarz i analizę.
Ma Pani bardzo dużo racji.
Zastanawiam się, czy da się napisać opowiadanie z perspektywy “tych złych” bez popadania w edginnes?
