Plotka (szort)

Żołdakowa i Maciorowa spotkały się raz pod sklepem. Pierwsza z niego wychodziła, druga tam wchodziła. Rozmowę zaczęła Maciorowa.

– Dzień dobry Anuleczko.

– A dzień dobry, dzień dobry.

– Mam dla ciebie nowinę. Padniesz z wrażenia.

– Czyżby znowu Trzewiczkowie?

– A jakże.

– Co się stało?

– Stary Trzewiczek uciekł od Trzewiczkowej. Trzydzieści cztery lata małżeństwa, a on zwyczajnie, bezczelnie zwiał.

– Co ty gadasz!

– To jeszcze nie wszystko Anuleczko. Zabrał ze sobą syna.

– Kto ci tak powiedział?

– Sama widziałam, jak Boga kocham. Byś go widziała, wiał ile sił miał w nogach.

– Nie do wiary! Muszę o tym powiedzieć Majorowej.

– Nie idziesz już do sklepu? – zdzwiła się Maciorowa.

– Kiszone korniszony dla mężusia poczekają. Spieszę do znajomej. Do widzenia!

Majorowa właśnie wychodziła z domu, kiedy zaczepiła ją zdyszana Żołdakowa.

– Dzień dobry sąsiadeczko. Nie uwierzysz co się stało.

– Co się stało? – Majorowa ze spokojem przekręcała właśnie kluczyk w drzwiach.

– Stary Trzewiczek zostawił Trzewiczkową.

– Niemożliwe. Jeszcze dzisiaj widziałam ich razem.

– Kiedy to było dokładnie?

– A bo ja wiem, jakąś godzinę temu.

– Ha! Czyli nie wiesz co się działo potem.

– Wyglądali na szczęśliwych.

– Pozory. Mało, że ją zostawił, to jeszcze zabrał ze sobą Antka. Wyobrażasz to sobie?

– Aż się do nich przejdę.

– Idę z tobą.

Tymczasem Trzewiczkowa przygotowywała obiad. Krojenie cebuli zawsze sprawiało jej problem. Musiała co chwilę odchodzić od stołu. Nie zdążyła do niego wrócić, bowiem rozległo się pukanie do drzwi.

– Kto tam? – krzyknęła.

– To my. Żołdakowa i Majorowa.

– Moment.

Trzewiczkowa wytarła ręce, zaklęła coś pod nosem i otworzyła drzwi. Zobaczyła dwie ożywione sąsiadki.

– Maciorowa jednak nie kłamała. Zostawił ją – zaczęła Żołdakowa i nie odwracała od Trzewiczkowej wzroku.

– Na to wygląda. Nie płacz już. Wszystko się ułoży. – próbowała pocieszać Majorowa.

– Ale o co chodzi? – zapytała Trzewiczkowa.

– Taka bezczelność. Jak on mógł ci to zrobić?

– Kto?

– Ten stara dziadyga.

– Mój mąż?

– Oczywiście.

– A co zrobił?

– Rozumiem. Nie chcesz się do tego przyznać. Też bym nie chciała.

– Proszę jaśniej Majorowa!

– Proszę bardzo.

Nie dokończyła jednak. Do domu wbiegł zziajany pan Trzewiczek z Antkiem.

– Berek!

Koniec

Przeoczenie, zamiast "od sklepem" oczywiście "pod sklepem". Jak to wyedytować?

Już dobrze, odezwała się moja niecierpliwość ;-)

O cóż właściwie idzie w tym tekście?

O plotkę :) Dobre. Plotka elementem fantastyki?

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Dlaczego nie? :)

Akurat Trzewiczek to element okołofantastyczny. ;)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Trzewiczki zawsze występują parami.

Trzewiczkowa wytarła ręce, przeklnęła coś pod nosem… – Trzewiczkowa wytarła ręce, przeklęła coś pod nosem…

– Ta stara dziadyga. – Ten stary dziadyga.

Dziadyga jest rodzaju męskiego.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Dziękuję, już edytuję.

Poza tym, że brak tu fantastyki, to może być.

(...) przeklęła coś pod nosem (...). ---> można przekląć coś, można kogoś, ale nie pod nosem. Jak ośmielam się nieśmiało domniemywać, chodziło Tobie o to, że zaklęła pod nosem, wymamrotała jakieś przekleństwo. N'est-ce-pas?

Dziękuję, już poprawione. Dziękuję za komentarze. Szczerze mówiąc, dopiero raczkuję w literaturze. Chciałem połączyć nieco tytułową plotkę z fantastyką. W końcu, czy to nie plotka jest wytworem ludzkiej fantazji? :)

Jako ćwiczenie dialogu to może być. Ale to tylko ćwiczenie. Jako opowiadanie - już niestety nie. Jest dobrze, ale wciąż czeka Ciebie sporo pracy, nad warsztatem i nad pomysłami.

Powodzenia.

"Wszyscy jesteśmy zwierzętami, które chcą przejść na drugą stronę ulicy, tylko coś, czego nie zauważyliśmy, rozjeżdża nas w połowie drogi." - Philip K. Dick