SZCZĘŚCIARZ

KRISTINA KREUZ-URINOV

„SZCZĘŚCIARZ”

Mój bohater będzie inny, inny niż wszyscy znani Ci ludzie. Nie spodziewaj się niewiadomo czego, nie jestem nie-wiadomo-kim, żeby napisać jakieś chrzanione arcydzieło. Zresztą, mam to daleko gdzieś – i tak wszyscy umrzemy – będę pisał co-tylko-zechcę, sam-nie-wiem-co-jeszcze! Radość, jaką zamierzam przysporzyć samemu sobie podczas tworzenia tego-czegoś niech będzie jak największa, czyli od tej pory nie chcę znać już smutku żadnego. Będę cieszył się chwilą – i czy to Ci się podoba, czy też nie – mój bohater będzie najszczęśliwszym spośród wszystkich znanych i nieznanych ludzi. Niechaj no będzie spośród tej rasy najszczęśliwszym wybrańcem losu, bogów, piękna i czego tam najlepszego zechcesz. Ideał ludzkich marzeń i pragnień niech stanie Ci przed obliczem twem marnem.

Tego dnia obudziłem się dość wcześnie, jednak po włączeniu muzyki musiałem znowu położyć się spać. Gdyby to ode mnie zależało śniłbym o słodkiej erotycznej rozkoszy pod wpływem wszelkich możliwych pozytywnych używek i narkotyków. Niekończąca się orgia modelek wszelkiej maści. Czarnookie blondyneczki o wdzięcznych mięciutkich pupkach smyrające Cię miły owłosieniem swych purpurowych jaskiń. Błękitnoźrenice mulatki o jędrnej skórze, po której ścieka koksowy sok tropikalnego żaru wprost ze sterczącego sutka drżącego na powierzchni piersi wielkości dojrzałego mango. Bingo! Żartowałem! Świadome śnienie ćwiczę od okresu młodzieńczego buntu nastolatka łącząc praktyki zachodniej gimnastyki i tybetańskiej jogi snu i śnienia, dlatego od razu powiem, że to był głupi żart. Oczywiście, że o tym wszystkim śniłem! Że śnię o tym, kiedy tylko mam ochotę! Bez tego na pewno nie byłbym najszczęśliwszy, a przecież jestem! Lubię też czasem pożartować…

Kiedy przebudziłem się rano tylko po to, by myślami włączyć muzykę (psychodeliczną oczywiście!) mojego wielkiego penisa ssały trzy brunetki lesbijki-bliźniaczki: Ania, Marysia i Małgosia – gorące 17-latki hippiski, które podrzuciłem swoim samochodem, bo tak chętnie łapały stopa kręcąc z krawężnika zaokrąglonymi pupkami. na zmianę jak dzikie węże ssały moje jadra i nasadę żołędzia. Penis był twardy, nabrzmiały i sterczący. Przez ponad dwugodzinny orgazm spuściłem resztki swojego mózgu wprost w ich potwornie rozszerzone źrenice.

Posłuchaj mnie uważnie biedny nieszczęśniku, czy myślisz, że to jest szczęście? NIE! To jest nic! To też był tylko głupiutki żarcik, żebyś zobaczył swoją tępotę, głupotę i ignorancję! To wszystko były też brednie – znowu dałeś się nabrać. Tak na prawdę jestem najbiedniejszym na świecie pustelnikiem: nie posiadam nic, zupełnie, nawet majtek. Wyrzekłem się posiadania z zalecenia wszystkich mistyków, jakich czytałem i spotkałem. Zasada jest prosta – być i mieć to dwie przeciwstawne formy ludzkiej egzystencji. Aby osiągnąć zjednoczenie mistyczne i przeżyć najwyższą ekstazę należy przenieść się na biegun czystego istnienia i z niego "wskoczyć" w Absolut Dobra. Ja wybrałem życie na Białej Pustelni Eskimosów, czyli na samym północnym biegunie, siedzę i kręcę się wraz z ziemią… I nie mam nawet majtek, nie stawiam igloo, jestem wolny…Istnieję!

"A co z odchodami?" Pytasz zadziwiony (o Ty – pechowcu…Hehe).

"Nic, ich też nie mam, bo nic nie jem, nie oddycham, w ogóle już nie żyję. Jestem martwym trupem bez ciała, czyli duszyczką latającą wśród rubasznych aniołków" odpowiadam Ci głupcze "to tylko żart, następny dowcip z twojej wyobraźni. Jak mógłbym to wszystko napisać, gdybym był ogołoconym ze wszystkiego biedaczyną? No jak? Nijak…"

A teraz chwila prawdy. Jestem taki sam jak większość. Jestem po prostu zwykłym człowiekiem, a szczęście jest celem ludzkiej natury, każdy dąży do szczęścia tak jak potrafi. Ja też. Ja, wybranek losu…Szczęściarz!