Mieszkanie (droubble)

– Jeszcze tylko podpisik tu i tu.

Posłusznie złożyłem parafki. Właśnie wynająłem mieszkanie. Pulchna kobietka w średnim wieku uśmiechnęła się promiennie, w kącikach jej oczu wykwitły kurze łapki.

– Czynszu oczekuję do dziesiątego każdego miesiąca, tak?

Skinąłem głową.

– Na pewno się tu panu spodoba. Mieszkanko jest stare, ale ma duszę. I zgodnie z umową, proszę się opiekować Bonifacym. Jest ułożony i nie będzie sprawiał panu kłopotów. Proszę tylko karmić dwa razy dziennie i co jakiś czas mu sprzątać.

Właścicielka pożegnała się i wyszła. Stanąłem na środku pokoju. Obszerne mieszkanie w kamienicy w centrum Warszawy za pół darmo. Nie mogłem uwierzyć w swoje szczęście. Zbliżyłem się do niedbale przetartego okna i wyjrzałem na zewnątrz. Przez zamazaną szybę napawałem się moim własnym widokiem śródmieścia.

Nagle usłyszałem drapanie o drewno. Rozejrzałem się. Odgłos dochodził ze starej szafy w kącie pokoju. Podszedłem do niej i otworzyłem poobijane drzwiczki. W środku siedział łysy, wąsaty staruszek w mundurze. Na mój widok uśmiechnął się bezzębnymi ustami i w geście pełnym nadziei wyciągnął pustą menażkę. No tak. Przed oczami stanęło mi ogłoszenie.

"Mieszkanie z kombatantem tanio wynajmę".

Z westchnieniem zatrzasnąłem drzwi szafy. Nie miałem czasu, później się nim zajmę. Z wnętrza dobiegł stłumiony, oburzony głos:

– Nie o taką Polskę walczyłem!