Tuwim

Wstawiam taką miniaturę skleconą w oparciu o dzieła Tuwima. Miłej lektury ;)

Całe mieszkanie zatrzęsło się w posadach. Ktoś od paru minut z uporem maniaka walił do drzwi.

-Panie Tuwim! Proszę otworzyć! – Odezwał się głos z klatki schodowej.

– Całujcie mnie wszyscy w dupę – warknął pisarz, ale powoli otworzył oczy. Zrzucił z siebie wypłowiały koc i w mieszkaniu rozległ się huk upadających butelek po piwie.

Tuwim był postawnym mężczyzną z kępkami siwizny na głowie. Jego twarz znaczyła długa blizna ciągnąca się od brody, aż po skroń, a jedno z oczu dawno już zaszło bielmem. Tuwim wysilając całą swoją wolę zatoczył się chwiejnym krokiem w stronę drzwi. W jego głowie wciąż szumiało po nadmiarze alkoholu spożytego zeszłej nocy, więc napotkał pewne problemy ze znalezieniem klamki. po chwili drzwi stanęły otworem i ukazała się w nich młoda twarz o tępawym wyrazie.

– Czego? – mina posłańca skrzywiła się od zgniłego oddechu pisarza, który poniósł się wraz z pytaniem.

– Telegram do Pana. – odpowiedział posłaniec – Miłego dnia życzę.

To mówiąc chłopak wybiegł prędko na ulicę. Tuwim obrócił kartkę kilka razy w dłoni, po czym wyjął z kieszeni okulary w pordzewiałej oprawie i założył na nos. Odszyfrował treść telegramu: „Stoi na stacji lokomotywa”.

– O kur…. – wyrwało się pisarzowi.

***

Wielkie wagony ciągnęły się aż po sam koniec peronu. Na samym początku stała lokomotywa. Wielkie monstrum oblepione smarem i oliwą. Znad niej unosiły się wielkie kłęby pary wznosząc się aż pod samo niebo. Żar bijący z ogromnego pieca opalanego węglem dochodził do sąsiedniego toru, przy którym stali dwaj mężczyźni.

– To co my tu mamy, Kobała? – zapytał Tuwim.

Kobała – młodszy chłopak, o szczurowatej twarzy i wyłupiastych oczach nerwowo przerzucał kartki swojego kajetu w poszukiwaniu raportu.

– W pierwszym mamy krowy, a w drugim konie zarekwirowane rolnikom spod Nowosybirska. W następnym siedzą grubasy, a zaraz za nimi banany.

Mianem grubasów określali bogatych mieszczan, natomiast bananami nazywali Afrykańczyków eksmitowanych z obszaru Matki Rosji.

Kobała jeszcze przez kilka minut opisywał Tuwimowi zawartość wagonów używając żargonu przemytników. Znaleźli się tam fortepiany, armaty, niedźwiedzie, żyrafy, świnie i wiele innych.

– A jak zyski? – zapytał pisarz – zapłacili?

– Wszyscy – odparł Kobała. – Każdy kto może ucieka z Rosji, byle by dalej od Stalina. Do pieca z nimi?

– Nie. – odparł Tuwim. – Niemcy niedawno wynaleźli ciekawy środek. Nazwali go chyba Cyklon B…