Spotkanie Czwórki

 

 

Drzwi starej, opuszcznej katedry otworzyły się z hukiem. Do wnętrza wpadł najstarszy i najmądrzejszy z Czwórki. Reszta rodzeństwa: dwie siostry Ignis i Aqua oraz brat A'ris już czekali na niego przy kamiennym ołtarzu. Na powitanie wyszedł mu A'ris:

 

– Witaj Terrae, jakże miło Cię znów zobaczyć, po tylu latach – powiedział jak zawsze przesadnie uprzejmy.

 

– Ciebie też miło zobaczyć, brciszku – odparł i uścisnął rękę bratu, następnie ukłonił się w stronę sióstr. – Dobrze widzieć was w formie, drogie siostry.

 

– Zarówno jak i ciebie – odpowiedziały chórem.

 

Każde z rodzeństwa było uosobieniem swojego żywiołu: Ignis – anielca ognia, miała płomienno rude włosy i ubrana w czerwone spodnie i skórzaną kurtkę z wymalowanymi płomieniami na rękawach, Aqua – anielca wody, nosiła suknię koloru morskiej wody i włosy koloru indygo, A'ris – anioł wiatru, miał siwe włosy, obcięte zgodnie z panującą modą i grzywką opadającą lekko na oczy, którą często energicznie potrząsał, nosił ubrania w jednolitym kolorze i wreszcie Terrae – anioł ziemi, brunet obięty na irokeza i noszący czarny podkoszulek, zielone bojówki i glany. Wszyscy wyglądali w prawie każdym calu jak ludzie poza jednym istotnym szczegółem, mieli białe skrzydła.

 

Po krótkiej ciszy głos ponownie zabrał najstarszy:

 

– Przejdźmy od razu do konkretów. Tenebris uciekł z więzienia i sieje zniszczenie w Północnym Kwartale. Z moich źródeł wiem, że teraz jest o wiele mocniejszy i łaknie zemsty za wyrządzone krzywdy. A'ris, Północny Kwartał to twój teren, czego się dowiedziałeś?

 

– Nie sieje spustoszenia bez powodu. On wyraźnie czegoś szuka i posunie się do wszystkiego, aby to odnaleźć. Posłałem oddział ludzi żeby się dowiedzieli co w trwie piszczy, wrócił tylko jeden – A'ris wyraźnie spochmurniał. Był najmłodszy z rodzeństwa i od zawsze był bardzo empatyczny, dlatego utrata kompanów i zaufanych ludzi była dla niego ogromną stratą.

 

– Nie ma co czekać! Trzeba go zaatkować wszystkim co mamy póki się jeszcze tego nie spodziewa! – wyrwała się Ignis.

 

– Zwolnij, moja droga. Należy wszystko przemyśleć – stwierdziła Aqua. – Należy zebrać informacje. Póki co wiemy, że uciekł i szuka zemsty, ale nie tylko. Terrae wiesz coś jeszcze?

 

– Tak, zacząłem odwiedzać najbardziej obskurne bary i puby w okolicy i wydobyłem trochę plotek i infomacji. Pamiętacie może Nigrum?

 

– Tak – odpowiedzieli wszyscy zgodnie.

 

– To pewnie pamiętacie też, że był on najwierniejszym sługą Tenebris, ale niestety zdołał uciec po ostatniej bitwie, kiedy to złapaliśmy jego szefa. Krążą słuchy, że kiedy tylko dowiedział się o ucieczce Tenebris zaczął szukać ludzi i fomować szyki i z tego co mi wiadomo zebrał już spore grono popleczników.

 

– Co zamierzasz z tym zrobić? – spytała Aqua.

 

– Musimy się dowiedzieć czego Tenebris szuka, ale też nie możemy doprowadzić do spotkania jego i Nigrum. Uważam że powinniśmy się podzielić. Ignis i A'ris weźmiecie swoich ludzi i pójdziecie zmierzyć się z Nigrum. Dostaniecie też część moich oddziałów i myślę że Aqua też was wesprze.

 

– Świetnie, nie mogę się doczekać! Moja Róża już się pali do walki! – krzykneła Ignis, która zawsze była porywcza i skora do bitki.

 

– A co wy będziecie w tym czasie robić? – spytał A'ris.

 

– Ja i Aqua będziemy szukać tropów i wskazówek na temat poszukiwań Tenebris, a kiedy już dowiemy się czego szukać musimy to znaleźć przed nim. Wszystko jasne?

 

– Tak – odparli.

 

– Dobrze. Życzę wam powodzenia, a z tobą Aqua widzę się za godzinę przy Wielkim Dębie, zrozumiano?

 

– Tak – odrzekła Aqua.

 

– A więc ja się odmeldowuję i jeszcze raz powodzenia – rozpostarł skrzydła, odbił się ciężko od ziemi i wyleciał przez ogromny otwór w dachu.

 

***

 

Wielki Dąb to największe drzewo w mieście Quattuor. Wnosi się na prawie trzysta stóp i leży w samym centrum miasta. Tam stał Terrae i palił papierosa, gdy przyleciała Aqua.

 

– To cię kiedyś wykończy, drogi bracie – powiedziała podchodząc. Krok miała wolny i miarowy, poruszała się z ogromną gracją. Tym razem nie miała już sukni, ale ciemne jeansy i luźną koszulkę o kolorze niebieskim.

 

– Bez obaw droga siotro, jestem silniejszy od ludzi. Nie zapominaj o tym.

 

– A ty nie zapominaj, że jako anioły musimy prezentować jakiś poziom, a nie poddawać się ludzkim używkom.

 

– Ehh, cała ty. Zawsze przesadnie poprawna. Niech ci będzie, ogrniczę palenie – zaciągnął się jeszcze raz i przycił niedopałek na ziemię i zdeptał.

 

– Dobrze. To teraz do rzeczy. Czego właściwie szukamy?

 

– Szczerze? Nie mam pojęcia. Mam wrażenie, że jest to jakiś potężny artefakt, którego moc przewyższa wielokrostnie naszą siłę. Szuka czegoś co pozwoli mu nas pokonać. Sądze, że musimy wszcząć poszukiwania w jakimś barze.

 

– Pójdźmy do najgorszej speluny w okolicy. Do do baru „Stary wół”. Sciągają tam najgorsze gnidy z miasta. Na pewno się czegoś dowiemy.

 

Stary wół leżał na ulicy Żelaznej. Było to tylko trzy przecznice od Dębu. Przed barem wisiał srewniany szyld z wielkim brązowym wołem, a pod nim napis „Zapraszamy”. Drzwi do niego były szklane, ale główne pomieszczenie leżało w piwnicy, gdzie prowadziły schody. Kiedy Terrae i Aqua weszli w barze było aktualnie niewielu gości. Wszyscy siedzieli i sączyli powoli piwo. Gdzieniegdzie dało się słyszeć rozmowy. W kącie rozbrzmiewała spokojna muzyka. Barman stał za ladą i polerował kufel. Kiedy weszli odwrócił głowę w ich stronę nie przestając polerować. Większość gości odwróciła głowy widząc nowe twarze.

 

– No więc to jest ten bar z najgorszymi oprychami w mieście? – spytał szeptem Terrae.

 

– O tej porze jest za wcześnie na awanturników. Tacy przychodzą w samo południe i siedzą do północy – odpowiedział Aqua.

 

– Wczym mogę pomóc? – spytał barman odkładając błyszczący kufel.

 

– Szukamy informacji – powiedział Terrae.

 

– Ja nic nie wiem.

 

– Czy aby na pewno? – spytał i wycignął banknot stuzłotowy. W oczach barmana pojawił się błysk.

 

– Co chcecie wiedzieć?

 

– Słyszałeś może o tym, że Tenebris uciekł z więzienia?

 

– Owszem i potwierdzono, że to nie plotka, lecz stuprocentowa prawda.

 

– A słyszałeś może o tym, że czegoś szuka?

 

– Nie.

 

– Spróbuj sobie przypomnieć, na pewno coś ci się obiło o uszy – Terrae wyciągnął kolejny banknot, tym razem dwustuzłotowy.

 

– Zapraszam na zaplecze – odparł barman i skierował się do machoniowych drzwi z napisem: „Nieupoważnonym wstęp wzbroniony!”.

 

Terrae i Aqua skierowali się do drzwi, jednak barman powstrzymał ich ruchem dłoni i stwierdził:

 

– Tylko jedno z was – rodzeństwo popatrzyło na siebie i kiwnęli głowami, po czym Terrae poszedł za barmanem.

 

***

Zdaję sobie sprawę, że gramatyka, ortografia i interpunkcja leżą…