Skruszony...

 

Fragmenty popularnej audycji , z pewnej ambitnej rozgłośni radiowej :

 

– Proszę opowiedzieć słuchaczom , na którym etapie kariery przestępczej dotarło do pana że jest złym człowiekiem ?

– To nie tak… redaktorze. O tym że postępowałem niewłaściwie , wiedziałem w zasadzie od początku mojej przynależności do organizacji.

– Powiedział pan : "postępowałem niewłaściwie" – delikatnie pan to ujął.

– To nie tak… źle się wyraziłem , powinienen powiedzieć : postępowałem jak bandzior.

– A konkretnie ? Przed wejściem na antenę usłyszałem , że to strach przed środowiskiem i osaczenie przez policję – dało panu do myślenia.

– Tak było. Miałem dość ciągłego ukrywania. Bezpośrednią przyczyną było nie wykonanie zlecenia zabójstwa.

– Miał pan wykonać wyrok i odstąpił od egzekucji ?!

– Miałem człowiekowi podłożyć bombę pod auto. Myślałem nad tym noc , nad ranem zrozumiałem że tego nie zrobię.

– Dlaczego ?

– Zrobiło mi się go żal.

– I to wystarczyło ? Takiemu zatwardziałem , wieloletniemu żołnierzowi mafii ?

– Wtedy… już tak.

– A wcześniej , wykonywał pan "mokrą robotę" ?

-Bywało..

– Ilu ?

– To nie tak… osobiście za spust nie pociągąłem… nigdy.

– Ach , więc był pan w asyście , widział egzekucję ale sam nie strzelał ?

– Mniej więcej.

– Ale gdyby boss rozkazał zabić… wahałby sie pan ?

– Po co mówić o tym co by było. Nie zabiłem nikogo nie uzbrojonego – tyle !

– W takim razie… porozmawiajmy o pana nowym życiu. Wyjawił pan przed programem , że odsiedział siedem lat i że to w więzieniu zrozumiał błedy , robiąc swisty rachunek sumienia. Czy wobec tego , czuje się pan innym a może nawet lepszym człowiekiem ?

– Jestem innym człowiekiem ! Już w trakcie zatrzymania poczułem ulgę.

– To chyba sporo pan zawdzięcza wymiarowi sprawiedliwości ? Z tego co pan mówi jasno wynika , że pojawili się we właściwym miejscu i czasie. Kto wie , jak potoczyłyby się pańskie losy gdyby nie aresztowanie , prawda ?

– Można powiedzieć że… czekałem na nie.

– Okej. Wróćmy zatem do teraźniejszości. Kim jest pan dziś ?

– Nikim. Byłym przestępcą bez… przyszłości.

– Ma pan żal do świata ?

– To nie tak… można powiedzieć… zebrałem co siałem.

………………………………………………………………………….

– Andrzeju , wiem od pana i nie tylko , że wspiera pan fundacje pomagającą najuboższym dzieciom. Na czym konkretnie , polega pańskie zangażowanie ?

– Jak już wspomniałem , jestem byłym więźniem ale już na zawsze pozostanę skazańcem , w dodatku bez grosza. Pomoc moja ogranicza się więc , do prostych prac wykonywanych na prośbę fundacji np; malowanie , szpachlowanie w domach ubogich rodzin , a także fizyczna pomoc przy organizowaniu imprez dla dzieci.

– To wspaniale ! Czy traktuje pan swoją wspólczesną aktywność jako zadość uczynienie za grzech… przepraszam błędy młodości ?

– Jak najbardziej , choć mam świadomość że to niewiele.

– Ma pan dopiero 44 lata , co najmniej drugie tyle przed panem…

Dziękuje że zechciał pan przyjść do studiai podzielić się historią swojego życia. Życzę wytrwałości w postanowieniu naprawy samego siebie , aby ta druga połowa była… o niebo lepsza ! Do zobaczenia ! A państwu przy odbiornikach do usłyszenia za tydzień w kolejnym wydaniu "Spowiedzi Radiowej".

*****************************************************************************************

W Dniu Dziecka , na festynie organizowanym przez fundację , zdarzyło się mieć zawał… panu z zaplecza.

 

– Leży tam i charczy.

– Co ?

– Twoje ciało.

– Gdzie jestem ?

– Nigdzie.

– Umarłem ?

– To nie tak…

– Kim jesteś ?

– Przecież wiesz.

– Boże…

– Bóg nic do tego nie ma.

– Weźmiesz mnie pod siebie ?

– Mój drogi , za późno na targ.

– W takim razię… chcę czyśćca.

– Ha ha…

– Chcę do czyśćca ! Już za życia pokutowałem !

– Słyszałem w radio.

– Więc wiesz , że stałem się pozytywnym bohaterem !

– Wiem , że nie usłyszałem wszystkiego co powinienem. Wiem też , że opowiadasz wzruszające historie , zwłaszcza ta o darowaniu życia gangsterowi mnie… rozczuliła.

– Wyznałem wszystko… i słuchacze to uznali. Sąd uznał !

– To nie tak… Zabiłeś ludzi.

– Pierdolisz !

– We wtorek , 23 kwietnia roku 1996 podłożyłeś bombę pod auto niejakiego… Zgreda. Następnego ranka , popijając kawę nad ulubioną gazetą , przeczytałeś o rodzinnej tragedii : "…wracający szosą z wiejskiej szkoły… dziesiecioletni chłopiec prowadzący za rączkę siedmioletniego braciszka… podniósł paczkę…". W "radiowej spowiedzi" nazwałeś to… nie wykonaniem zlecenia zabójstwa.

– Łżesz…

– W przeciwieństwie do ciebie – nigdy.

– Boże…

– Jak ty to mówisz ? "To nie tak…" , "Boże…" ? Ech , ta siła natręctw. Trochę cię przedrzeźniałem , a sam nie jestem lepszy. Jak się za chwilę przekonasz , też mam swoje ulubione powiedzonko , brzmi ono : Bóg już nic do tego nie ma… andrzejku , przez małe… a.

Koniec.

 

Jakie radio , jaka audycja ? Istnieje. Kto słucha wie. Zdaje sobie sprawe że temat diabła , jako "jedynego sprawiedliwego" jest oklepany, żeby nie powiedzieć… wydojony do cna. Trudno więc tym zaskoczyć ale… od czegoś należało zacząć :) Tutaj chodziło mi o wyciąganie przez media różnej maści dziwolągów (potworów) na własny użytek , czyli ku uciesze gawiedzi (słuchaczy) , konsumentów zaowalowanych Talk Show w tzw. ambitnych mediach. i jeszcze ta stara zasada: pokaż im gorszego , a poczują się dzieki tobie lepiej – bezwstydnie wykorzystywana !

Aby zachować elementarną sprawiedliwość (równowagę) we wszechświecie , niezastąpiony po raz kolejny okazał się diabeł. Jakby dwie części.. to świadomy zabieg. W radio (realna fikcja) redaktor udaje , że kupuje historie skruszonego gangstera. W rozmowie z diabłem ten numer już nie przechodzi.

p.s. Nie wiem czy edytor nie narobił bałaganu – nie do końca go ogarniam. Zaraz… skoro nie ogarniam to.. ja robię bałagan :)