Infomag Jaromir: Potęga wiedzy (ELIMINACJE 2011)

Zbliżała się północ. Kozi Rynek tonął w mroku i październikowej mżawce. Wtem mieszkańców miasteczka zbudził potężny błysk i grzmot. Dom Mistrza Bulandy stanął w ogniu, który tylko dzięki wszechobecnej wilgoci i szybkiej akcji ratunkowej nie ogarnął sąsiednich budynków. Nad ranem z domu maga pozostał już tylko stos zwęglonych desek oraz ognioodporna skrzynka zawierająca jego ważniejsze notatki.

***

– Będę szczery, Mistrz Bulanda otrzymał stanowisko miejskiego czarownika, ponieważ był przyjacielem księcia Wendelina – powiedział kasztelan, gdy następnego dnia rano spotkał się z asystentem zmarłego maga, Jaromirem. – Sęk w tym, że potrzebujemy czarownika o bardziej praktycznych umiejętnościach: wojskowego, który rozprawi się z atakującymi nasze miasto smokami, albo choćby maga pogodowego, który zadba o uprawy. Bez urazy, lecz opłacanie z miejskiej kasy infomaga to zbędny luksus, na który nas po prostu nie stać.

– Nie do końca bym się zgodził, kasztelanie. – Jaromir postanowił nie dawać za wygraną. – Wszak wiedza to bogactwo i rozwój. Mój świętej pamięci mistrz co roku doładowywał multimedialną encyklopedię dla miejskiej szkoły oraz urządzał naukowe pokazy w wirtualnej rzeczywistości…

– Pokazy Mistrza Bulandy były piękne – przerwał mu kasztelan – ale kosztowne,uczącej sięmłodzieży wystarczą zaś zwyczajne podręczniki. Gdyby to ode mnie zależało, podpisałbym z tobą kontrakt na kolejne trzy lata, Rada Miejska postanowiła jednak dać ci wypowiedzenie do końca miesiąca. Bardzo mi przykro.

***

Słońce chyliło się już ku zachodowi, gdy od strony Tatr pojawił się smok, plądrując bacówki widoczne z okalającego miasto ziemnego wału. Tyrannosaurus rex, rozpoznał czarodziej, przyglądający się bestii przez lunetę z kościelnej wieży. Ataki smoka, śpiącego dotąd w tatrzańskich jaskiniach, powtarzały się ostatnio dość często, nawet dwa lub trzy razy w miesiącu. Pewnie zbudził go jakiś nieostrożny poszukiwacz skarbów. Bestia pożerała owce, woły a nawet ludzi, próbując od czasu do czasu włamać się do miasta. Jaromir obserwował właśnie, jak potwór usiłuje sforsować bramę, nie zwracając zbytniej uwagi na strzały obrońców.

– Może byś pomógł czarodzieju? – Nagle tuż obok pojawił się kasztelan. – Walnął w niego ognistą kulą albo czymś takim.

– Wprawdzie to nie moja specjalność – odrzekł Jaromir – jak wiesz, zajmuję się przesyłaniem i gromadzeniem informacji, ale spróbuję.

Przypomniał sobie proste zaklęcie wytwarzające ogniste kule, jakiego nauczył się w gimnazjum, lecz wyszły mu one dosyć skromne. Dopiero po godzinie odciągnął tyranozaura od nadwerężonej bramy odległy zew pobratymca. Cóż, widać faktycznie Kozi Rynek potrzebuje maga o wykształceniu wojskowym.

***

Jaromirowi nie pozostało więc nic innego, jak spakować się i poszukać sobie etatu gdzie indziej. Zamiast tego jednak całe dnie spędzał w miejskiej bibliotece, gdzie przeglądał notatki Bulandy. Ciekawymi rzeczami zajmował się mój mistrz – pomyślał. – Eksperymenty z wirtualną rzeczywistością zamkniętą w memokryształach i z potężnymi materiałami wybuchowymi. To ostatnie sugerowałoby, że mógł on po prostu sam się wysadzić w powietrze. A to jest ciekawe! Bulanda wspomina, iż w czerwonym memokrysztale umieścił wirtualny model Układu Słonecznego. Jaromir pogrzebał w stojącej obok skrzyni, wyciągnął kamień wielkości dużej pięści i położył go przed sobą na stole. To pewnie ten. Na następnej stronie zapisana została szyfrem formuła magiczna razem z dopiskiem, że klucz do niej posiada syn Trosa. Pomyślmy: Według mitów synami Trosa byli Ilos, Ganimedes… No właśnie! Warto to sprawdzić! Jaromir skoncentrował wzrok na krysztale i zaczął wypróbowywać różne zaklęcia dostępu. W pewnym momencie poczuł, że unosi się swobodnie w przestrzeni wypełnionej gwiazdami i planetami. W środku płonęła złota kula imitująca Słońce, wokół niej zaś krążyło sześć idealnie kulistych planet. Cóż, Bulanda słynął z propagowania niesprawdzonej jeszcze hipotezy heliocentrycznej Kopernika, co nie przeszkadzało mu twierdzić za Arystotelesem, że planety są doskonałymi kulami. Jaromir odszukał Jowisza, któremu towarzyszył niedawno odkryty księżyc, Ganimedes. Mag zbliżył się do satelity i zaczął uważnie przeszukiwać jego gładką powierzchnię. W końcu znalazł to, czego szukał: książeczkę, pootwarciu której poczuł jednak rozczarowanie. Kolejna zaszyfrowana wiadomość! Wymówił zaklęcie kopiujące i przelał całą jej treść do podręcznego memokryształu, który zwykle trzymał w kieszeni.

***

Próby odcyfrowania wiadomości zajęły Jaromirowi kilka dni. Dopiero podczas sobotniej kąpieli, gdy pocił się w miejskiej łaźni, doznał olśnienia:

– Eureka! Znalazłem! – wykrzyknął i wybiegł na ulicę, zapominając ręcznika. Wpadł do mieszkania, wyjął memokryształ z szuflady biurka, przytknął go do czoła i wymówił zaklęcie dostępu. Natychmiast znalazł się wewnątrz skromnie urządzonego pokoju, którego jedynym wystrojem był prosty, drewniany stół i takież krzesło. Na stole znajdowała się tajemnicza książeczka Bulandy. Czarodziej siadł na krześle, wyczarował przed sobą lustro, a potem otworzył książkę i przystawił ją do zwierciadła. Tak jak myślałem, lustrzane pismo. Podobnego używał Mistrz Leonardo z Florencji.

Kolejny tydzień zajęło Jaromirowi testowanie nowego zaklęcia Mistrza Bulandy – wynalazku, którego nieostrożne zastosowanie kosztowało jego nauczyciela życie. Gdy wkrótce potem smok uderzył ponownie, czarodziej był już przygotowany. Wdrapał się, razem z kasztelanem i kilkoma szacownymi obywatelami miasta, na wieżę kościoła, podszedł do okna i wymówił zaklęcie. Przez moment nic się nie działo, lecz wkrótce powietrze między smokiem a gościńcem prowadzącym do Krakowa zaczęło falować jak podczas upalnej pogody. Wtem potężna eksplozja rozerwała głowę potwora, rozsiewając wokół kawałki skóry, kości i mózgu.

Zapadła cisza.

– Co się stało? – Kasztelan nie wierzył własnym oczom.

– Wykorzystałem nowe zaklęcie Mistrza Bulandy! – Jaromir uśmiechnął się z satysfakcją. – Wiedzcie, że na odległość transportować można nie tylko przedmioty materialne, lecz także informację. W ułamku sekundy przesłałem więc do umysłu potwora całą wiedzę zawartą w księgozbiorze stołecznego Uniwersytetu.

– Hm. A to dziwne falowanie?

– To ruch cząstek powietrza, które zderzając się ze sobą, jedna po drugiej przenosiły informację z biblioteki. Potem przekazały ją do głowy smoka, aż zogniskowana wewnątrz jego mózgu doprowadziła go do wrzenia. Potwór zginął po prostu od nadmiaru wiadomości.

Kasztelan zastanawiał się przez chwilę.

– A więc to prawda – odezwał się w końcu. – Zawsze podejrzewałem, że od tej całej nauki można dostać zapalenia mózgu.

***

Dwa dni później powrócił do Koziego Rynku Wendelin II – książę Podhala, Spisza, Orawy etc. etc. – i mianował Jaromira nowym kasztelanem, z zadaniem obrony miasta przed potworami. W ten sposób prawdziwe okazało się stare przysłowie, iż kto dysponuje informacją, ten ma władzę.