Przepraszam wszystkich, którzy po przeczytaniu tego wątpliwej jakości wiersza poczuli się zażenowani.
- Opowiadanie: Głoguś - o sztuce
o sztuce
Dyżurni:
brakOceny
o sztuce
niektórzy powiadają, że sztuka to ktoś.
niektórzy też ufają, że sztuka to on.
każdy z tych artystów myśli sobie jasno;
że to on – zbawi ludzkość krwią swoją własną!
przemijają ich nazwiska, przemijają też i cele. nie upada jednak sztuka – sztuka to za wiele!
ta idea dumnie kroczy, nie upadnie, nie przeoczy.
to jest słuszna perspektywa. wszak idea nie przemija.
ludzie zwykli, ci w szarości, mają jednak dość słabości.
nie chcą sztuki, chcą spokoju. piwa, wódki, seksu, znoju.
doceniajmy siebie samych.
pamiętajmy o najbliższych.
bądźmy sobie braćmi, ludzie.
twórzcie sztukę, twórzcie życie.
Komentarze
Całkiem udany wiersz, chociaż mam wrażenie, że rozjechało się w dwóch miejscach, co jednak nie zabiło przyjemności z czytania :)
Witaj.
Pozytywne przesłanie do nas, wszystkich ludzi. Czy można żyć bez sztuki? Moim zdaniem – nie.
Nietypowy układ rymów oraz zapis wersów – od małej litery, lecz z kropkami na końcu. :)
Pozdrawiam. :)
Pecunia non olet
Mocno szkolny wiersz. Nie patyczkujesz się z przekazem. Niektóre rzeczy może i sie rymują, ale z sensem już gorzej. Ludzie chcą znoju, jesteś tego pewien? I dlaczego używasz interpunkcji wybiórczo?
It's ok not to.
"Ludzie chcą znoju, jesteś tego pewien?" Oczywiście, świat jest wielkim absurdem. Nie uważam, że powinniśmy pomijać faktu tego, że wielu utalentowanych ludzi w swe umiejętności nie wierzy, czy że jest ograniczonych. Co do interpunkcji, racja – jest fatalna. Nie mniej dziękuję za opinię
Człowiek - to brzmi dumnie!
Zastanawiam się, dlaczego obraziłeś się na duże litery na początku zdań.
No, taki pacyfistyczny manifest. Przesłanie wydaje mi się mało odkrywcze, acz słuszne.
Babska logika rządzi!
Nowa Fantastyka
