Zeron Zerowski

Dowódca Zeron Zerowski, a jednocześnie miłośnik słowa “zero”. Spojrzał na zerolowaną mapę leżąca przed nim. Szybkim ruchem rozpostarł ją na stoliku, w rytm dochodzącego do niego dźwięków piosenki "Mniej niż zero".

 Plan terenu mógł dowolnie zmieniać, dzięki digitalizerowi. Był teraz nafaszerowany kolorowymi, żarzącymi się, holograficznymi punktami z obecną pozycją wojsk.

 Rozkazy z góry były klarowne, zero wątpliwości. Na północy, dokładny azymut zero stopni zero minut, zbliżał się nieprzyjacielski oddział. Dowódca postanowił zlikwidować zagrożenie przez wysłanie elitarnego oddziału Zero. Mieli się przygotować i wyruszyć na pole bitwy za kwadrans, czyli o godzinie zero zero: zero zero. 

Zeron niecierpliwie czekał na wynik starcia. Omiótł spojrzeniem salę, na której się znajdował, szukał wskaźnika do mapy, ale przypomniał sobie, że go wczoraj wyrzucił, bo był zerodowany. Za oknem ciągnął się solidny ubity trakt, o jakże by na nim popędził na swoim perszeronie. Nie lubił co prawda pozerstwa, ale uważał, że na wierzchowcu wyglądał równie dostojnie jak Kajzer. 

Wynik starcia wyświetlił się na szeroko rozłożonej mapie. Oddział Zero zaatakował, to prawda. Jednak można by powiedzieć, że wynik starcia to zero do zera. Gra o sumie zerowej. Zero rannych, zero zabitych. Jedynie atakujący oddział przesunął się bardziej w stronę linii gejzerów. Rozkazał maszerować oddziałowi Zero z powrotem do bazy. Zeron się zasępił. Zadanie przerosło oddział. Wiedział, że zero sukcesów równa się zerowej szansie na awans.

*** 

– Panie Zenonie… no dobrze, panie Zeronie – poprawiła się wchodząca do sali kobieta, kiedy zauważyła, że zignorował jej pierwsze zawołanie. – Lekarz powiedział, że dopóki się panu nie poprawi, to nie może zezwolić na odwiedzimy, rozumie pan, zero odwiedzin! – podkreśliła. 

– Powiedz temu felczerowi – zaczął wzburzony Zeron – temu mizerocie, że jeżeli przerosło go leczenie lekkiego bólu głowy, jeżeli sfuszerował sprawę, to niech przerobi się w pizzera, a nie w kitlu zasuwa i zarabia krocie.